با سقوط صدام و اشغال آن كشور، ساختار قدرت و همچنین وضعیت سیاسی شیعیان عراق دچار تغییر و تحول شد؛ زین پس نه تنها رژیم بعثی و در رأس آن صدام حسین حذف شد، بلكه ساختار دولت سنیمحور نیز از بین رفت. شیعیان به عنوان اكثریت جمعیت عراق با توسل به قواعد و شیوههای دموكراتیك به جایگاه و قدرت مناسبی در ساختار سیاسی عراق دست یافتند و به طرز چشمگیری به نقش مسلط و تعیینكنندهای در ساختارهای سیاسی عراق رسیدند. این برتری تا آنجا پیش رفته است كه امروزه احزابی مانند مجلس اعلای اسلامی، حزب الدعوه اسلامی و گروه صدر در كنار رهبران مذهبی چون آیتالله سیستانی در ساختار سیاسی جدید عراق دارای بیشترین تأثیرگذاری هستند.