پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ امام خمینی با سیاست هوشمندانه خود از درگیری مردم با ارتش جلوگیری میكردند و آن را یكی از توطئههای دشمن میدانستند تا به «ارتشیها بگویند ملت میخواهند شما را بكشند و ارتشیها را در مقابل ملت قرار دهند». امام خمینی به مردم هشدار میدادند كه مواظب این توطئه باشید و به نظامیان توجه میدادند كه «متوجه این توطئه باشند» و «افسران و سربازان و ارتشیها، شهربانیها، ژاندارمریها خیال نكنند كه ملت با ارتش دشمن است، ملت فقط با آن مردكه دشمن بود كه آن هم رفت.»
در کتاب «یکسال مبارزه برای سرنگونی رژیم
شاه» به قلم حجتالاسلام روحالله حسینیان که توسط مرکز اسناد
انقلاب اسلامی منتشر شده آمده است:
با
اعلام حكومت نظامی و ورود نیروهای ارتشی در درگیریهای خیابانی یك تنفر
عمومی از ارتش در بین مردم پیدا شده بود؛ حتی بیمارستانها و پزشكان از پذیرفتن
نظامیان خودداری میكردند. امام خمینی نیز به این موضوع آگاهی داشتند كه «الان
ارتش در بین مردم بدنام است»، ولی عامل این بدنامی را شخص شاه میدانستند
كه «برای مقاصد خودش و برای مقاصد اربابهای خودش بدنام كرده.« با این
حال امام خمینی تلاش میكردند كه ارتش را بیطرف نگه دارند.
چند روز قبل از رفتن شاه خبرهایی از تصمیم
بعضی گروهها مبنی بر حمله به نظامیها شایع شده بود، امام خمینی در تاریخ
23 دی ماه 1357 با صدور پیامی ضمن خبر از دسیسه حمله به نظامیان هشدار
دادند كه «مردم موظفند به نیروهای انتظامی و ارتش با برادری و مهربانی
رفتار كنند و اگر اشرار قصد حمله به آنان را داشتند از برادران خود دفاع
كنند» و از ارتشیان خواستند كه «با ملت به طور برادری رفتار كنند». پیام امام
خمینی چونان آبی بر آتش، همه شعلههای دشمنی را خاموش كرد.
سازمان ملی پزشكان طی اعلامیهای رسمی اعلام كرد به دنبال فرمان امام خمینی، پزشكان، ارتشیان و خانواده آنها را میپذیرند. به دنبال این پیام، سیاست گل و بوسه با نیروهای فرمانداری نظامی در خیابانها جزئی از تظاهرات گردید. در تظاهرات روز بعد (24 دی ماه) تهران شاهد گلباران و روبوسی مردم با سربازان بود.
روزنامه اطلاعات نوشت: به
دنبال هشدار امام خمینی صدها هزار نفر در خیابانهای تهران تظاهرات كردند و
به سربازان گل دادند و عكسهای امام خمینی را روی كامیونهای نظامی نصب
كردند. در تظاهرات روز بعد نیز همین كار تكرار شد. به گزارش كیهان در تظاهرات
گسترده دیروز (25/10/57) جلوههایی تازه از پیوند مردم و ارتش در كوچهها و
خیابانها دیده شد. در دست سربازی عكس امام خمینی، در دست دیگری دستهگلی
و سربازی دیگر به احساسات مردم پاسخ میداد.
ارتشبد
قرهباغی رئیس ستاد مشترك ارتش نتوانست نسبت به پیام امام خمینی بیتفاوت
بماند. وی هشدار امام خمینی را مورد ستایش قرار داد.
ژنرال هایزر نماینده رژیم آمریكا از تاكتیك امام خمینی یكه خورده بود و آن را یك «حمله» نام گذاشته بود. وی در خاطراتش مینویسد: «به دستور [ امام] خمینی حمله جدیدی به ارتش انجام شده بود كه سلاح به كار گرفته در آن، عشق و مهربانی بوده است. راهپیمایان با خود شاخههای گل حمل كرده بودند كه آنها را در داخل لوله تفنگ سربازان گذاشته بودند و بر لوله توپ و تانكها حلقه گل آویخته بودند».
هایزر درباره
این تاكتیك امام خمینی میافزاید: «این شیوه دوستی و برادری تهدید جدیدی
بود، به خصوص در رابطه با سربازان جوان خطرناكتر بود». ژنرال آمریكایی
عصبانیت خود را از شیوه امام خمینی
پنهان نمیكند و میافزاید: «باید قبول كنم كه نسبت به پیروزی [امام] خمینی
بر ارتش و استراتژی جدید او در زمینه طرفداری از ارتش، زخم خورده بودم. باید
سریعاً میجنبیدم، در غیر این صورت ارتش را از دست میدادیم». البته سررشته كار از دست آمریكا و شاه خارج
شده بود و اینك در دستان امام خمینی پیچیده میشد و ژنرال، ناتوانتر از آن
بود كه با جنبیدن، كاری از پیش ببرد.