پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در دوران رژیم پهلوی، مردم به ویژه در روستاها وضعیت مناسبی نداشتند. فقر و تنگدستی و مرگ و میر کودکان به دلایل مختلف از نکاتی است که در آن دوران کاملا قابل لمس بود.
مینو صمیمی که مدت‌ها منشی سفیر ایران در سوئیس و بعد از آن مدتی منشی فرح بود در خاطراتش وضعیت روستاها در دهه 50 را اینگونه توصیف می‌کند: «در اواسط دهه 50 شمسی طی بازدیدی از یک روستا متوجه شدم مردم فلک زده آن روستا در کلبه‌های بسیار محقر ساخته شده از گل و پوشال به سر می‌بردند و نه تنها از آب آشامیدنی سالم که حتی از امکانات اولیه بهداشتی نیز محروم بودند.
کوچه‌های تنگ و پر پیچ و خم روستا انباشته از گل و لای بود و تنها مغازه فروش مواد غذایی در آن، محیطی کثیف و پر مگس داشت. لباس‌ها ژنده و لوازم زندگی روستائیان از قبیل حصیر، متکای کهنه، لحاف پاره و ... نیز کاملا گواهی می‌داد که مردم در وضعیت اسف‌باری زندگی می‌کنند. جوانی که به عنوان سپاهی دانش در آن روستا خدمت می‌کرد در پاسخ سوال من راجع‌به حال و روز مردم روستا با لحنی تمسخر آمیز گفت: اینجا نه حمام دارد نه بهداشت و نه حتی جایی که بتواند کمک‌های اولیه پزشکی در اختیار روستائیان بگذراد.»
در حالی که وضعیت مردم در روستاهای ایران اینگونه بود، رژیم پهلوی مقادر زیادی پول به صورت وام به کشورهای دیگر مثل فرانسه و انگلستان و مصر می‌داد یا حتی به برخی از کشورهای عربی منطقه کمک مالی می‌کرد. عبدالمجید مجیدی که از دی‌ماه 1351 به ریاست سازمان برنامه و بودجه تعیین شده بود در خاطراتش می‌گوید: «در همان مقطع سال‌های بعد از 1354، دولت ایران تصمیم گرفت به کشورهایی مانند فرانسه، انگلستان و یا مصر وام‌هایی پرداخت کند. در مورد مصر علت وام دادن یک مقداری سیاسی بود و در مورد وام دادن به فرانسه و انگلیس همه اینها زیر نظر وزیر اقتصادی و دارایی ـ هوشنگ انصاری ـ و برادرش ـ سیروس انصاری ـ صورت گرفت و هدف آن بود که به این کشورها که در جریان افزایش قیمت نفت یک مقدار گرفتاری پیدا کرده بودند کمک بشود. همچنین از این قبیل است کمک‌هایی که به بعضی از کشورهای عربی صورت گرفت.»
منبع: 53 سال عصر پهلوی به روایت دربار