دیپلماسی عمومی آمریكا در دورهی پهلوی دوم آن را به قدرت اول در ایران تبدیل كرد، بهطوریكه گوی سبقت را از رقبا ربود. سیاست عدم توسل به زور و رویارویی مستقیم، كه در قالب اقدامات و فعالیتهای فرهنگی انجام میشد، به همراهیهای ذهنی و عینی برخی گروههای اجتماعی در ایران با فرهنگ غربی كمك كرد و امكان سلطهی سیاسی مطلق آمریكا بر كشور را فراهم نمود. بهرغم همهی تلاشهای آمریكاییها و عوامل داخلی آنها در ایران، سرانجام دیپلماسی عمومی ایالات متحده مقهور نفوذ دین مبین اسلام در ایران شد و انقلاب اسلامی به رهبری امام خمینی به سلطهی همهجانبهی آمریكاییها در ایران پایان داد.