درآمدهای حاصل از نفت بیحساب بود، چراکه بهراحتی میشد آن را جابهجا نمود، بیآنکه نیاز به درخواست یا ثبت آن در سیستم اداری دولت باشد، ضمن اینکه دولت در مسائل مربوط به نفت اعم از میزان فروش و مقدار عایدات حاصل از آن فقط به خودش پاسخگو بود. ازآنجاکه تمام عملیات مربوط به نفت اعم از تولید، فروش، صادرات و غیر آن توسط شرکت ملی نفت ایران صورت میگرفت و این شرکت نیز مستقیماً تحت نظارت شاه اداره میشد، پولهای حاصل از فروش نفت، بهراحتی قابل واریز به حسابهای دلخواه بود. شیوههای سوءاستفاده از اموال عمومی خصوصاً درآمدهای نفتی در زمان دو پادشاه سلسلهی پهلوی متفاوت بود. پهلوی اول، با توجه به روحیات و خلقیاتش، با شیوههای قهرآمیز به خواستههای خود دست مییافت، درحالیکه پهلوی دوم بهواسطهی ویژگی روانی و شخصیتی، گاهی با تحریف در مبالغ درآمدهای نفتی، بخشی از آن را اختلاس و یا در انعقاد قراردادهای نفتی و خرید تسلیحات نظامی رشوه دریافت میکرد.