پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ خردادماه 1341 ـ همزمان با محرم سال 1382 قمری ـ فرصت مناسبی برای تبیین واقعیت‌ها و افشای طرح‌ها و توطئه‌ها علیه ملت ایران بود. روحانیون از امکان صحبت در جلسات و منابر بهره بردند و شرایط نیز تا حدودی برای زمینه‌سازی مبارزات مردمی آماده بود. دستگاه حاکم به‌خوبی می‌دانست که برگزاری دو انتخابات ساختگی، وضعیت بد اقتصادی، سرکوب مخالفان، فساد دستگاه حاکم و ترویج فساد و فحشاء در جامعه، نبود حاکمیت قانون در کشور، تشدید خودکامگی و استبداد، نارضایتی و نفرت عمومی را از رژیم پهلوی به دنبال داشته است از این‌رو تدابیری خاص برای کنترل اوضاع و مقابله با حرکت‌های مخالفت‌آمیز به دستگاه‌های ذی‌ربط ابلاغ شد.
براین اساس مقرر شد، با یکی بررسی دقیق، همه مساجد و هیئات را شناسایی کرده و: «... ضمناً صورت مساجد و تکایایی که معممین و وعاظ ناراحت در آنجا وعظ خواهند کرد تهیه شده تا با اعزام مأمورین ویژه ترتیب کنترل و جلوگیری از سخنرانی‌های خلاف مصلحت آنان داده شود.» و نیز ابلاغ شد: «از رفتن بعضی از روحانیون صددرصد مخالف به منبر جلوگیری شود... مخصوصاً تذکر داده شود که با همکاری پلیس و ژاندارمری محل از سمپاشی آخوندهای بی‌سواد در دهات یا اتخاذ تدابیر لازم جلوگیری شود.»
ساواک به‌منظور اجرای برنامه‌ی مورد نظر، دستور نفوذ در بین دسته‌ها و جلسات عزاداری و کسب اطلاع از وضع آنها را هم صادر کرد. همچنین به مراجع انتظامی جهت برخورد با هر حرکت مخالف اعلام آماده‌باش داده شد. در این میان از کاخ گلستان و مسیر رفت و آمد شاه نیز به شکل ویژه‌ای حفاظت میشد: «...ممکن است عناصر اخلالگر و ناراحت از موقعیت استفاده کرده و با تحریکات و نفوذ در دستجات ایجاد بلوا و آشوب نمایند... نفوذ کامل بین دستجات و محل‌های مختلف عزاداری و کسب اطلاع سریع و به‌موقع و در جریان گذاردن مراجع انتظامی.»
هر ساله در ایام محرم، جلسات عزاداری به‌وسیله‌ی افراد وابسته تشکیل میشد تا به‌وسیله‌ی آنان به‌توان تبلیغات در جهت حمایت و تقویت رژیم انجام دهند. به همین‌دلیل دستور داده شده: «طبق معمول سال‌های قبل مبلغ سی‌هزار ریال برای برگزاری مراسم روضه‌خوانی ایام عاشورا که توسط آقای شعبان جعفری در تکیه دباغخانه انجام می‌گیرد در وجه مشارالیه پرداخت گردد.»
منبع: تاریخ قیام پانزده خرداد به روایت اسناد (جلد اول)، مرکز اسناد انقلاب اسلامی
