سید عبدالله بلادی بوشهری، عالم مبارز و دانشمند كثیرالتألیف است. آموخته‌های بلادی در نجوم جدید، زمینه‌ساز مباحثات علمی او با سید هبه‌الدین شهرستانی و تألیف الاسلام و الهیئه شهرستانی شد كه بلادی بر آن مقدمه‌ای نوشت. وی به سبب رابطه نزدیكی كه با «انجمن اتحاد اسلام» بوشهر داشت، خدمات فراوانی به جنبش مشروطیت كرد. در فاصله سال‌های انقلاب مشروطیت تا شروع جنگ جهانی اول، همراه با رئیس علی دلواری و یارانش، به تدریج بر دامنه مبارزه و مقابله با حضور انگلیسی‌ها در جنوب ایران افزود تا بدانجا كه انگلیسی‌ها قصد ترور وی را داشتند. در دوران رضاشاه نیز بلادی در چند مقطع به مقابله برخاست، در ماجرای قتل چند تن از زائران ایرانی خانه خدا به دست وهابی‌ها رساله تشجیع دلیران یا نهضت ایران را تألیف كرد و به افشای ماهیت حكومت وهابی پرداخت و خواستار بین‌المللی كردن مكه و مدینه شد.
رئیس‌جمهوری که آیت‌الله‌زاده بود، درس اقتصاد را در خارج از کشور خوانده بود. در پاریس همراه با امام بود. با بازگشت به ایران به شورای انقلاب پیوست. در اولین انتخابات ریاست جمهوری شرکت کرد و به پیروزی رسید؛ در مقطعی از حمایت امام، مردم و نیروهای انقلابی برخوردار بود در نهایت با نزدیکی به گروه‌های ملی‌گرا و سازمان مجاهدین خلق، علاوه بر خیانت در جنگ تحمیلی، در طراحی کودتا علیه نظام جمهوری اسلامی نیز مشارکت داشت. ادامه این امر عزل او از فرماندهی کل قوا و ریاست جمهوری را در پی داشت. کمی بعد از عزل، به همراه سرکرده منافقین یعنی مسعود رجوی از ایران فرار کرد و به پاریس گریخت. سرنوشت کسی که خود را رهبر اپوزوسیون می‌دانست به جایی رسید که منافقین بعد از بهره‌برداری از وی، او را کنار گذاشته و خاندان فراری شاه، به وی نگاهی ترحم‌آمیز داشتند.
رژیم پهلوی همچنان كه برای مشاركت سیاسی عموم مردم ارزشی قائل نبود، به حقوق سیاسی زنان هم بی‌اعتنا بود و به همین سبب مشاركت سیاسی توده‌ی زنان، هیچگاه در دوران پهلوی تحقق نیافت. با پیروزی انقلاب اسلامی، دیدگاه جدیدی درباره‌ی حقوق سیاسی زنان مطرح گردید. دیدگاهی كه در عین رعایت موازین اسلامی، امكان مشاركت زنان را در سیاست به شكلی گسترده امكان‌پذیر می‌ساخت. در این دیدگاه جدید، رهبر انقلاب اسلامی ایران، نقشی كلیدی و اساسی برعهده داشت. تأكیدات و توصیه‌های مكرر ایشان پیش از انقلاب مبنی بر حضور زنان در تظاهرات‌ها و همچنین تأكیدات ایشان بر شركت زنان در رأی‌گیری‌ها و انتخابات پس از پیروزی انقلاب اسلامی، نشان‌دهنده‌ی اعتقاد واقعی ایشان به حقوق سیاسی و اجتماعی زنان بود.
رادیو بی بی سی یک بنگاه خبرپراکنی وابسته به وزارت امور خارجه انگلیس است. این رادیو در آستانه جنگ جهانی دوم زمینه اشغال نظامی ایران را فراهم کرد. رادیو بی.بی.سی حتی به عنوان ابزاری برای کودتای ۲۸ مرداد ۱۳۳۲ به کار گرفته شد. بنگاه سخن پراکنی بی.بی.سی با زیرکی خاصی همواره در صدد تضعیف حرکت انقلاب اسلامی بود. این رادیو با به راه انداختن جنگ روانی علیه نیروهای انقلابی، سعی می‌کرد از پیروزی انقلاب اسلامی جلوگیری کند. بی.بی.سی با تفسیر یا انتشار اخبار تلاش می‌کرد تا بین نیروهای انقلابی اختلاف ایجاد کند، ارتش را علیه نیروهای انقلابی تحریک کند، با قدرت‌مند جلوه دادن حکومت‌ها انقلابیون را مایوس کند، از تشکیل یک حکومت اسلامی آنها را ناامید سازد، حرکت تکاملی مردم را حرکت به سوی هرج و مرج جلوه دهد و مردم را از شرکت در راهپیمایی بترساند.
بی‌بی‌سی رسانه‌ای است که تاریخ ایران شاهد خباثت‌هایش بوده است؛ رسانه‌ای كه نمی‌توان از نقش بی‌بدیلش در فتنه‌انگیزی و خیانت در ایران چشم‌پوشی كرد و با تورق تاریخ می‌توان فهمید كه مشی و روش بی‌بی‌سی در ضدیت با مردم ایران، از سال 1320 تاكنون هیچ تغییری نكرده است. این بنگاه دروغ‌پراکنی، در جریان‌های گوناگون تلاش کرده نقش بازدارنده خود را ایفا کند. از «تاریخ» باید «عبرت» گرفت؛ تاریخ به ما می گوید که BBC هیچگاه به نفع مردم ایران نقش آفرینی نکرده است. این رسانه همانطور که در ماجرای کودتای 28 مرداد 1332 علیه خواسته قانونی مردم ایران وارد عمل شد، در جریان انقلاب نیز کوشید تا مبارزات مردم ایران علیه دیکتاتوری پهلوی را تحت تاثیر قرار دهد که هرگز موفق نشد.
مسيری را كه پهلوی‌ها برای توسعه و نوسازی ايران پذيرفته بودند، الگوی ناقصی از غرب بود كه تنها در ظواهر تمدن غرب متوقف می‌ماند. بنابر این الگويی از زن معرفی می‌گرديد كه نه كاملاً الهام گرفته از غرب بود و نه نسبتی با جامعه و زنان ايرانی داشت. ديدگاهی كه پس از پیروزی انقلاب اسلامی درباره حضور زنان در عرصه اجتماع رواج يافت، دارای دو ويژگی اساسی بود: نخست اينكه تقريباً تمايزی بين زنان و مردان برای حضور اجتماعی قائل نبود و امكان حضور و فعاليت در عرصه‌های مختلف اجتماعی را همان‌گونه كه حق مردان می‌دانست، حق زنان نيز به شمار می‌آورد. ويژگی دوم اين ديدگاه، خصلت مذهبی آن و پايبندی آن به تعاليم اسلامی بود. تغيير ديدگاه رايج درباره‌ی حقوق اجتماعی زنان و حضور آنان در اجتماع پس از پيروزی انقلاب اسلامی باعث ايجاد تحولی گسترده در زمينه‌ی حضور اجتماعی زنان گرديد.
در روز ۳۱ شهریور ۱۳۵۹ با هجوم ارتش عراق به مرزهای غرب و جنوب و حمله هوایی به چند فرودگاه ایران جنگ تحمیلی ۸ ساله رژیم بعث عراق به رهبری صدام حسین با حمایت کشورهای غربی علیه ایران آغاز شد. تفوق و تسلط بر خلیج فارس؛ نابودی انقلاب اسلامی و جلوگیری از صدور انقلاب ایران به عراق؛ براندازی نظام جمهوری اسلامی؛ ایفای نقش ژاندارمی آمریکا در منطقه به جای نظام شاهنشاهی برافتاده ایران، ایجاد امپراتوری واحد عرب به رهبری دولت عراق و تحقق اهداف بلند پروازانه حزب بعث و... از مهم‌ترین اهداف رژیم بعث عراق در این جنگ بود.
در طول جنگ تحمیلی، کاربرد سلاح‌های شیمیایی از سوی رژیم بعث عراق، یکی از ابعاد مهم جنگ 8 ساله به شمار می‌آید. ارتش بعثی از دی 1359 به طور پراکنده استفاده از سلاح مرگبار شیمیایی علیه نیروهای ایران را آغاز کرد. این رویه با سکوت مجامع بین‌المللی ادامه و گسترش یافت. متعاقب حملات شیمیایی حزب بعث بسیاری از نیروهای نظامی، زنان، کودکان و غیر نظامیان ایران و حتی شهروندان کرد عراق قتل عام شدند.
رژیم بعث عراق در آستانه حمله نظامی به خاک ایران سعی کرد در زمینه‌های سیاسی اقداماتی را انجام دهد. ارتباط و حمایت از اپوزیسیون ایرانی خارج از کشور یکی از این اقدامات بود. از سوی دیگر صدام چون احتمال می‌داد شیعیان این کشور مخالفت خود را با حمله نظامی به ایران اعلام کنند، در کنار اخراج گسترده شیعیان از عراق، حمله به بیوت مراجع دستگیری و شهادت بسیاری از آنان را سرلوحه کار خود قرار داد. رژیم بعث در چهارچوب فراهم‌سازی تمهیدات لازم برای حمله به ایران، روابط سیاسی خود را با غرب و کشورهای عرب توسعه داد. طی ماه‌های منتهی به آغاز جنگ تحمیلی دیدارهای مقامات آمریکایی و بعثی به‌منظور انجام هماهنگی‌های لازم در مورد اقدام نظامی بر علیه جمهوری اسلامی ایران افزایش یافت. درواقع تحلیل آمریکا این بود که با حمله‌ی نظامی عراق، ایران مجبور خواهد شد که گروگان‌های آمریکایی را آزاد نماید.
دکتر مظفر شاهدی
در روزهای پس از سوم شهریور 1320 و تا ساعاتِ آخری که رضاشاه ناگزیر از کناره‌گیری از سلطنت شد، بارها و بارها، به‌نزد نمایندگان سیاسی و اطلاعاتی- جاسوسی انگلستان در تهران، پیام فرستاد و التماس کرد، او را از سلطنت عزل نکنند، که او قول می‌دهد، هر آنچه در توان دارد، در راستای اهدافِ متفقین در سراسر خاک ایران عمل نماید! اما، انگلیسی‌ها برای این‌گونه پیام‌های التماس‌گرانه شاه نگون‌بخت، کمترین اعتباری قائل نشدند. باعزل رضاشاه، بذرهای امیدی که در روز 25 شهریور 1320 در میان جامعه ایران، در حال جوانه زدن بود به دلایلی به بار ننشست. چراکه محمدرضاشاه پهلوی هم نظیر پدرش ترجیح داد، از مشروعیت و مقبولیت سیاسی ناشی از اراده ملت ایران فاصله بگیرد و اتکای بی‌حرف و حدیثِ به کشورهای سلطه‌جوی غرب را پیش گیرد.
