با ورود آیت‌الله حاج شیخ عبدالکریم حائری در سال ۱۳۰۱ خورشیدی، حوزه آن چنان تجدید حیات شد که او را «مؤسس حوزه علمیه قم» نامیدند. به این ترتیب می‌توان بررسی اندیشه سیاسی تشیع در مکتب قم را با ورود آیت‌الله حائری به این شهر و تاسیس حوزه علمیه در عصر جدید آغاز کرد. از نظر منش و رفتار سیاسی، آیت‌الله حائری، در اغلب حوادث و وقایع سیاسی زمان خود، سیاست سکوت و مدارا را در پیش گرفته است؛ چرا که تاسیس و حفظ حوزه علمیه قم را از اهم واجبات می‌دانسته است. وی با کیاست، دوراندیشی و تدبیر خود سعی کرد که بهانه‌ای به دست دشمنان ندهد و از نهال نوپای حوزه علمیه به شدت حفاظت نماید تا به باروری و باردهی رسد.
یک هفته قبل از حلول سال 1342، امام‌‌خمینی علما و مراجع قم را برای یک نشست دعوت كرد. معظم‌‌له پیشنهاد كردند تا توسط علما اعلام شود: «روحانیت امسال عید ندارد». حضرت امام علاوه بر این نامه عمومی، به بعضی از روحانیونی كه تأثیر بیشتری داشتند از جمله آقای فلسفی نیز نامه‌ی خصوصی نوشتند. امام خود نیز اعلامیه شدیداللحنی صادر کرده و اعلام نمودند: «هدف اجانب، قرآن و روحانیت است.» با فرا رسیدن سال نو ساواک گزارش داد مردم تهران «در پاره‌ای از قسمت‌های شهر مخصوصاً جنوب شهر پرچم‌های سیاهی برافراشته‌اند.»
دکتر جواد منصوری
به دنبال کارشکنی‌های حزب دموکرات کردستان، روز اول فروردین 1358 هیئتی از طرف امام و دولت موقت به سرپرستی آیت‌الله طالقانی در قالب هیئت حسن نیت به سنندج اعزام شد. دولت بازرگان سعی در کاهش تشنّج در منطقه از طریق مجاری دیپلماسی داشت. از این‌رو بازرگان در 7 فروردین 58 سرلشکر قرنی را به خاطر اینکه معتقد بود باید در کردستان به شکل قاطعی عمل کرد تا رویکردهای جدایی‌طلبانه و تجزیه‌طلبانه گسترده نشوند؛ برکنار کرد. علی‌رغم همه فراز و نشیب‌ها، اقدامات گروه‌‌ها در کردستان تا پایان سال 1358 و حتی سال 1359 ادامه یافت. با این حال آغاز جنگ تحمیلی و بسیج نیروها‌ی رزمنده، تأثیر تعیین کننده‌ای در شکست جریان تجزیه‌طلب داشت.
آنچه در بررسی‌های صورت گرفته درخصوص «نهضت ملی نفت» صورت پذیرفته ، عمدتا به بخش ایجابی و کنشگران نهضت پرداخته و جریانات دخیل در نهضت ملی را محور تحلیل قرار می‌دهد. اما توجه به روی دیگر ماجرا و جریان‌شناسی مخالفان این رویداد، بخشی گریزناپذیر از مسیر شناخت دقیق ابعاد نهضت ملی است. این امر همچنین به این فهم کمک می‌نماید که به هنگامه تلاش مردم در نیل به اهدافشان در مقاطع گوناگون، دشمنان چگونه و با چه استراتژی و تاکتیک‌هایی دست در دست یکدیگر پای به میدان می‌گذارند؛ مخالفانی که در مساله مورد بررسی، استعمارگران بزرگ دنیا تا مهره‌های نفوذی گمنام در دولت مصدق را در بر می‌گیرد.
پاسخی به تحریف تاریخ توسط دهباشی
بی‌شک نگاه یک‌سویه به موضوعات بطور حتم باعث خواهد شد تا قسمت اعظمی از واقعیات دیده نشود. از این رو لازم است به‌منظور حفظ و صیانت از حقوق حقه جامعه و به‌خصوص نسل جوانی كه با بسیاری از موضوعات تاریخی آشنا نیستند، از نگاه یک‌سویه به موضوعات و اظهار نظر و بیان مباحثی که پیرامون آنها تحقیقات لازم صورت نپذیرفته است، به شدت احتراز شود. یک قاعده نانوشته در حوزه تاریخ وجود دارد که همه دست اندرکاران را موظف می‌نماید تا ابتدا تمامی جوانب موضوعات را بررسی نموده و سپس نظر شخصی خودشان را رسانه‌ای نمایند.
رژیم پهلوی در 23 اسفند 1328 رژیم غاصب صهیونیستی را به صورت «دوفاکتو» به رسمیت شناخت. پس از تشکیل رژیم اشغال‌گر قدس، رژیم پهلوی به همکاری نزدیک با آن رژیم پرداخت. هدف اصلی این دو رژیم از این همکاری را می‌توان ناشی از احساس مشترک هر دو و نیز ایجاد و توسعه سیاست‌های ضدعربی و موافق رژیم صهیونیستی دربین مقامات پهلوی دانست. این دو رژیم علاوه بر همکاری‌های دوجانبه در دهه‌های 1340 و 1350 روابط رسمی سازمانی با سازمان اطلاعات ترکیه برقرار کردند. همکاری میان رژیم پهلوی و رژیم اشغال‌گر قدس و نیز سرویس‌های جاسوسی دو رژیم، با پیروزی انقلاب اسلامی ایران و سرنگونی رژیم پهلوی به پایان رسید.
روزنامه‌ها همان اوقات نوشتند: «وقتی شاه وارد خانة آیت‌الله کاشانی شد و سر و وضع خانه را که یک خانة قدیمی و کلنگی رنگ و رورفته بود دید، پرسید: این همان خانه‌ایست که طی چند سال اخیر مرکز تحریکات و مبارزات علیه من و دستگاه سلطنت بوده است؟! شاه سخت در شگفت می‌ماند که چطور آیت‌الله کاشانی با آن همه اسم و رسم و سروصدا و بیا و بروی که بعنوان مرجع مجاهد و قهرمان ضد سلطنت و ضد استعماری داشته است درچنین خانة محقری می‌زیسته...».
آیت‌الله سید حسین خادمی از جمله روحانیون مبارزی است که متعاقب شروع نهضت امام خمینی، با سامان دادن مبارازت مردمی در اصفهان، نبض مبارزه علیه رژیم پهلوی را در این شهر در دست گرفت. تلاش‌های ساواک برای کنترل فعالیت‌های آیت‌الله خادمی بی‌ثمر ماند؛ در نتیجه وی با راهبردهای مبارزاتی از جمله، تبلیغ مرجعیت امام خمینی، کادرسازی برای نهضت، چاپ و توزیع اعلامیه‌های امام خمینی، ارتباط با اقشار مختلف مردم، افشای جنایات رژیم پهلوی و... توانست مردم اصفهان را علیه رژیم پهلوی بسیج کند.
36 سال پس از سوءقصد علیه رهبر معنوی حزب‌الله
سی و شش سال پیش (17 اسفند 1363) یک انفجار مهیب شهر بیروت را به لرزه درآورد. هدف این اقدام تروریستی، حضرت آیت‌الله العظمی سیدمحمدحسین فضل‌الله بود. هرچند ایشان از این سوءقصد جان سالم بدر برد ولی این انفجار باعث شهادت 105 زن و مرد و کودک و زخمی شدن 275 تن گردید. بر اساس اظهارات رابرت مک فارلین، مشاور امنیت ملی آمریکا و یکی از افسران بلندپایه سازمان اطلاعات مرکزی آمریکا، این سوء قصد نافرجام آبروی سازمان سیا را به باد داد. ویلیام کیسی، رئیس وقت سی.آی.ای، شخصاً این عملیات تروریستی را مدیریت کرد. آگاهی‌های بعدی نشان داد که کیسی با کمک مالی بندر آل سعود این جنایت را طراحی کرد.
مظفر شاهدی
تأسیس حزب واحد و فراگیر رستاخیر ملت ایران در راستای برنامه‌های بلند پروازانه محمدرضا پهلوی برای رسیدن به «دروازه های تمدن بزرگ» صورت گرفت و مهم‌ترین دلیل تأسيس آن در روند رو به تزاید خوی استبدادی شاه نهفته است؛ گروهی از مهم‌ترین طراحان و مجریان این حزب دارندگان درجه دکترا از دانشگاه‌های امریکایی بودند که عمدتا تحت تاثیر دیدگاه هانتینگتون قرار داشتند. گروه دیگر، توده‌ای‌هایی بودند که خدمت در نظام شاهنشاهی را بر تفکرات پیشین خود ترجیح داده بودند. گروهی از مشاوران فرح را نیز جزو پیشنهاد کننده‌گان طرح تأسيس حزب رستاخیز معرفی کرده‌اند. این حزب را باید آخرین مرحله دیکتاتوری شاه قلمداد کرد که بدون محابا، بقایای بسیار متظاهرانه و فرمایشی اصول مشروطیت و دموکراسی را در ایران فرو ریخت.
