پیروزی دكتر محمود احمدینژاد در انتخابات ریاستجمهوری سال 1384 فضای سیاسی ایران را تغییر داد. سمتگیری سیاست خارجی دولتهای هفتم و هشتم مبتنی بر سیاست تنشزدایی و گفتگو بود، لذا تلاش میشد در صحنهی روابط بینالملل و دیپلماسی رسمی سخنان تحریكآمیز و انقلابی كمتر تكرار شود تا جمهوری اسلامی ایران به عنوان یك كشور عادی در صحنهی روابط بینالملل پذیرفته شود. در چنین شرایطی دولت نهم به قدرت رسید. این دولت سمتگیری سیاست خارجی خود را براساس عدالتخواهی و مبارزه با استكبار و ظلم قرار داده بود كه از اصول سیاست خارجی حضرت امام خمینی (ره) هم به شمار میرفت. در كانون این مبارزه رژیم صهیونیستی قرار داشت. دولت نهم رژیم اشغالگر قدس را آماج حملات تند خود قرار داد و هولوكاست را كه به عنوان یك حادثه مقدس شمرده میشد، به چالش كشید. این سمتگیری موجب شد تا دكتر احمدینژاد در كنار سیدحسن نصرالله به عنوان یكی از مردان محبوب منطقه نزد ملل مسلمان به حساب آید.در این اثر تحولات سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران نسبت به رژیم اشغالگر قدس و راهبردهای سیاست خارجی دولت نهم و نیز سیاستهای منطقهای رژیم صهیونیستی بعد از روی كار آمدن دولت نهم مورد بررسی قرار گرفته است