مبارزین انقلابی برای شهید سید مصطفی خمینی نقش ویژهای در نهضت امام خمینی قائل هستند. علیاکبر مسعودی خمینی معتقد است که سید مصطفی خمینی علاوه بر اینکه یک شاگرد خوب برای امام بود، یک مدیر خوب در اطراف امام برای اتحاد نیروهای گوناگون هم بود. شهید محلاتی از وی بهعنوان بازوی قوی امام در مبارزه یاد کرده است. سید محمد سجادی عطاآبادی او را «سپر بلای امام» در جو سنگین نجف معرفی میکند. سید منیرالدین شیرازی از وی به عنوان «پشتوانهی گرمابخش» برای امام یاد کرد. از نظر سید محمود دعایی «از کانال او بود که عامه به شخصیت و ارزش امام پی میبردند و نسبت به آشنایی با شخصیت امام کنجکاو میشدند.» سید جعفر کریمی نیز معتقد بود حاجآقا مصطفی «هم در اطلاعرسانى به امام نقش داشت و هم در تصمیمگیرى یاور امام بود.»
در دورهی سلطنت «رضاشاه»، زنان حق شركت در انتخابات را نداشتند، در دورهی سلطنت محمدرضا پهلوی نیز قانون انتخابات تا سال 1341ش معتبر بود و تا آن سال، زنان از حضور در انتخابات محروم بودند. هر چند زنان از سال 1341 حق شركت در انتخابات و همچنین انتخاب شدن برای مجلس شورای ملی و سنا را به دست آوردند، اما این امر، تنها باعث شد كه برخی از زنان طبقات بالا و خاص جامعه به برخی مناصب و پستهای سیاسی دست یابند. همچنین در دوره سلطنت «رضاشاه» هیچ زنی را نمیتوان یافت كه دارای منصب سیاسی باشد و در دورهی حكومت محمدرضا نیز تا 12 اردیبهشت سال 1342ـ كه برای نخستین بار در تاریخ امور اداری ایران «فرخ رو پارسا» به سمت معاونت وزارت آموزش و پرورش منصوب شد و چند سال بعد نخستین وزیر زن ایران گردیدـ نمیتوان از حضور زنان در مدیریت سیاسی جامعه نشانی یافت.
سید عبدالله بلادی بوشهری، عالم مبارز و دانشمند كثیرالتألیف است. آموختههای بلادی در نجوم جدید، زمینهساز مباحثات علمی او با سید هبهالدین شهرستانی و تألیف الاسلام و الهیئه شهرستانی شد كه بلادی بر آن مقدمهای نوشت. وی به سبب رابطه نزدیكی كه با «انجمن اتحاد اسلام» بوشهر داشت، خدمات فراوانی به جنبش مشروطیت كرد. در فاصله سالهای انقلاب مشروطیت تا شروع جنگ جهانی اول، همراه با رئیس علی دلواری و یارانش، به تدریج بر دامنه مبارزه و مقابله با حضور انگلیسیها در جنوب ایران افزود تا بدانجا كه انگلیسیها قصد ترور وی را داشتند. در دوران رضاشاه نیز بلادی در چند مقطع به مقابله برخاست، در ماجرای قتل چند تن از زائران ایرانی خانه خدا به دست وهابیها رساله تشجیع دلیران یا نهضت ایران را تألیف كرد و به افشای ماهیت حكومت وهابی پرداخت و خواستار بینالمللی كردن مكه و مدینه شد.
رئیسجمهوری که آیتاللهزاده بود، درس اقتصاد را در خارج از کشور خوانده بود. در پاریس همراه با امام بود. با بازگشت به ایران به شورای انقلاب پیوست. در اولین انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و به پیروزی رسید؛ در مقطعی از حمایت امام، مردم و نیروهای انقلابی برخوردار بود در نهایت با نزدیکی به گروههای ملیگرا و سازمان مجاهدین خلق، علاوه بر خیانت در جنگ تحمیلی، در طراحی کودتا علیه نظام جمهوری اسلامی نیز مشارکت داشت. ادامه این امر عزل او از فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری را در پی داشت. کمی بعد از عزل، به همراه سرکرده منافقین یعنی مسعود رجوی از ایران فرار کرد و به پاریس گریخت. سرنوشت کسی که خود را رهبر اپوزوسیون میدانست به جایی رسید که منافقین بعد از بهرهبرداری از وی، او را کنار گذاشته و خاندان فراری شاه، به وی نگاهی ترحمآمیز داشتند.
رژیم پهلوی همچنان كه برای مشاركت سیاسی عموم مردم ارزشی قائل نبود، به حقوق سیاسی زنان هم بیاعتنا بود و به همین سبب مشاركت سیاسی تودهی زنان، هیچگاه در دوران پهلوی تحقق نیافت. با پیروزی انقلاب اسلامی، دیدگاه جدیدی دربارهی حقوق سیاسی زنان مطرح گردید. دیدگاهی كه در عین رعایت موازین اسلامی، امكان مشاركت زنان را در سیاست به شكلی گسترده امكانپذیر میساخت. در این دیدگاه جدید، رهبر انقلاب اسلامی ایران، نقشی كلیدی و اساسی برعهده داشت. تأكیدات و توصیههای مكرر ایشان پیش از انقلاب مبنی بر حضور زنان در تظاهراتها و همچنین تأكیدات ایشان بر شركت زنان در رأیگیریها و انتخابات پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نشاندهندهی اعتقاد واقعی ایشان به حقوق سیاسی و اجتماعی زنان بود.
رادیو بی بی سی یک بنگاه خبرپراکنی وابسته به وزارت امور خارجه انگلیس است. این رادیو در آستانه جنگ جهانی دوم زمینه اشغال نظامی ایران را فراهم کرد. رادیو بی.بی.سی حتی به عنوان ابزاری برای کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به کار گرفته شد. بنگاه سخن پراکنی بی.بی.سی با زیرکی خاصی همواره در صدد تضعیف حرکت انقلاب اسلامی بود. این رادیو با به راه انداختن جنگ روانی علیه نیروهای انقلابی، سعی میکرد از پیروزی انقلاب اسلامی جلوگیری کند. بی.بی.سی با تفسیر یا انتشار اخبار تلاش میکرد تا بین نیروهای انقلابی اختلاف ایجاد کند، ارتش را علیه نیروهای انقلابی تحریک کند، با قدرتمند جلوه دادن حکومتها انقلابیون را مایوس کند، از تشکیل یک حکومت اسلامی آنها را ناامید سازد، حرکت تکاملی مردم را حرکت به سوی هرج و مرج جلوه دهد و مردم را از شرکت در راهپیمایی بترساند.
بیبیسی رسانهای است که تاریخ ایران شاهد خباثتهایش بوده است؛ رسانهای كه نمیتوان از نقش بیبدیلش در فتنهانگیزی و خیانت در ایران چشمپوشی كرد و با تورق تاریخ میتوان فهمید كه مشی و روش بیبیسی در ضدیت با مردم ایران، از سال 1320 تاكنون هیچ تغییری نكرده است. این بنگاه دروغپراکنی، در جریانهای گوناگون تلاش کرده نقش بازدارنده خود را ایفا کند. از «تاریخ» باید «عبرت» گرفت؛ تاریخ به ما می گوید که BBC هیچگاه به نفع مردم ایران نقش آفرینی نکرده است. این رسانه همانطور که در ماجرای کودتای 28 مرداد 1332 علیه خواسته قانونی مردم ایران وارد عمل شد، در جریان انقلاب نیز کوشید تا مبارزات مردم ایران علیه دیکتاتوری پهلوی را تحت تاثیر قرار دهد که هرگز موفق نشد.
مسيری را كه پهلویها برای توسعه و نوسازی ايران پذيرفته بودند، الگوی ناقصی از غرب بود كه تنها در ظواهر تمدن غرب متوقف میماند. بنابر این الگويی از زن معرفی میگرديد كه نه كاملاً الهام گرفته از غرب بود و نه نسبتی با جامعه و زنان ايرانی داشت. ديدگاهی كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی درباره حضور زنان در عرصه اجتماع رواج يافت، دارای دو ويژگی اساسی بود: نخست اينكه تقريباً تمايزی بين زنان و مردان برای حضور اجتماعی قائل نبود و امكان حضور و فعاليت در عرصههای مختلف اجتماعی را همانگونه كه حق مردان میدانست، حق زنان نيز به شمار میآورد. ويژگی دوم اين ديدگاه، خصلت مذهبی آن و پايبندی آن به تعاليم اسلامی بود. تغيير ديدگاه رايج دربارهی حقوق اجتماعی زنان و حضور آنان در اجتماع پس از پيروزی انقلاب اسلامی باعث ايجاد تحولی گسترده در زمينهی حضور اجتماعی زنان گرديد.
در روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با هجوم ارتش عراق به مرزهای غرب و جنوب و حمله هوایی به چند فرودگاه ایران جنگ تحمیلی ۸ ساله رژیم بعث عراق به رهبری صدام حسین با حمایت کشورهای غربی علیه ایران آغاز شد. تفوق و تسلط بر خلیج فارس؛ نابودی انقلاب اسلامی و جلوگیری از صدور انقلاب ایران به عراق؛ براندازی نظام جمهوری اسلامی؛ ایفای نقش ژاندارمی آمریکا در منطقه به جای نظام شاهنشاهی برافتاده ایران، ایجاد امپراتوری واحد عرب به رهبری دولت عراق و تحقق اهداف بلند پروازانه حزب بعث و... از مهمترین اهداف رژیم بعث عراق در این جنگ بود.
در طول جنگ تحمیلی، کاربرد سلاحهای شیمیایی از سوی رژیم بعث عراق، یکی از ابعاد مهم جنگ 8 ساله به شمار میآید. ارتش بعثی از دی 1359 به طور پراکنده استفاده از سلاح مرگبار شیمیایی علیه نیروهای ایران را آغاز کرد. این رویه با سکوت مجامع بینالمللی ادامه و گسترش یافت. متعاقب حملات شیمیایی حزب بعث بسیاری از نیروهای نظامی، زنان، کودکان و غیر نظامیان ایران و حتی شهروندان کرد عراق قتل عام شدند.