تصویب قوانین انتخاباتی در دورههای اولیه مجلس و بخشی از ادوار تاریخ معاصر، از یك طرف انعكاس وضعیت اجتماعی و تحولات ایران و از طرف دیگر بازتابی از تفكر حكومت وقت بوده است و از آنجا كه انتخابات یكی از شاخصهای توسعه سیاسی، و مفسر نقش مردم در حكومت محسوب میگردد، قوانین انتخاباتی، اجرای آن و میزان مشاركت مردم در انتخابات مبین رابطه حكومت و مردم و ترسیم كننده وضعیت اجتماعی و توسعه سیاسی میباشد.