پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله استادی در کتاب خاطرات خود که توسط مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شده است در مورد فاجعه فیضیه می‌گوید:« شاه لوایح شش گا‌نه‌ دیگری را تحت عنوان انقلاب سفید به رفراندوم (همه‌پرسی) گذاشت. این حرکت نیز به شدت مورد اعتراض مراجع و به خصوص حضرت امام واقع شد. 

به ابتکار امام عید نوروز سال 1342 که مصادف با شهادت امام جعفر صادق علیه السلام بود، به عنوان اعتراض به لوایح شش گانه و مسائل دیگری که به وجود آمده بود عزای عمومی اعلام شد و مقرر گردید در این روز آقایان مجلس روضه داشته باشند. در این روز آیت الله گلپایگانی در مدرسه فیضه مراسم داشت. نزدیک غروب کماندوهای شاه به مدرسه ریختند و آن فاجعه عظیم را بوجود آوردند.

فردا صبح وقتی از منزل بیرون آمدم دیدم وضع عادی است. اما همه جا خلوت بود. نیروهای رژیم همه‌جا را خالی کرده و رفته بودند. وارد مدرسه فیضیه شدم. همه جا به هم ریخته بود. عبا، عمامه و نعلین طلاب روی زمین ریخته بود. پسر مرحوم آقای سدهی (از منبری های معروف تهران) در قم طلبه بود. دیدم بالای ایوان ایستاده و با صدای بلند به حاضران می‌گفت: «به این وسایل دست نزنید و آنها را جا به جا نکنید، اینها به عنوان سند جنایت رژیم شاه باید همین جور بماند».