تحلیل هاشم امانی در کتاب خاطراتش که آن هم توسط مرکز اسناد منتشر شده نیز خواندنی است. او اشتباهات مصدق را در وقوع کودتای 28 مرداد مؤثر می‌داند و می‌گوید: «دکتر مصدق عامل و زمینه‌ساز کودتا شد، اما تقصیر خود را گردن ملت ایران گذاشت. همچنین نیروهایی را که بانی انقلاب آن روز و ملی کردن صنعت نفت بودند و به زور و قدرت آن‌ها نفت ملی شده بود، از میدان خارج کرد. در طول این مدت با تمام کوشش‌ها و فعالیت‌ها و اعلامیه‌ها و برپایی میتینگ‌ها به دست خود و ایادی خودش سعی کرد عوامل مثبت ایشان را بازداشت و سرکوب کند». 

از این رو به گفته حجت‌الاسلام فلسفی طبیعی بود که مردم در روز 28 مرداد خیابان‌ها را خالی کنند؛ کما اینکه سفیر آمریکا در ایران نیز از مصدق خواسته بود اجازه حضور مردم در خیابان‌ها را ندهد. 

مصطفی حائری‌زاده نیز در کتاب خاطراتش، یکی از دلایل عدم همراهی مردم با مصدق را حذف نیروهای مذهبی و توهم مصدق می‌داند و می‌گوید: «اصل حرکت نهضت نفت را هم که اگر منصفانه بخواهیم قضاوت کنیم، در واقع ریشه مذهبی داشت. مذهبی‌ها حرکت را شروع کردند... در روز سی‌ام تیر هم اعلامیه مرحوم کاشانی، مردم را به خیابان‌ها کشاند و بازار را تعطیل کرد. غرب روز سی‌ام تیر در خیابان بهارستان یک مأمور انتظامی هم پیدا نمی‌شد. کنترل شهر در دست جوان‌های مردم بود. پس از آن طبیعی است توهمی پیش آید که این جمعیت نگفتند زنده‌باد کاشانی بلکه گفتند زنده‌باد مصدق. گفتند ملت خواهان حکومت ملی مصدق است و حرفی از کاشانی نبود. به این ترتیب، به فاصله چند ماه بعد برای مصدق و اطرافیانش تصورات جدیدی پیدا شد که پیروزی را فقط از آن خود می‌دانستند. حتی مدت زمانی پیش از کودتا، مرحوم کاشانی نامه‌ای به مصدق نوشت به این مضمون که من احساس خطر می‌کنم اما مصدق متفرعنانه به او پاسخ داد: اینجانب مستظهر به پشتیبانی ملت ایران هستم».