پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در طول 8 سال جنگ تحمیلی، جوانان دلیر این مرز و بوم دست از دنیا شستند و برای دفاع از وطن، راهی جبهه‌های جنگ شدند و از این میان، بسیاری به شهادت رسیدند. امام خمینی(ره) علاقه بسیاری به خانواده شهداء داشت و ایشان را مورد تفقد قرار می‌داد. حاج عیسی جعفری – خادم امام – به یاد می‌آورد:
برخورد امام خمینی با خانواده شهدا خیلی خوب و خاص بود. واقعاً عزت و احترام ویژه‌ای برای آن‌ها قائل بودند. وقتی خانواده شهدا برای ملاقات می‌آمدند همه خدمت امام می‌نشستند. ایشان به آن‌ها عزت و احترام می‌گذاشتند. بعضی وقت‌ها هم می‌شد که بچه‌های شهدا جداگانه خدمت ایشان می‌آمدند. روال این بود که آقای انصاری به من زنگ می‌زد و می‌گفت بیا بچه‌های شهدا را نزد امام ببر. وقتی آن‌ها را خدمت امام می‌بردم، امام بچه‌ها را بغل می‌گرفت، نوازش می‌کرد و می‌بوسید.
یک برادرزاده دارم که پاسدار بود. یک‌بار از قم زنگ زد و گفت عمو من می‌خواهم به جبهه بروم. دوست دارم امام را ببینم و بروم. گفتم ایرادی ندارد بیا. وقتی آمد او را خدمت امام بردم؛ امام را که زیارت کرد گفت: «آقا دعا کنید من بروم شهید بشوم». امام فرمود: «خب چرا دعا کنم شهید بشوی؟ دعا می‌کنم بروی و پیروز بشوی». امام را زیارت کرد و به منطقه رفت. اتفاقاً در همان مقطع عملیات بیت‌المقدس با پیروزی کامل رزمندگان اسلام محقق و او هم مجروح شد و اکنون طلبه‌ای جانباز است.
آقای میریان پسری داشت که به جبهه فرستاد. اسمش مهدی بود و با پسرخاله‌اش که اسم او هم مهدی بود هم‌رزم بودند. یک‌بار که پسر آقای میریان به جبهه رفت به‌شدت مجروح شد و او را بازگرداندند و پس از یکی دو روز به شهادت رسید. امام از این ماجرا خیلی متأسف شدند و آقای میریان را خواستند و دلداری دادند.
همان احترامی که حضرت امام برای خانواده شهدا قائل بودند را حاج احمد آقا نیز داشت. از همین جهت هم احمد آقا به من لطف داشت. او مکرر می‌گفت که حاج عیسی صاحب شش شهید است. در این دفتر کسی به‌اندازه حاج عیسی شهید نداده است. حالا من خودم فرزند نداشتم ولی چند نفر از برادرزاده‌ها، خواهرزاده‌ها و سایر بستگانم شهید شدند.
