شهید آیتالله سیدمحمدرضا سعیدی متولد 2 اردیبهشت 1308، فرزند حجتالاسلام سیداحمد سعیدی، با از دست دادن مادر در دوران طفولیت، تحت نظر پدر مشغول به تحصیل شد. در مشهد ادبیات عرب و دروس فقه و اصول را نزد شیخ كاظم دامغانی، شیخ هاشم قزوینی و شیخ مجتبی قزوینی فراگرفت. پس از ازدواج عازم قم شد و در محضر امام خمینی (ره) به درجهی اجتهاد رسید. ضمن تحصیل و تدریس، به مسافرتهای تبلیغی نیز میرفت. در یك سفر به آبادان با سخنرانی افشاگرانه و ضدرژیمش به زندان افتاد كه در اثر تلاش آیتالله العظمی بروجردی (ره) از زندان آزاد شد. پس از آن ماجرا، ایرانیان مقیم كویت كه برای تبلیغ، خواستار مبلغ توانایی بودند، آیتالله سعیدی را پذیرا شدند. «هنگام نماز مغرب و عشا به منزل امام رفتم، میخواستم با ایشان مذاكره كنم، امام آماده نماز بود، وقتی منظورم را فهمید اندكی نماز را تأخیر انداخت. به عرض رساندم: آقا! طبق برداشتی كه من كردهام، از این به بعد شما در مبارزات خود، یاوران كمتری خواهید داشت. امام فرمود: ،، سعیدی! چی میگویی؟! به خدا قسم اگر تمام جن و اِنس پشت به پشت هم بدهند و در مقابل من بایستند، چون من این راه را حق یافتهام، از پای نخواهم نشست.،، با سخنان امام چنان دلگرم شدم كه روح تازهای در وجودم دمیده شد و ایمان بیشتری به قیام و حركت امام پیدا كردم.» آیتالله سعیدی در مهاجرت به عراق، جلساتی تشكیل داد و نهضت امام (ره) و شخصیت والای ایشان را تشریح نمود. وی با نظر ایشان به امام جماعت مسجد موسیبنجعفر (ع) در تهران برگزیده شد. تلاشهای ایشان در این پایگاه عبارت بود از: تفسیر قرآن كریم، سخنرانی، ایجاد كتابخانه، دعوت سخنران از قم و... افزون بر این، برای گروهی از بانوان در منزل خویش جلساتی تشكیل داد و به تدریس جامعالمقدمات، سیوطی، مغنی و نیز عروةالوثقی پرداخت. همچنین ترجمهی رسالهی امر به معروف و نهی از منكر امام (ره) از كتاب تحریرالوسیله و نوارهای ایشان را در نجف تحت عنوان «ولایت فقیه» چاپ و تكثیر كرد. ساواك او را ممنوعالمنبر نمود، اما آیتالله سعیدی به كار خود ادامه میداد. سال 1345 دربارهی جنایات اسرائیل سخنرانی كرد كه باعث شد او را دستگیر و 61 روز در حبس نگه دارند. رژیم كه با تصویب كاپیتولاسیون سرسپردگی كامل خود را به اثبات رساند، در اردیبهشت 1349 از سرمایهگذاران آمریكایی دعوت كرد و بنا داشت اقتصاد ایران را كاملاًً در اختیار آمریكاییها قرار دهد. به دنبال آن، آیتالله سعیدی در اعلامیهای به زبان عربی خطاب به علمای كشورهای اسلامی، آنها را دعوت به قیام نمود. رژیم او را دستگیر و در قزلقلعه زندانی كرد و تحت شدیدترین شكنجهها، در روز چهارشنبه 20 خرداد 49 به شهادت رساند. پیكرش فردای آن روز تحویل فرزند ارشدش شد تا به طور مخفیانه در وادیالسلام قم به خاك سپرده شود.