نظام برآمده از انقلاب اسلامی ایران از تركیب «جمهوریت» به مثابه شكل و «اسلامیت» به عنوان محتوا شكل گرفت، اما در دهه ی 1370 جریان دیگری در رقابت با پایه های فكری انقلاب اسلامی و جمهوری اسلامی به وجود آمد كه به هیچ وجه درصدد بررسی و كنكاش در حقیقت موضوعات و مباحث مطرح شده نبود بلكه طرح این مباحث معطوف به اهداف سیاسی و تئوری پردازی حول «اصلاحات سیاسی» و «اصلاحات دینی» بود كه قصد داشت اركان نظری جمهوری اسلامی را مورد تردید قرار دهد.