پایگاه اطلاع‌رسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ در 12 فوریه 2008، موساد با کمک برخی سرویس‌های امنیتی کشورهای عربی مرتجع و پشتیبانی سازمان سیا، موفق به ترور نابغه نظامی بزرگ عماد مغنیه(حاج رضوان) در دمشق گردید.
نقش عماد مغنیه در مبارزه علیه صهیونیست‌ها به ویژه در جنگ سی و سه روزه سال 2006 واضح و آشکار است. «سید مقاومت» همواره خاضعانه و فروتنانه نقش تعیین‌کننده خود در این «پیروزی الهی» را نادیده گرفته و همواره و به حق از مجاهد کبیر عماد مغنیه (حاج رضوان) به‌عنوان «قائد الأنتصارین» یاد می‌کند. بنا به گفته رهبر جنبش حزب‌الله، پس از پیروزی سال 2000، حاج عماد دائم در تلاش بود و شب و روز نمی‌شناخت و با همه وجود و توانش برای تقویت مقاومت فعالیت می‌کرد. اگر امروز پهپاد ایوب مدت مدیدی بر فراز سرزمین اشغالی به پرواز در می‌آید و گنبد پوشالی موسوم به آهنین صهیونیست‌ها را به سخره می‌گیرد و عکس‌برداری‌های خود را همزمان به مرکز مقاومت ارسال می‌کند. محصول تکاپوی خستگی‌ناپذیر عماد و دیگر همفکران و همرزمان اوست. امروز حزب‌الله به جایگاهی دست یافته است که اسرائیلیان جرأت تهدید لبنان را به خود نمی‌دهند. صهیونیست‌ها به خوبی درک کردند که طلایه‌دار مقاومت، وارث شهدا و امانتدار خون آنها به وعده‌اش عمل می‌کند و با آنها شوخی و تعارف ندارد. پیروزی مقاومت اسلامی در جنگ 33 روزه، پیروزی همه ستمدیدگان و مستضعفان عالم بود. همه‌ساله می‌بایست این پیروزی را به مثابه یک جشن بزرگ ملی پاس داریم و یادمان‌های بزرگ راهبران مقاومت، من‌جمله استراتژیسین دوراندیش سردارعماد مغنیه (حاج رضوان) همه‌جا نصب گردد و هرگز نام و یادشان فراموش نشود.
سردمداران رژیم صهیونیستی پس از خاتمه جنگ، قاضی الیاهو وینوگراد را مسئول کمیته تحقیق در وقایع این نبرد سی و سه روزه کردند. کمیته وینوگراد در گزارش 621 صفحه‌ای خود به صراحت اعلام می‌کند که اسرائیل در جنگ بر ضد لبنان شکست خورده است. حسب این گزارش عموم بلندپایگان رژیم صهیونیستی مقصّرند اما گناه اصلی متوجه ارتش و سیاستمداران است. بنا به نوشته رئیس کمیته تحقیق «این جنگ، ناکامی خطرناک و بزرگی بود که مسئولیت اصلی آن متوجه ارتش می‌باشد. البته ضعف بدنه سیاسی حکومت نیز در این ناکامی سهیم است.» وینوگراد که نکات اصلی گزارش را بازخوانی نموده روزهای دشوار جنگ در لبنان را دوباره یادآوری می‌کند و می‌گوید «ارتش با سازمانی شبه‌نظامی و متشکل از چند هزار رزمنده مواجه شد که در برابر قوی‌ترین ارتش منطقه خاورمیانه ایستادگی کرد. ارتشی که از برتری مطلق هوایی و نیز از فن‌آوری و حجم نیرویی مناسب برخوردار است؛ اما این ارتش نتوانست پاسخی مناسب و مفید به موشک‌ها بدهد و این موشک‌ها در تمامی روزهای جنگ روانه اسرائیل شدند و بسیاری از مردم را مجبور به ترک خانه‌ها و اقامت در پناهگاه‌ها نمودند. اسرائیل اقدام به جنگی طولانی نمود که خود آغازگر آن بود. اما این رژیم نتوانست در این جنگ پیروزی آشکار نظامی کسب کند.»
منبع: اقتباس از کناب ناگفته‌های جنگ 33 روزه (واکاوی تجاوز رژیم صهیونیستی به لبنان)