دژبانهای
نیروی دریایی به‌اتفاق مردم، هدایت عبور و مرور وسایل نقلیه را در شهر به عهده
گرفته بودند. سروانی از نیروی دریایی در مقابل درب شهرداری بود که مردم به گردن او
گل آویختند. دو کامیون از کماندوهای ارتش (کلاه سبزها) بر انتظامات شهر نظارت
داشتند و با مردم در پایکوبی و شادمانی شرکت می کردند. همه شهرهای گیلان به خاطر بازگشت امام خمینی(ره)
به وطن یکپارچه شور و شعف غیر قابل توصیفی بود.
بعدازظهر
روز 12 بهمن مردم به گورستان تازه آباد رفتند و بر مزار شهدای خود شعار دادند: «در
طلوع آزادی جای شهدا خالی/ بهترین تهنیت بر پدر و مادران/ مرگ بر شاه/ بعد از شاه
نوبت آمریکاست/ پیروزی نهایی اخراج آمریکایی.»
ساعت
16:30 مردم از گورستان به شهر برگشتند. در
ساعت 18:30 کاروانی از مردم روی یک تریلی کارناوال شادی به راه انداختند. رانندگان
مسافران خود را رایگان از این سو به آن سوی شهر می بردند.
در
عصر روز 13 بهمن در دانشگاه گیلان آقای راستگو درباره انقلاب و وظایف مردم سخنرانی
کردند. رشت در این روز در مقایسه با روزهای قبل آرام تر بود. تنها یک جیپ دژبان و یک
پیکان نیروی دریایی جهت راهنمایی رانندگان دیده می شدند. در تظاهرات لاهیجان مردم
کاروان شادی در خیابان های این شهر به راه انداختند. در 13 بهمن در سیاهکل نمایشگاه
عکسی از تلاش و فعالیت جوانان در راه انقلاب دایر شد. در این روز همچنین در رودسر
راهپیمائی با حضور هزاران نفر از اقشار مختلف مردم انجام شد و بدون درگیری خاصی به
پایان رسید. در روز 17 بهمن‌ماه مردم رشت
پیکر «عبدالله عبدالعلی» سربازی که در پل
عراق به ضرب گلوله مجروح شده بود و در بیمارستان درگذشته بود را تشییع کردند و به
راهپیمایی و تظاهرات پرداختند. در این روز
همچنین جوان انقلابی«بهمن یوسفی» در درگیری با مأموران دولتی در بازار منجیل به
شهادت رسید. در روز 18 بهمن نیز مردم رشت
در یک راهپیمایی بزرگ که از دبیرستان آزادگان شروع شد شرکت کردند و با سردادن
شعارهایی علیه حکومت پهلوی در گورستان تازه آباد اجتماع کردند.
