پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیتالله ابوالقاسم خزعلی از مبارزان و پیشگامان نهضت اسلامی، سابقهای طولانی در مبارزه با رژیم پهلوی دارد؛ وی که در سال 1349 بهدليل امضاى اعلاميهاى در حمایت از امام خمینی به زابل تبعيد شده بود، در سال 1352 نیز به تبعید در بندر گناوه محکوم شد و شش ماه بعد به دامغان منتقل گردید و حدود دو سال و نیم در آنجا حضور داشت.
آیتالله خزعلی در بخشی از کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است درباره فعالیتهای خود در دامغان میگوید: «من دو سال و نيم در دامغان بودم. گاهى مانع منبرهاى من مىشدند، اما به هر تمهيدى متوسل مىشديم تا جلسات دينى را تشكيل دهيم. در اين شهر براى فضلا و مردم درس تفسير قرآن گذاشتم. افرادى متمايل به اسلام در شهربانى بودند كه تا حدودى دست ما را باز گذاشتند. در دامغان ابتدا علما محتاط بودند و زياد به من نزديك نمىشدند، اما به تدريج ملاحظه را كنار گذاشتند و از برنامههاى انقلابى حمايت كردند. امام جمعه اين شهر آسيدمحمود ترابى و آشيخ محمد ترابى و برخى طلبههاى ديگر خدمات زيادى كردند.»
حضور آیتالله خزعلی در دامغان با استقبال مردم، به ویژه جوانان روبرو شد و این موضوع مهم از دید منابع امنیتی رژیم پهلوی پنهان نماند. براساس گزارشی «محرمانه» به تاریخ 8 اسفند 1352: «...شیخ ابوالقاسم خزعلی واعظ که در جزیره خارک تبعید بوده است، اخیرا نامبرده را از جزیره خارک به شهرستان دامغان انتقال دادهاند و چون مردم شهرستان دامغان مذهبی افراطی هستند از نامبرده پذیرایی گرمی به عمل آوردهاند.»
آیتالله خزعلی در خاطرات خود در این رابطه میگوید: «سالهايى كه در دامغان بودم شاهد شور و شوق مردم اين شهر بودم. برخى از دوستان براى ديدنم به اين شهر مىآمدند. يكبار شهيد اندرزگو نزدم آمد و گفت هر چه مطلب سياسى دارى بنويس و در صفحاتى متفاوت و پراكنده قرار بده، تا اگر بازداشت شدى هيچ يك از آن صفحات را پيدا نكنند... ارتباطم با مردم دامغان صميمى بود و با بسيارى از آنها رفت و آمد داشتم...»
آیتالله ابوالقاسم خزعلی که بعد از پیروزی انقلاب اسلامی به عنوان نماینده مردم سمنان در مجلس خبرگان قانون اساسی حضور داشت، پس از عمری مجاهدت سرانجام در 25 شهریور 1394 بدرود حیات گفت.