مرکز اسناد انقلاب اسلامی

با این که نیروهای امنیتی و انتظامی دور جمعیت را گرفته بودند، ولی کاری نمی‌توانستند انجام دهند. وقتی به امامزاده رسیدیم دیگر شعار مرگ بر شاه را نیز سر داده بودیم. در امامزاده، آقای مروارید ضمن سخنرانی پرشوری که انجام داد، به رژیم پهلوی و جنایات آن نیز حمله کرد. مردم قزوین نیز با تکبیر، صحبت‌های ایشان را تأیید کرده و همراهی خود را نشان می‌دادند.

روز 26 دیماه 1357، محمدرضا پهلوی به همراه فرح، برای همیشه کشور را ترک کرد و گریخت. ساعت 2 و 30 دقیقه بعد از ظهر آن روز، با اعلام خبر فرار شاه از رادیو ایران، ناگهان در سراسر کشور میلیون‌ها نفر به خیابان‌ها ریختند و به جشن و سرور پرداختند. به گزارش کیهان، «مراسم جشن و شادمانی در تمام نقاط کشور حتی در دورافتاده‌ترین روستاها برگزار شد.» چنانکه خبرنگار اطلاعات گزارش داد: «مردم درحالی که فریاد می‌کشیدند بعد از رفتن شاه نوبت آمریکا است، تا پاسی از شب به جشن و سرور ادامه دادند.» در اغلب استان‌ها، مردم با به زیر کشیدن مجسمه‌های رضاخان و محمدرضا، نمادهای طاغوتی را منهدم کردند. طولی نکشید که در 22 بهمن‌ماه، مردم به پاخاسته، یک پیروزی بزرگ را جشن گرفتند.

براساس روایت‌های تاریخی، در اين روز که به "یکشنبه خونین" معروف شد، مردمی كه در خیابان بودند، نه تنها به‌وسيله‌ تانك‌ها و خودروهاي نظامي، بلكه حتي با اتومبيل‌هايي كه تحت رهبري نظاميان و با نمره‌ شخصي در تردد بودند، هدف قرار مي‌گرفتند و صداي رگبار مسلسل‌ها در همه جاي شهر شنيده مي‌شد.

9 دی‌ماه 1388 از جمله مهم‌ترین روزهایی است که توسط ملت ایران در تاریخ انقلاب اسلامی ثبت شده است. در این روز مردم ایران در حمایت از آرمان‌های انقلاب اسلامی، در برابر فتنه‌گران قد علم کرده و حجت را بر آنان تمام کردند. در این روز مردم در تمام شهرها و استان‌های ایران، پا به عرصه گذاشته و به فتنه‌گری‌های معاندین و دشمنان نظام پایان دادند. به گزارش خبرگزاری رویترز در این روز «راهپیمایان سوگند وفاداری به نظام جمهوری اسلامی یاد کردند.» بنابر گزارش پایگاه شبکه تلویزیونی المنار لبنان: «تظاهرکنندگان تصاویر بنیانگذار جمهوری‌اسلامی ایران و رهبر معظم انقلاب اسلامی را در دست داشتند و شعارهایی حسینی سردادند و آشوبگران و هتک‌حرمت‌کنندگان به مقدسات دینی در روز عاشورا را محکوم کردند.» در 9 دی 88 مردم استان‌های مختلف کشور همچون تهران، اصفهان، یزد، کرمان، فارس، کرمانشاه، قزوین، مرکزی، همدان، قم، بوشهر، کردستان، آذربایجان غربی و شرقی، خراسان، خوزستان، مازندران، زنجان، سیستان وبلوچستان و ... ضمن اعلام برائت از فتنه‌گران، همراهی خود را با نظام مقدس جمهوری اسلامی در عرصه عمل نیز به نمایش گذاشتند.

آیت‌الله جمی می‌گوید: يادم هست اولين راهپيمايى كه در آبادان انجام شد، تعدادى از برادران انقلابى طرح آن را ارائه كردند و به اطلاع مردم رساندند. بنده هم در مسجد نو كه ابتداى راهپيمايى بود، يك سخنرانى براى مردم كردم و از آن‌جا راهپيمايى شروع شد كه مردم با استقبال خوبى شركت كردند.

آیت‌الله جمی می‌گوید: من در آبادان، به عنوان يك فرد انقلابى و مبارز و طرف‌دار حضرت امام معروف شده بودم و دوستان و آقايان، علاوه بر اعلاميه‌هاى حضرت امام، رساله‌هاى عمليه‌ ايشان را نيز براى من مى‌آوردند كه بين مردم توزيع كنم.

آیت‌الله غلامحسین جمی، از مبارزین نهضت اسلامی و از جمله یاران امام خمینی بود که رابطه عمیقی با جوانان به‌ویژه دانشجویان داشت و خاطراتی از مبارزات دانشجویان با رژیم پهلوی دارد.

فعالیت‌های مبارزاتی دکتر مفتح علیه رژیم پهلوی باعث حساسیت منابع امنیتی رژیم پهلوی نسبت به وی شده بود به طوری که در برخی مواقع، از حضور او در استان‌های مختلف جلوگیری به عمل می‌آمد.

حجت‌الاسلام والمسلمین غلامرضا حسنی می‌گوید: به طور مرتب با شهيد مهدى باكرى در ارتباط بودم. او مرتب با من تماس مى‌گرفت و نيازهاى مادى و معنوى لشكر عاشورا را با من در ميان مى‌گذاشت. من هم در نمازجمعه با مردم مطرح مى‌كردم. انواع و اقسام كالاهاى خوراكى و پوشاكى تهيه و جمع‌آورى مى‌كرديم و به لشكر 31 عاشورا مى‌فرستاديم.

حمله عوامل رژیم پهلوی به بیمارستان‌های مشهد در آذر 57 به بهانه‌های مختلف صورت می‌گرفت. یکی از فجیع‌ترین این جنایت‌ها حمله به بخش کودکان بیمارستان امام رضا(ع)‌ در 23 آذر 1357 بود که به تحصن علما، روحانیت و مردم مشهد منجر شد. دکتر علی شمسا یکی از شاهدان آن حوادث می‌گوید که ساعت 10:30 صبح گروهی که عکس محمدرضا پهلوی را در دست داشتند، از درِ جنوبی وارد بیمارستان شدند و بخش اطفال، داخلی و مهد کودک را مورد تهاجم قرار دادند و شیشه خودروهای ایستاده در آن نزدیکی را خرد کردند. تهاجم این گروه به بخش‌های دیگر بیمارستان امام رضا با مقاومت پزشکان، دانشجویان پزشکی و پرستاران مواجه شد. وقتی مهاجمان از بیمارستان خارج شدند، شلیک گلوله شروع شد. مجروحین در چهار اتاق عمل مداوا می‌شدند. دکتر شمسا در خاطرات خود حداقل از دو شهید در این حادثه یاد می‌کند.