پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیة‌الله العظمی سید ابوالقاسم خویی در 15 رجب 1317 ق (1278 ش) در خوی متولد شد. پدرش؛ آیة‌الله حاج سیدعلی‌اکبر از شخصیت‌های برجسته خوی بود که به‌دنبال اختلاف علما در جریان نهضت مشروطیت در سال 1328ه.ق به نجف اشرف مهاجرت کرد و در آنجا اقامت گزید. دو سال بعد نیز سید ابوالقاسم در سن 13سالگی عازم نجف شد و به پدر ملحق گردید. آیت الله خویی پس از یادگیری مقدمات نزد بزرگان و اساتید سطح، از جمله پدر بزرگوارش به تدریس كتب درسی فقه و اصول پرداخت و در 21 سالگی به درس خارج روی آورد.
آیة‌الله خویی در طول دوران تحصیل ضمن استفاده از محضر اساتید برجسته‌ای همچون شیخ‌مهدی مازندرانی، شیخ‌ضیاءالدین عراقی، شیخ محمدحسین نائینی،شیخ محمد‌جواد بلاغی، سیدحسین بادکوبیو سیدعلی‌آقا قاضی، شیخ محمدحسین اصفهانی (کمپانی)؛ به‌دلیل استعداد فوق‌العاده‌ای که داشت، توانست تا سال 1352 ه.ق اجازه اجتهاد خود را از اساتیدی همچون آیات عظام نائینی، کمپانی، عراقی، بلاغی، سیدعلی‌آقا و سیدابوالحسن اصفهانی اخذ کنند.
آیة‌الله خویی در قضایای مهمی مانند لایحه انجمن‌های ایالتی و ولایتی، فاجعه مدرسه فیضیه، تبعید امام‌خمینی به ترکیه علیه رژیم پهلوی وارد عمل شد.
در پانزده خرداد 42 آیت‌الله خویی فعال‌ترین عالم نجف بود. «التصریحات الخطیره» را نوشت و شاه را تکفیر کرد.
آیة‌الله خویی پس از رخداد انتفاضه در حصر قرار گرفت و سرانجام ساعت یک بعد از ظهر 17 مرداد 1371 به دیار باقی شتافت و در نجف اشرف و در صحن مطهر علوی به‌خاک سپرده شد.
