به گزارش پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی، دکتر منوچهر دوایی از نامداران عرصه پزشکی کشور دارفانی را وداع گفت. علاوه بر خدمات ایشان در حوزه درمانی، مجاهدت‌های این شخصیت کم‌نظیر در دوره دفاع مقدس، برگ زرین دیگری در کارنامه درخشان دکتر منوچهر دوایی محسوب می‌شود.
به بهانه درگذشت دکتر دوایی، به سراغ جواد کامور بخشایش نویسنده و پژوهشگر رفتیم. دکتر جواد کامور بخشایش به تازگی زندگینامه روایی دکتر منوچهر دوایی را تحت عنوان «مینوچهر» به تبع رسانده و بنیاد ملی نخبگان، این اثر را با هدف معرفی شخصیت‌های موثر و نخبه کشور، منتشر کرده است.
کامور بخشایش در گفتگو با پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی درباره مرحوم دکتر دوایی گفت: آقای دکتر دوایی در سال 1315 در تهران متولد شده و تحت تاثیر پدرشان یعنی دکتر رمضان دوایی، به علوم پزشکی و داروسازی علاقمند می‌شوند. ایشان در دبیرستان‌های معروف تهران مشغول تحصیل شده و مدرک پزشکی‌شان را از دانشگاه تهران اخذ می‌کنند. مرحوم دکتر دوایی سپس در چند کشور خارجی دوره‌های متعدد پزشکی را طی می‌کنند و دوباره به ایران برمی‌گردند.
این استاد دانشگاه ادامه داد: دکتر منوچهر دوایی در زمره پزشکان مجرب و متعد کشورمان هستند که به عنوان چهره ماندگار پزشکی معرفی شدند. ایشان را می‌توان پدر جراحی دوران دفاع مقدس نامید که حکایت از آمار بسیار بالای جراحی توسط ایشان در دوران جنگ تحمیلی دارد.
نویسنده کتاب «مینوچهر» یادآور شد: مرحوم دوایی مدتی به عنوان رئیس دانشگاه اهواز مشغول فعالیت می‌شوند. در اوایل جنگ تحمیلی رژیم بعث علیه ایران، دکتر دوایی در خط مقدم جبهه حاضر شده و به معالجه رزمندگان و مجروحین جنگی همت می‌کنند. ایشان بعد از پایان جنگ به مدت 17 سال ریاست دانشگاه اهواز را برعهده داشتند. دکتر دوایی مردی خستگی‌ناپذیر بود. به شهادت همکاران ایشان، دکتر دوایی حضوری مستمر در اتاق عمل داشت و برای نجات جان بیمار نهایت تلاش خود را می‌کرد. از دستاوردهای مرحوم دکتر دوایی، تریاژ است که در دوران جنگ تحمیلی کاربرد بسیاری داشت و امروزه نیز در مراکز درمانی مورد استفاده قرار می‌گیرد.
کامور بخشایش درباره ویژگی‌های مرحوم دوایی گفت: آقای دکتر دوایی را می‌توان به عنوان الگوی سلامت معنوی معرفی کرد. ایشان نماد شخصیتی است که هم تعهد دارد و هم تخصص. تخصص ایشان در حوزه جراحی بی‌نظیر است. آنچه انسان را در برخورد اولیه با این مرد شریف تحت‌تاثیر قرار می‌داد، اخلاق معنوی و عرفان عملی ایشان بود. ایشان چندین نسل از پزشکان کشورمان را تربیت کردند.
نویسنده «مینوچهر» در معرفی این کتاب گفت: «مینوچهر» به ترسیم زندگی، زمانه و خاطرات آقای دکتر دوایی می‌پردازد. با توجه به اینکه دکتر دوایی در دوره حیاتشان یک سیر معنوی را پیمودند، این کتاب مشتمل بر هفت فصل که تداعی‌کننده هفت شهر عشق است تنظیم شده است. این اثر در زمره آثاری است که در بنیاد نخبگان، با هدف معرفی نخبگان این مرز و بوم و الگوسازی برای جوانان منتشر شده است. البته سبک این آثار با کتاب‌های تاریخ‌شفاهی و خاطرات متفاوت است و سبک نویی دارد.
کامور بخشایش با اشاره به فرازهایی از خاطرات خواندنی مرحوم دکتر دوایی در این کتاب گفت: در زندگانی این مرد شریف، خاطرات شنیدنی بسیاری وجود دارد که در کتاب «مینوچهر» ثبت شده است. دکتر دوایی در اوایل جنگ، در شرایطی سخت، بر روی پای مجروح دکتر مصطفی چمران عمل جراحی موفقی انجام داد. در شرایطی که دکتر چمران به شدت آسیب دیده بودند، مرحوم دکتر دوایی در فقدان امکانات پزشکی و دارویی، مجبور می‌شوند جراحت پای دکتر چمران را بدون تزریق داروی بیهوشی جراحی کنند.
وی تصریح کرد: مرحوم دوایی همچنین پزشک مخصوص حضرت امام بودند. ایشان انسانی متواضع و خاشع بودند. اگر نشود به دکتر دوایی لقب «شهید» داد اما من باور دارم که ایشان به جمع شهداء پیوستند و آغوش شهداء برای ایشان گشوده شد.
