پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ درباریان پهلوی در هر جایگاهی برای پیشبرد مقاصد خود تلاش می‌کردند. آنها حتی از مقدس‌ترین تعاریف هم برای کسب سود و امتیازات شخصی بهره می‌بردند و در این راه هیچ ابایی نداشتند. به طور مثال، نهادهای خیریه هم به بنگاهی به منظور انباشت ثروت خاندان پهلوی تبدیل شده بود.

مینو صمیمی منشی دفتر فرح در این رابطه می‌گوید: «متاسفانه، در بنگاه خیریه‌ی شهبانو نه‌تنها فعالیت‌های بسیار مفیدی صورت نمی‌گرفت، برعکس در همه‌ی کارها فقط بی‌خردی محض و فقدان منطق وجود داشت و من هم هر چه بیشتر پی می‌بردم که وقت خود را بیهوده در آنجا به هدر داده‌ام.

آنچه تحت عنوان «امور خیریه» توسط دربار انجام می‌گرفت، فی‌الواقع چیزی بیش از یک «نمایش» نبود که غالبا هم، برای جلب توجه کشورهای غربی به اجرا درمی‌آمد.

هر کدام از سازمان‌های خیریه‌ی موجود در کشورهای تحت سرپرستی یکی از اعضای خانواده‌ی سلطنتی قرار داشت و چون این‌گونه سازمان‌ها می‌بایست به‌صورت غیرانتفاعی اداره شوند، لذا در ظاهر امر به نظر کسی که به عمق مسائل آگاه بود، خانواده‌ی سلطنتی به خاطر احساسات بشردوستانه‌ی خود وظایف بس دشوار و سنگینی به عهده داشت. در حالی که حقیقت غیر از این بود.»

منبع: دربار به روایت دربار (فساد سیاسی)