پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ وقایع و حوادث اتفاقافتاده در سال 1356، اهمیت بسیاری در تاریخ انقلاب اسلامی داشته و عوامل شتابزای آن بهشمار میروند. عکسالعمل و رفتار مردم در قبال این حوادث به جرقههایی بدل شد که آتش خشم مردمی روز به روز شعلهور تر کرد. شهادت آیتالله سید مصطفی خمینی فرزند برومند امام خمینی در اول آبان 56 یکی از وقایعی بود که موجی انقلابی را در میان مردم ایجاد نمود. پس از شهادت ایشان حوزههای علمیهی قم، نجف و تهران تعطیل شد و علما و خطبا در سراسر کشور با برگزاری مراسمهای مختلف یاد ایشان را گرامی داشتند و از این فرصت برای طرح افکار انقلابی و آرمانهای امام خمینی و مردم بهره بردند.
اداره کل ساواک، پیش از برگزاری هر مراسمی در این مناسبت، به ساواک استانها دستور داد که تدابیر لازم را برای برگزاری ساده مراسمها انجام دهند و هشدار داد که:
«وعاظ و سخنرانان فقط درباره مصطفی صحبت و حساسیتی درباره خود خمینی نشان داده نشود، ولی در صورتی که وعاظ و سخنرانان در مجالس عليه مصالح کشور مطالبی عنوان و یا در خارج از محیط مجالس عناصری دست به تظاهرات و یا تحریکاتی بزنند شهربانی محل با تدابیر لازم از این اقدامات جلوگیری به عمل آورد».
طبق گزارشهای ساواک مازندران، شیخ عبدالله نظري خادمالشریعه و طبقه روحانیت این شهر، پنجم آبان ماه مجلس ختمی را به همین مناسبت در مسجد جامع ساری با حضور اغلب روحانیون و حدود دویست نفر از مذهبیان و بازاریان برگزار کردند. جلسه با قرائت قرآن توسط آقای جدی و شیخ هاشمی آغاز گردید. با توجه به اخطارهای مکرر نیروهای امنیتی و قرق شدن اطراف مسجد جامع توسط نیروهای پلیس، سخنرانی در این مجلس کار سختی بود. بسیاری از روحانیون از انجام این کار سر باز زدند و ترجیح دادند مستمع باشند. مرحوم شیخ مفید روحانیزاده، امامت جماعت مسجد حضرت ابوالفضل، شهامت نشان داد و بر فراز منبر رفت. وی خطبهای از نهج البلاغه را قرائت کرده و در بخشی از سخنانش با اشاره به ایجاد محدودیتهای مختلف برای روحانیون، گفت:
«در کشور ما یک ماست فروش میتواند هرچه دلش خواست بگوید ولی یک روحانی نمیتواند حرفی بزند».
وی از آیتالله مصطفی خمینی با عنوان فرزند شریف آیتالله العظمی خمینی یاد کرد و حضار نیز با شنیدن نام امام صلوات فرستادند. محمدحسین مهران فر نیز پس از سخنرانی تریبون را به دست گرفته و با سردادن شعارهایی از امام خمینی با عنوان «ارجع مرجع» یاد نمود.