پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ همزمان با آغاز نهضت اسلامی در دههی چهل به رهبری امام خمینی و روحانیون، رژیم شاه تلاش مینمود که اخبار نهضت به اقصی نقاط کشور نرسد و با سانسور رسانهای درصدد بود که این امر را محقق کند. پس از این برخورد بود که شیوهی جدیدی در اطلاع رسانی از طرف مخالفین در پیش گرفته شد و آن رساندن اخبار و پیامها به صورت اعلامیه و یا تکثیر نوار سخنرانی و شعار نویسی بود که این روش تا پیروزی انقلاب اسلامی مورد استفاده قرار گرفت.
در ایام مبارزه با رژیم شاه اعلامیههای برخی مراجع و امام خمینی به مناسبتهای مختلف صادر و تلاش میشد نسخههایی از آن به استانها و شهرها برسد. در شهر شوشتر از دو طریق اعلامیهها به دست مخالفان میرسید: یکی اینکه افرادی با مسافرت به قم نسخهای از این اعلامیهها را به دست میآوردند و دوم از طریق مخالفان رژیم در اهواز که در کمترین زمان ممکن، نسخهای و یا تعداد تکثیر شدهای از اعلامیه به دست رابطین، در شوشتر میرسید و بلافاصله با هماهنگی جوانان در سطح مساجد، مدارس و خانهها پخش میشد. نحوهی تکثیر اعلامیهها توسط دستگاههای کپی برخی ادارات و مدارس به صورت مخفیانه انجام میگرفت که این کار برای کارکنان آن بسیار خطرناک بود. در سال 56 جهت کم کردن مشکلات تكثیر اعلامیهها دو دستگاه تکثیر با هماهنگی نیروهای انقلابی اهواز تهیه و به شوشتر فرستاده شد. این دستگاه ها توسط آقای عباس فخاریان از اهواز به شوشتر منتقل شده و تحویل آقای ماپار گردید که نتیجهی آن سهولت بیشتر در تکثیر اعلامیهها و گسترده شدن حوزهی پخش آن بود. در تکثیر و توزیع این اعلامیهها افراد مختلفی از مردان و زنان مشارکت داشتند و هر فردی در محلهی خود و یا در صورت توانایی در نقاط دیگر شهر نسبت به توزیع اعلامیهها اقدام میکرد.
با توجه به اینکه شهر شوشتر از چهارراه اصلی خیابان پهلوی و خیابان فرح به چهار قسمت تقسیم میشد، هریک از مناطق چهارگانه بین گروهی از جوانان تقسیم و اعلامیهها پخش میشد و بیشتر اعلامیهها به صورت شبانه پخش میگردید.
تكثير نوارهای سخنرانی نیز توسط جوانان صورت میگرفت و بین مردم توزیع میشد. البته گسترهی تکثیر و توزیع نوار به مانند اعلامیه نبود. این نوارها شامل سخنان و یا پیامهای برخی مراجع بود و با نوار سخنرانی روحانیونی بود که در شوشتر سخنرانی کرده بودند. در آن ایام هنگام سخنرانی افراد در مساجد شهر مشتاقان زیادی وجود داشت که ضبط صوت به دست در محل حاضر میشدند و نسبت به ضبط سخنرانی اقدام میکردند.
شعارنویسی نیز یکی دیگر از روشهای آگاهی بخشی و مبارزه بود. این کار معمولا با اسپری رنگ توسط جوانان بر در و دیوار شهر صورت میگرفت. این اقدام نیز با همان روش تقسیم شهر به چهار منطقه صورت میگرفت. شعارهایی که بر دیوارها نوشته میشد شامل: مرگ بر کومت پهلوی، مرگ بر سگ زنجیرهای امریکا، درود بر خمینی و مرگ بر شاه بود. گاهی اوقات جوانان شعارنویسی را بر روی الاغ نیز انجام میدادند و او را تشبیه به شاه مینمودند.
منبع: انقلاب اسلامی در شوشتر و گتوند، مرکز اسناد انقلاب اسلامی