در این اثر ساختار دولت‌های پهلوی اول و دوم در قالب الگوی
نئوپاتریمونیالیزم مورد بررسی قرار گرفته است. عدم نهادینگی سیاسی،
ساخت‌های موازی سیاسی و اقتصادی، تقابل ساخت‌های سنتی و مدرن، عدم توانایی
استخراجی، توزیعی، بحران نفوذ و ... از شاخص‌های ناکارآمدی ساختاری و
کارکردی دولت پهلوی می‌‌‌‌‌باشند و از عوامل اصلی عدم تحقق توسعه اقتصادی
در دوره پهلوی به شمار می‌آیند. مؤلف، این روند را در چارچوب
نئوپاتریمونیالیزم ( سلطانیسم، کلاینتالیسم و کورپوراتیسم) بررسی می‌کند.
