پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ روز جمعه، 6 آذرماه 1360، جنایت دیگری از سوی سازمان منافقین صورت گرفت که طی آن چهار نفر به شهادت رسیدند و عده‌ای نیز زخمی شدند. در میان شهدا یک کودک نیز دیده می‌شد.

روزنامه جمهوری اسلامی در گزارشی درباره این جنایت منافقین در خیابان ولیعصر تهران نوشت: «در ساعت 45/16 دقیقه عصر دیروز (6 آذر) یک بمب بسیار قوی در در داخل یک ماشین جیب بلیزر جاسازی و در کوچه پزشک مابین پمپ‌بنزین خیابان ولی‌عصر و فروشگاه قدس پارک شده بود منفجر شد.»

روزنامه جمهوری اسلامی- 7 آذر 1360

گزارشگر جمهوری اسلامی ادامه داد: «بر اثر انفجار 2 تن که مشغول زدن بنزیل به اتومبیل خود بودند به اتفاق یک زن و کودک تکه تکه شده و به شهادت رسیدند. همچنین چندین تن که در حال عبور از خیابان بودند زخمی شده که به بیمارستان‌های سجاد، مهر، ساسان و فیروزگر انتقال یافتند که حال 3 تن از آنها وخیم است.»

همین روزنامه به نقل از یکی از شاهدین عینی این جنایت نوشت: «حدود ساعت 5 بود که صدای مهیبی از قسمت شمالی فروشگاه قدس به گوش رسید و موقعی که خودم را به آنجا رساندم دیدم که یک ماشین پودر شده و دو تن قطعه قطعه شده‌اند و چند نفر به شدت مجروح شده‌اند.»[1]

به نوشته روزنامه اطلاعات: «بمب ساعتی مزبور حاوی 7 الی 11 گلوله خمپاره 60 میلی متری همراه 50 پوند مواد منفجره تی.ان.تی بوده که 3 الی 6 عدد از این گلوله‌ها عمل نکرده است.»[2]

روزنامه اطلاعات- 7 آذر 1360

خبرنگار کیهان نیز درباره جزئیات این بمب‌گذاری گزارش داد: «بر اثر شدت انفجار به تعدادی از اتومبیل‌های عبوری و نیز سرنشینان آنها صدمه وارد شده است و نیز یک اتوبوس دو طبقه که در حین عبور بوده نیز بر اثر انفجار آسیب وارد شده و سرنشینان آن تعدادی مجروح شده‌اند که بلافاصله با کمک مردم رزمنده و همیشه در صحنه کشورمان به کمک برادران پاسدار و آمبولانس‌هائی که در محل حاضر شده بودند به بیمارستان‌ها منتقل شدند.»

واکنش مردم به جنایت منافقین در خیابان ولیعصر

بلافاصله بعد از این فاجعه، مردم به این جنایت منافقین واکنش نشان دادند. روزنامه کیهان در این رابطه نوشت: «آنچه بعد از این انفجار به چشم می‌خورد خشم مردم اطراف محل انفجار بود. این عده از مردم در حالیکه اشاره به شهدای این جنایت می‌‌کردند گفتند: این منافقین و این گروهک‌های منحرفی که مبادرت به این‌گونه انفجارها می‌کنند هرگز از خود پرسیده‌اند که چرا افراد بی‌گناه را می کشند؟ آخر رانندگان دو وسیله نقلیه‌ای که برای زدن بنزین آمده بودند چه گناهی داشتند که اینطور بی‌‌رحمانه به قتل رسیدند؟ و یا مسافران اتوبوس و نیز افراد عبوری چه گناهی داشتند که اینطور به خون کشیده شدند؟ اینها که مبادرت به انجام چنین کارهائی می‌کنند جز اینکه چهره پلیدشان را به مردم بنمایانند کار دیگری نکرده‌اند.»[3]

1- روزنامه جمهوری اسلامی، 7 آذر 1360