روایتی از حجت‌الاسلام فلسفی
توصیفی از شخصیت علمی آیت‌الله بهشتی
واعظ نام آشنای نهضت اسلامی می‌گوید: یكی از فرزندانم كه در آلمان تحصیل طب می‌كرد، می‌گفت: «وقتی آقای بهشتی به عنوان روحانی شیعه به آلمان آمد و در بندر هامبورگ به امور دینی شیعیان و ایرانیان مقیم آلمان رسیدگی می‌كرد، بسیاری از افراد تحصیل كرده، از ایرانی و غیر ایرانی، مجذوب او شده بودند. ایشان سؤالات مشكل دینی آنها را خیلی خوب و قوی جواب می‌داد.
کد خبر: ۴۹۹۸
تاریخ: ۰۳ تير ۱۳۹۸ - ۱۵:۱۴
پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ حجت‌الاسلام محمدتقی فلسفی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده درباره مجاهدت‌ها و فعالیت‌های شهید بهشتی می‌گوید: مرحوم بهشتی عنصر لایق و قابلی بود. كتاب‌هایی كه از ایشان مانده است ارزش ایشان را نشان می‌دهد. گاهی در رادیو تفسیر قرآن می‌گفت. از درس تفسیر او ارزش وی نیز معلوم می‌شود.
یكی از فرزندانم كه در آلمان تحصیل طب می‌كرد، می‌گفت: «وقتی آقای بهشتی به عنوان روحانی شیعه به آلمان آمد و در بندر هامبورگ به امور دینی شیعیان و ایرانیان مقیم آلمان رسیدگی می‌كرد، بسیاری از افراد تحصیل كرده، از ایرانی و غیر ایرانی، مجذوب او شده بودند. ایشان سؤالات مشكل دینی آنها را خیلی خوب و قوی جواب می‌داد.»
شهید بهشتی در علمیت و آمادگی برای جواب به مسائل مختلف علمی و دینی، بسیار قوی بود. او و شهید مطهری در هدایت نسل جوان به اسلام و زمینه‌سازی برای پیروزی انقلاب اسلامی، فوق‌العاده مؤثر بودند و اثر بسیار خوبی روی نسل جوان گذاشتند. شهید بهشتی از استوانه‌های مهم انقلاب اسلامی و برای امام خمینی یاری لایق بود و برای احراز پست‌های مهم و حساس شایستگی داشت.
شهید بهشتی از نظر علمی در معقول و منقول هم بسیار قوی بود، ولی مظلومیت او در این بود كه به علمیت شهرت نیافت. مردی باهوش و دقیق و متوجه دقایق علمی و اخلاقی و روحی و معنوی بود. چقدر جای تأسف است كه این دانشمند مظلوم با آن وضعیت به شهادت رسید.
امام او را «شهید مظلوم» خواند. مظلومیت بهشتی نه از باب كشته شدن در جریان انفجار حزب جمهوری اسلامی بود؛ زیرا كه این مظلومیت برای همه آنها كه با او كشته شدند، هم صدق می‌كند. هیچ كدام از آنها گناهی مرتكب نشده بودند كه مستحق كشته شدن به آن كیفیت باشند. تعبیر امام از شهید مظلوم بهشتی، به خاطر مظلومیت او در جامعه و سخنان ناروایی بود كه بعضی از افراد دانسته و یا ندانسته درباره او می‌گفتند و قدر او را نمی‌شناختند مظلومیت او از این باب بود. یعنی او را نشناختند و قدرش را ندانستند.