انقلاب اسلامی در بیرجند
فاجعه 17 شهریور 1357 برگ ننگینی بود که پیکره و پرونده رژیم پهلوی را مختومه اعلام کرد. این ضایعه و کشتار چنان عظیم بود که واکنشهای مختلف را به همراه داشت. در این راستا علما و بزرگان دینی با ارسال خبر و تلگراف همدردی خود را با این تجاوزگری رژیم پهلوی اعلام داشتند.
گزارش
به مناسبت سالگرد هفده شهریور 1357 روزی که دهها هزار نفر از برادران و خواهران مسلمان و متعهد در میدان شهدا (ژاله) توسط عمال رژیم پهلوی به خاک و خون کشیده شدند. به منظور بزرگداشت این روز تاریخی و بزرگ در شهرستانهای سراسر کشور مجالس و راهپیمائیهایی برگزار شد. مردم سراسر کشور ضمن تجدید میثاق با شهدا و امام امت، هدف از برگزاری این یادبود را هشداری برای منافقین و بدخواهان امام و انقلاب تلقی کرده و در این زمینه آماده جاننثاری و فداکاری شدند. همچنین شماری از شهدای جبهههای جنگ نیز در این مراسم یادبود در شهرهای مختلف تشییع و به خاک سپرده شدند.
حضرات آیات سید محمدعلی قاضی طباطبایی و سید حسن انگجی در اعلامیهای بازداشت شهید مدنی را محکوم و از عموم مردمی که در راهپیمایی روز تاسوعا و عاشورا حضور داشتند تشکر و قدردانی کردند.
محرم سال 1342 در تبریز
آیتالله قاضی دستور امام را بیان کردند و دستور دادند که به آن باشگاه نروید و اولین هیئتی که به باشگاه افسران نرفت، دستهی محلهی خیابان بود. دستهی محله امیرخیز هم نرفت! هرچه باشد خیابان محلهی باقرخان بود و امیرخیز محلهی ستارخان. خود ما هم گروههایی را تشکیل داده بودیم که با برنامهی قبلی مانع رفتن هیئتها به باشگاه میشدیم.
برگی از جنایات رژیم صدام
براساس این گزارش هواپیماهای مهاجم بعثی ساعت 10:15 دقیقه یک گله از احشام برادران کرد ساکن منطقه مریوان را نیز مورد حمله قرار دادند که بر اثر آن یکصد راس گاو و گوساله تلف شد. از سوی دیگر مردم شهید پرور شهر مقاوم مریوان پیکرهای مطهر شهدای بمباران وحشیانه صدامیان را تشییع کردند. انبوه جمعیت تشییع کننده در حالیکه شعارهایی علیه آمریکا، شوروی و صدام و گروهکهای وابسته همچون دمکرات و کموله سر میدادند با مشتهای گره کرده شعار همیشگی جنگ جنگ تا پیروزی را فریاد کرده و خواستار ادامه جنگ تا سرنگونی صدام شدند.
در شامگاه شنبه 10 شهریور سال 1341 خورشیدی زلزلهای با بزرگای 2/7 در مقياس ريشتر در پهنه باختری تهران و جنوب قزوین، موجب تلفات بسیاری با برآورد (رسمی 12225 نفر کشته) شد. منطقه مورد نظر، در گذر تاریخ بارها زلزلههای شدیدی را تجربه كرده و تلفات بسیاری به جای گذاشته است. در این بین زلزله سال 1341 به جهت بزرگای آن و وجود زیرساختهای دولتی و اداری در کشور، حائز اهمیت است. نکته مهم اینکه در آن برهه، رژیم پهلوی با بیتدبیری، نتوانست بحرانهای اجتماعی ناشی از زلزله را مهار کند. در بیانیهای که توسط اتحادیه فرهنگیان و دانشجویان ایران در آن زمان منتشر شد، آمده بود: «هیئت حاکمه، در جریان زلزله قزوین... مورد تنفر ملت ایران واقع گردید.»
انقلاب اسلامی در اصفهان
شهر نجفآباد در روز یازدهم محرم در اختيار اوباش و حامـيان دولتي آنها بوده است. گروههای وحشت درحالی که در جلوی آنها پاسبانها و نظاميان تيراندازی میکردند شهر را به آتش و خـون میکشند و در تمام مدت 48 ساعت غارت و کشـتار، همکـاری صميمانهای ميان پليس و کماندوها و غارتگران برقرار بوده است. رهبري تمام عمليات را سرگـرد ذوالفـقاری، رئيس شهربانی نجفآباد، برعهـده داشته است. تحقيقات هيئت اعزامی جمعيت حقـوقـدانان نشان ميیدهد که حداقـل25 نفر در نجفآباد شهيد و سيصد نفـر مجروح شدهاند و تعـداد زيادی از مغازهها و منازل هم مورد هجـوم قرارگرفته است
انقلاب اسلامی در محرم
عاشورای 1357 دست کمی از تاسوعای آن نداشت و مردم شهرهای مختلف فرصت را مغتنم شمرده و درجهت سرکوب اعمال رژیم ستم شاهی دست به تظاهرات گسترده زدند. عاشورای 1357 نشانگر همبستگی مردم ایران در راه رسیدن به آرمانهای مذهبی است. روزی که پایههای رژیم به لرزه درآمد و خودشان نیز باورشان شد دیگر در این مملکت و در بین این مردم جایگاهی ندارند.
انقلاب اسلامی در شیراز
پس از راهپيمايی در فلكه شهرداری ابتدا آيتالله ربانی شيرازی كه به عنوان نماينده امام خمينی از قم به شيراز آمده بود، پيام امام خمينی مبنی بر ضرورت كنارهگيری شاه و برقراری حكومت اسلامی را قرائت كرد. سپس حجتالاسلام مجدالدين محلاتی پيرامون نهضت اسلامی سخنرانی كرده و اظهار داشت: «ما خواستار برچيده شدن حكومت سلطنتی و ايجاد حكومت اسلامی به رهبری امام خمينی هستيم». آنگاه آيتالله دستغيب و سيدمجدالدين مصباحی به سخنرانی پرداختند.
انقلاب اسلامی در تبریز
در تبریز تظاهرات بزرگی با حدود پانصد هزار نفر از مردم آن شهر علیه رژیم برگزار شد. هدایت این حرکت بزرگ توسط آیت الله قاضی صورت میگرفت و شعارهای آن روز را آیتالله سیدحسن موسوی تبریزی به گوش مردم میرساند. در پایانِ تظاهرات نیز قطعنامهی پایانی راهپیمایی توسط حجت الاسلام معادیخواه خوانده شد. پس از قرائت قطعنامه، مردم در خیابانِ کمربندی به نماز جماعت ایستادند.