حجت‌الاسلام والمسلمین حاج شیخ مرتضی اشرفی شاهرودی، از شاگردان امام خمینی در نجف و عضو شورای عالی حوزه علمیه استان سمنان دار فانی را وداع گفت. وی که با هجرت امام خمینی از ترکیه به نجف اشرف پای درس ایشان نشسته بود، در مباحث متعددی از جمله بحث ولایت‌فقیه افتخار شاگردی امام را کسب کرد. حجت‌الاسلام اشرفی شاهرودی با رحلت پدر در سال 1353 به شاهرود بازگشت و برای همیشه در آن دیار ماندگار شد. پس از ورود به شاهرود و با تقاضای اهل علم و طلاب مشغول بحث و تدریس علوم دینی شد. علاوه بر این، همراهی با مبارزات انقلابی و رسیدگی به وضع اجتماعی و اقتصادی مردم از دیگر فعالیت‌های وی در این مدت مدید بود. مرحوم اشرفی شاهرودی در ایام پیروزی انقلاب اسلامی در تشکیل کمیته و مدیریت امور نهادهای انقلابی شاهرود نقش بسزایی داشت. وی تلاش بسیاری در جهت تثبیت نهادهای تازه‌ تأسیس همچون کمیته‌ها، دادگاه‌های انقلاب، تبلیغات اسلامی، جهاد سازندگی، سپاه پاسداران و ... در شاهرود داشت.

آل احمد در طول زندگی‌اش تنها یک بار امام را ملاقات کرد و آن دیدار در نخستین سال‌های نهضت اسلامی اتفاق افتاد. وی درباره این دیدار می‌گوید: «من پس از شنیدن نطق ایشان [امام خمینی]... احساس کردم باید ایشان را ببینم. به قم رفتم. در خانه ایشان کتاب "غرب‌زدگی" خود را کنار دستشان دیدم. گفتم: شما هم این خزعبلات را می‌خوانید؟ با نگاهی به من پرسیدند: شما آقای آل احمد هستید؟ گفتم: بله. گفتند: آنچه ما باید بگوییم شما گفته‌اید.»

در ميان احزاب و شخصيت‌های سياسی مختلف، جريان‌ها و شخصيت‌های به اصطلاح ملی‌گرا، در برهه‌های مختلف، همواره مورد اعتماد دربار و محمدرضا پهلوی بوده‌اند. گرايش محمدرضا پهلوی به اعضای جبهه ملی، منحصر به روزهای منتهی به پيروزی انقلاب اسلامی نيست، بلکه وي در بحبوحه تحولات سياسی سال 1331ش، اللهيار صالح -رهبر جبهه ملی- را به عنوان ناجی سلطنت و دربار برای نخست‌وزيری در نظر مي‌گيرد. او در اين مورد می‌گويد: «من شخصا اللهيار صالح را که يکی از سران جبهه ملی و مردی منطقی و معتدل بود، براي تصدی نخست‌وزيری مناسب‌تر می‌دانستم اما اکثريت مجلس به احمد قوام ابراز تمايل کرد».

بعد از آنکه انقلاب اسلامی، با اولویت استقرار حاکمیت توحید و مبارزه با طاغوت به پیروزی رسید، در عین حال، مدعای اصلی نظام دینی، تامین سعادت مردم در دنیا و آخرت بود. از این رو ساخت جامعه اسلامی در تراز آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی، لزوم ایجاد فضای اقتصادی سالم، تامین رفاه و معیشت حداقلی برای همگان، با دستیابی به فرصت‌های برابر اشتغال، تامین مسکن، بهداشت، تامین اجتماعی، مبارزه با مظاهر فقر، فساد و تبعیض در صدر اهداف اقتصادی نظام نوپای اسلامی قرار گرفت. لذا از نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، نهادسازی متناظر با این اهداف در دستور کار قرار گرفت. در قانون اساسی و در اصول متعدد نیز این اهداف به قانون تبدیل شد و به عنوان تکالیف حاکمیتی در برنامه‌های دولت اسلامی گنجانده شد. از این رو، وظایف اقتصادی دولت در نظام جمهوری اسلامی کاملا مشخص و آشکار است و این وظایف که عمل به آنها همواره مورد تاکید امامین انقلاب نیز بوده است، می‌بایست از سوی دولت مورد توجه جدی قرار بگیرد.