پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله سید محمدرضا سعیدی از مبارزان انقلاب اسلامی بود که در 20 خرداد 1349 در زندان رژیم پهلوی به شهادت رسید. ساواک در ابتدا کوشید وانمود کند که نقشی در شهادت آیت‌الله سعیدی نداشته است اما روایت‌ها و شواهد، خلاف ادعای ساواک بود.

شهید فضل‌الله محلاتی از دوستان آیت‌الله سعیدی در خاطرات خود درباره شهادت وی در زندان می‌گوید: «وقتی ما در زندان بودیم، زندانی‌ها برای ما جریان شهادت شهید سعیدی را نقل می‌کردند. داریوش فروهر و چند نفر دیگر که من حالا اسمشان را یادم نیست و از زندانی‌هایی که نزدیک سلول ایشان بودند، گفتند آن‌روز محیط زندان را خلوت می‌کنند، مثلاً فروهر را به حمام می‌فرستند و بعضی را به بندهای دیگر می‌فرستند. می‌خواستند که اصلاً دور و بر ایشان هیچ‌کس نباشد و بعد آمده بودند و با دستمال ایشان، مرحوم سعیدی را خفه کرده بودند. مباشرت این‌کار را منوچهری ملعون داشته که این جریان به‌وجود آمد.

 
حجت‌الاسلام‌والمسلمین مرحوم سیدمهدی طباطبایی از نزدیکان آیت‌الله سعیدی نیز در بخشی از خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی ثبت و ضبط شده است، درباره شهادت شهید سعیدی می‌گوید: ساواک علت فوت را سکته‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ قلبی نوشته بود. این جواز توسط دکتر حسن طباطبایی، رئیس پزشک قانونی صادر شده بود. رفیقی داشتم به نام احمد طباطبایی که در باغ صبا ساکن بود. ایشان گفت من با دکتر آشنا هستم و از وی سؤال می‌کنم ببینم قضیه چه بوده است. به اتفاق هم نزد دکتر رفتیم. سید محمد پسر شهید سعیدی هم بودند. دکتر حسن طباطبایی، رئیس پزشک قانونی گفت که این نامه را ساواک نوشته که من امضاء کنم ولی من مخالف هستم و آثار سکته را در ایشان ندیدم. بنابراین ایشان شکنجه شده‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌اند و شاید علت شهادتشان تزریق آمپول هوا بوده است. اما پشت بدن ایشان مجروح بوده و بدن مجروح را محمد دیده است، اما اینکه ایشان دقیقاً به چه شکلی شهید شدند معلوم نیست.