مرکز اسناد انقلاب اسلامی

به شهادت تاریخ و همچنین اعتراف قشرهای مختلف جامعه امریکایی، نقض حقوق بشر و تضاد طبقاتی در جامعه امریکا به شدت بیداد می‌کند و شواهد فراوانی از نقض حقوق شهروندی در امریکا وجود دارد که بسیاری از صاحب نظران آمریکایی نیز به آن اعتراف کرده‌اند. مایکل پرنتی نویسنده مشهور امریکایی در این رابطه می‌گوید: «در ایالات متحده، فقرا و بی‌سوادان و اقلیت‌های نژادی بیشتر بازداشت می‌شوند، بیشتر از حق آزادی به قید ضمانت محروم می‌شوند و بدون بهره‌مندی از وکالت کافی، مجرم شناخته می‌شوند.» به اعتقاد پرنتی، آمار بالای زندانیان در امریکا، نقض حقوق بشر توسط نظام قضایی امریکا، تبعیض جنسیتی، نقض حقوق کودکان در امریکا و قانون‌گرایی نژادپرستانه از جمله شواهدی است که با استناد به آن می‌توان به عدم رعایت حقوق بشر در امریکا پی برد.

ویژگی‌های آیت‌الله بهشتی در عرصه اندیشه و عمل ابعاد وسیعی دارد. او در دو قلمرو اندیشه و عمل، خصوصا پس از پیروزی انقلاب اسلامی، به عنوان یک سیاست‌مدار صادق جلوه‌گر شد. یک فرد متعهد، متعبد، متدین و علاقمند به ملت بود؛ مظلوم زیست و مظلوم شهید شد و "خار چشم دشمنان اسلام" بود. از دیدگاه آیت‌الله دکتر بهشتی، این فقیه مجتهد، جایگاه قانون، عمل به قانون و قانون‌گرایی به عنوان یک وظیفه و تکلیف شرعی و انسانی است. تعبیر شهید بهشتی درباره "وحدت آفرینی" قانون اساسی قابل توجه است که فرمودند: همه کسانی که به قانون اساسی رای داده‌اند باید ملزم باشند که این قانون اساسی را به عنوان مبنای هرگونه حرکت و وحدت بشناسند و مورد اقدام و عمل قرار دهند... مردم عزیز ایران! کم‌ترین بی اعتنایی به قانون اساسی خود را تحمل نکنید.

قبل از عزیمت شهید بهشتی به آلمان و پذیرفتن مسئولیت مسجد اسلامی هامبورگ، به علت جو خاصی که به وجود آمده بود، برادران اهل تسنن مقیم آلمان استقبال چندانی از این مسجد نمی‌کردند اما پس از حضور شهید بهشتی در آنجا و مدیریت وی در این مسجد، برادران اهل تسنن استقبال بسیاری از مراسمات و برنامه‌های این مسجد کرده و حتی در تکمیل و اداره آن همکاری‌های مفیدی داشتند.

مردم‌سالاری دینی در اندیشه شهید بهشتی ناظر بر کنش و فعالیت آزادانه، قانونی و با کرامت مردم در امور مدنی است و مسئولان نظام در راستای تامین نیازهای مردم تلاش می‌کنند و در این مسیر باید رضای الهی و کارآمدی برای مردم را در نظر داشته باشند. شهید بهشتی معتقد است در نظام مردم‌سالاری نسبت به نظام‌های دیگر؛ «دخالت اراده مردم در تعیین هیات حاکمه و حدود اختیارات و برنامه کار آن بیشتر و صحیح‌تر؛ مساوات مردم در استفاده از موسسات مختلف اجتماعی عمومی‌تر و کلی‌تر، امتیازات طبقاتی کمتر و ناچیزتر، و ضمانت تامین مصالح مردم از طرف حکومت قوی‌تر و اساسی‌تر است.»

آیت‌الله دکتر بهشتی به عنوان یکی از متفکرین انقلاب اسلامی و دانشمندی فرزانه، از جمله افرادی است که به عنصر سیاست از منظر آموزه‌های الهی و انسانی می‌نگریست. به اعتقاد شهید بهشتی منشاء قدرت در اسلام خداست و اگر اراده مردم با هدایت و حمایت خداوند همراه شود، قدرتی مستحکم شکل می‌گیرد. او همچنین معتقد است بهره‌گیری از قدرت باید در راستای رشد و تعالی جمعی و خدمت به مردم باشد. او سیاست مبتنی بر صداقت و نهراسیدن از قدرت‌های بزرگ را مورد تاکید قرار می‌دهد و معتقد است نظام اسلامی وظیفه دارد برای استمرار و حفظ نظام ملی در برابر قدرت‌های معاند، قدرت خویش را به اندازه کافی بیفزاید و از نهضت مردمی و اسلامی صیانت کند. از این رو، در اندیشه شهید بهشتی، «كسب قدرت كافى براى مقابله با قدرت‌هاى خارجى مخالف و دفاع از نهضت و جامعه نوبنيادى كه براساس نهضت به وجود آمده است»، امری لازم و ضروری است.

سازمان مجاهدین خلق (منافقین) دقیقاً از روز بعد از پیروزی انقلاب اسلامی در 22 بهمن 1357، برنامه "تصرف کلیت حکومت به هر طریق ممکن" را داشت. لذا از اولین روزهای پس از پیروزی انقلاب، سازمان مدام خطر جنگ‌های داخلی به مانند لبنان و ویتنام را گوشزد می‌کرد. در گام‌های بعدی، منافقین با ترویج کینه‌ورزی نسبت به نظام، دامن زدن به حساسیت‌ها، فشارها و درگیری‌ها، سم‌پاشی علیه قانون اساسی، جوسازی در اولین انتخابات ریاست جمهوری و ... قدم به قدم پیش رفتند تا اینکه در 28 خرداد 1360 با تکیه بر آنچه "هواداران بی‌شمار که آمادگی ورود به فاز نظامی را دارند" می‌دانست، تغییر رویکرد از مبارزه به اصطلاح مسالمت‌آمیز را اعلام کرد. نهایتاً در عصر روز شنبه 30 خرداد،‌ هواداران بنی‌صدر و سمپات‌های منافقین که از سوی دیگر مخالفان متضاد نظام مانند گروه پیکار، جبهه‌ ملی،‌ حزب رنجبران و... حمایت می‌شدند، حول مبارزه با آنچه ارتجاع می‌خواندند قدم به عرصه‌ مبارزه‌ مسلحانه گذاشتند. از این پس، سراسر دهه 60 به عرصه‌ای برای ترورها و خون‌ریزی‌های منافقین تبدیل شد.

مدخل "خمينی روح‌الله" در "دايرةالمعارف بزرگ اسلامی"، در معرفي پيشينه نظريه ولايت فقيه، به درس‌هاي خارج امام در نجف ارجاع داده است درحالی که با بررسي آثار و مکتوبات امام خميني، نادرستي اين سخن روشن مي‌گردد؛ به اين صورت که در واقع نخستين مواضع رسمي و اظهارنظرهاي علمي امام درباره ولايت فقيه، در کتاب "کشف اسرار" در سال 1323شمسي درج شده است. ايشان در کتاب کشف اسرار، ضمن پرداخت تفصيلي به موضوع «ولايت فقيه» و «حکومت اسلامي»، يک فصل کامل از اين کتاب را به مقوله‌هاي مذکور اختصاص داده و بحث مفصلي درباره حکومت اسلامي‌دارد.

بازخوانی سه حصر مهم و تاریخی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی (حصر سیدکاظم شریعتمداری، حسینعلی منتظری و میرحسین موسوی و کروبی) ابعاد تازه‌ای از این موضوع را نمابان می‌کند. ریشه‌یابی این سه حصر تاریخی نشان می‌دهد پس از بحران‌آفرینی‌ها و خطرآفرینی‌های شریعتمداری، منتظری و سران فتنه 88، در ابتدا تلاش‌های فراوانی به منظور جلوگیری از انحراف آنها صورت گرفت اما با بی‌توجهی آنان، این تلاش‌ها ناکام ماند و در مرحله بعد با تداوم بحران‌آفرینی توسط شریعتمداری، منتظری و سران فتنه 88، راهکار حصر در اولویت قرار گرفت. علاوه بر این، حصر آنها دارای ثمرات مثبت فراوانی برای نظام و مردم بود و ضمن اینکه ثبات را به جامعه بازگرداند، نشانگر قدرت جمهوری اسلامی در اقدامات تنبیهی و تمهیدی برای حفظ امنیت داخلی، تضعیف جای پای دشمنان، افزایش انسجام مردم در برابر هنجارشکنان و ... نیز بود.

اعضای ستاد موسوی به بهانه جشن پیروزی، پیش از وزارت کشور درخواست تجمع در روز بعد از انتخابات کردند که البته خبرنگاران خارجی نیز جزء اصلی این تجمع بوده و اصلاح‌طلبان سعی داشتند در مقابل دوربین این خبرنگاران دست به اغتشاش زده و علیه نظام موضع بگیرند و این دقیقا همان نسخه‌ای است که از انقلاب‌های رنگی کپی‌برداری شده بود.

حجت‌الاسلام سیدمحمد سعیدی فرزند آیت‌الله سعیدی می‌گوید: بعد از اینکه خبر ورود سرمایه‌گذاران امریکایی به ایران در روزنامه‌ها منتشر شد، پدرم اعلامیه‌ای علیه این اقدام نوشت. اعلامیه بسیار حساس و تندی بود. قبل از نوشتن این اعلامیه، ایشان سفری به قم کرد و با برخی از آقایان تماس گرفت و تصمیم‌شان این بود که اعلامیه‌ای نوشته شود و چند تن از علما و روحانیون مشترکاً آن را امضا کنند. معلوم بود که کار بسیار حساس و سنگین است و بعضی از آقایان به همین جهت موافقت نکردند. آقای منتظری یک بار در مصاحبه‌ای که من هم آن راشنیدم گفت: آقای سعیدی از جمله کسانی بود که به قم آمد و پیشنهاد نوشتن یک اعلامیه علیه سرمایه‌گذاران امریکایی را داد. من به ایشان گفتم: اعلامیه‌هایی که شما نوشته‌اید، نزد 9 نفر دیگر هم از آقایان علما ببرید، اگر آنها امضا کردند، من دهمین نفر خواهم بود، اما او رفت و دیگر خبری از او نبود. بعداً فهمیدم که خودش به تنهایی اعلامیه را امضا و چاپ کرده و شخصاً هم آن را توزیع نموده است...