به روستاهای دوردست سر می‌زد. مردم آن روستاها باور نداشتند که یک وزیر و یک مسئول رده بالای مملکتی روزی به درد دل‌های آن‌ها گوش دهد؛ او هرگاه از محلات پایین شهر برای سخنرانی دعوت می‌شد بلافاصله قبول می‌کرد. بارها از شدت کار بیمار شدند بطوری که مدتی نمی‌توانستند حتی چشم خود را باز نگه دارند. اما همیشه می‌گفت: من هرگز خستگی را ملاقات نخواهم کرد.