پدیدهی روشنفکری، خصوصا در عصر قاجار، با نمادها و ادبیات غیردینی ظهور کرد؛ اما مبارزات روحانیت در این دوره که از نیرومندترین و با نفوذترین اقشار اجتماعی بودند، روشنفکری را دچار تحول و تغییرات اساسی نمود که تأثیرات آن، در دهههای بعد، آشکارتر شد. این جریان با حضور روحانیت، به تدریج، با سنت و سنت دینی در آمیخت و موجب ظهور الگوی روشنفکر دینی شد. فرآیند الگوسازی،به طور قطع، مرهون تلاشهای روحانیت آگاه شیعه بود که ارایهی ایدئولوژی انقلابی، نقش مهمی را ایفا کردند. از آن جا که مشروطهخواهی، به تنهایی، نمیتوانست الگوی کامل کنش سیاسی در فضای دینی ایران باشد، آیتالله سید عبدالحسین لاری با ارایهی اندیشهی ‹‹مشروطهی مشروعه››، به رهیافتی متناسب با فرهنگ اصیل و بومی سرزمین اسلامی تکیه کرد. حرکت ایشان، محصول تودهای شدن جامعه، ایدئولوژی انقلابی و بسیج انقلابی بود. هر چند نهضت مشروطیت، در کلیت خویش، از ایدئولوژیهای بیگانه تأثیر پذیرفت، اما در جریان مشروطیت جنوب که آیتالله لاری رهبری آن را بر عهده داشت، به طور عمیقی از اسلام و اندیشهی انقلابی تشیع الهام گرفته شد و مبارزه با ظلم و ستم به نفع تودههای محروم، از محوریترین کارکردهای آن بود. این کتاب، درآمدی بر زندگی، مبارزات و اندیشههای آیتالله سید عبدالحسین لاری است.