مقامات بلند پایه آمریکایی بارها و بارها در سخنان خود بر این موضوع تاکید کرده‌اند که در صدد هستند نظام جمهوری اسلامی ایران را از درون متلاشی و به کشور های کوچکتر تقسیم نمایند. در بسیاری از نمونه‌ها شاهد حمایت‌های نظری موسسات تحقیقاتی ایالات متحده از گروه‌های قومی تجزیه‌طلب ایرانی هستیم. بسیاری از بنیادهای تحقیقاتی آمریکایی از طراحان اصلی طرح‌های نظیر طرح خاورمیانه بزرگ، گفتمانهای قوم‌گرایی، تجزیه‌طلبی و فدرالیسم می‌باشند. استفاده از گفتمانهای مدرن و امروزی و تلفیق آن با قوم‌گرایی رایجترین و زیرکانه‌ترین شیوه‌های این موسسات است. این نهادها با به کارگیری گفتمان‌هایی چون آزادی، پلورالیسم از هر نوع به ویژه قومیتی، حقوق بشر، زبان مادری، آزادی انتخاب و ... که به ویژه در طرح خاورمیانه بزرگ مشهود است بسیاری از نخبگان قومی را در راستای اهداف خود جذب و تربیت می‌نمایند.
15 آبان 57، غلامرضا ازهاری به فرمان شاه، مامور تشکیل کابینه جدید شد. روی کارآمدن کابینه ازهاری حاصل مشورت شاه با ویلیام سولیوان - سفیر امریکا- و آنتونی پارسونز - سفیر انگلیس- و اصرار آن‌ها به روی کارآمدن یک دولت نظامی بود. بر طبق گفته ازهاری، او بدون برنامه خاصی قصد آرام کردن مردم را داشت. شاه قصد داشت با روی کار آوردن ازهاری نشان دهد رژیم قابلیت‌های نامحدودی برای سرکوب دارد و مصالحه با او منطقی به نظر می‌رسد. پس از انتصاب ازهاری، اعلام حمایت امریکا از شاه و رژیمش ادامه پیدا کرد. در اولین اقدام، روز پس از منصوب شدن ازهاری، برژینسکی با صلاح‌دید کارتر در تماس با شاه اعلام کرد اتخاذ هر گونه تصمیمی از سوی او و حتی استفاده از قدرت، مورد حمایت آن‌ها خواهد بود.
شهید محمداسماعیل رضایی در زمره اولین شهدای نهضت اسلامی است که علاوه بر فعالیت‌های سیاسی و مبارزاتی، در عرصه اجتماع نیز تاثیرگذار بود. در کارهای خیر و عام‌المنفعه همیشه اسم حاج اسماعیل در میان بود. یکی از کارهای خیر اسماعیل رضایی، احداث خانه‌هایی برای اسکان زنان بی‌سرپرست به‌منظور جلوگیری از فاسد شدن آنان بود. فراهم کردن زمینه‌های ازدواج آنان از دیگر اقدامات وی بود. از کارهای عام‌المنفعه حاج اسماعیل، مشارکت در ساخت یک کارخانه برق برای تامین کردن روشنایی خانه‌های مردم جنوب تهران بود. حاج اسماعیل در ساخت و تعمیر مساجد هم نقش زیادی داشت. خیلی از مساجد محلات تهران به واسطه کمک‌های مالی و همراهی او ساخته یا مرمت می‌شد.
پاسخ به یک شبهه
در سال ۱۳۲۲، پای طیب حاج‌رضایی به یک پرونده قتل باز شد. ماجرایی که دردسر بزرگی برای یکه‌بزن جنوب تهران درست کرد و او را تا پای اعدام در ۳۰ سالگی برد! گرچه شواهد و اسناد نشان داد طیب در ماجرای قتل محمد پررو بی‌گناه بود، اما به جرم تحریک و تشویق و نقش داشتن در مرگ محمد مشهدی عبدالرحمن، محکوم به پنج سال حبس و تحمل تبعید شد.
آیت‌الله عباسعلی اختری از جمله روحانیون مبارزی است که با آغاز نهضت امام خمینی به حمایت از آن پرداخت. وی در جریان تبعید امام خمینی به همراه جمعی از فضلا و محصلین حوزه علمیه قم، در نامه‌ای خطاب به امام، همراهی خود را با ایشان اعلام کرد. در سالهای بعد به علت ادامه مبارزات سیاسی، توسط ساواک بازداشت و تحت شکنجه قرار گرفت. آیت‌الله اختری بعد از پیروزی انقلاب اسلامی ابتدا به سمت ریاست كمیته‌ی انقلاب اسلامی شهرستان شیروان منصوب شد. سپس در سال 1359 عهده‌دار مدرسه‌ی عالی كانون اسلامی اراک شد. امامت جمعه‌ی شهرستان سمنان، عضویت در مجلس شورای اسلامی، عضویت در مجلس خبرگان رهبری و... از دیگر فعالیت‌های وی بود. وی هم‌زمان با فعالیت‌های سیاسی به تدریس در دانشگاه‌های شهید بهشتی تهران و نیز دانشگاه تهران و دیگر فعالیت‌های علمی ـ آموزشی پرداخت.
برگی از جنایت‌های منافقین در عملیات مهندسی
شکنجه کفاش بی گناه ادامه داشت. ادامه شکنجه وی نه به خاطر کسب اطلاعات که به منظور گرفتن انتقام و فرونشستن آتش کينه نسبت به نظام و افراد حزب‌اللهی بود.
آیت‌الله سید احمد واحدی جهرمی سالهای پیش و پس از انقلاب اسلامی وکیل شرعی امام خمینی(ره) در سوریه بود. وی با فرارسیدن نهضت اسلامی در سفرهای تبلیغی خود به ویژه در جهرم به طرفداری از امام خمینی سخنرانی می‌کرد. در ایام تبعید امام خمینی در نجف ارتباط وی با رهبر نهضت اسلامی بیش از پیش برقرار شد و اولین مرقومه امام خمینی در 16 تیر 1349 توسط شیخ محمد منتظری در سوریه به دست آیت‌الله واحدی رسید. در دهه پنجاه نامه‌نگاری‌های بین او و امام تداوم یافت و اجازات متعددی از ایشان دریافت کرد. با عزیمت امام خمینی به پاریس در مهر ماه 1357، آیت‌الله واحدی فرزند خود را به نوفل‌لوشاتو فرستاد تا علاوه بر تداوم ارتباط با امام، از آخرین اخبار نهضت اسلامی هم مطلع باشد. پس از پیروزی انقلاب اسلامی به دیدار امام خمینی شتافت و با ایشان تجدید بیعت کرد.
حرم حضرت احمد بن موسی الکاظم(ع) در تاریخ معاصر نقش محوری در مبارزات مردم علیه ظلم داشته است. در جنبش مشروطه خواهی، حرم شاهچراغ محلی برای تحصن مردم بود. این مکان، در دوران رضاخان، تجاوز قوای متفقین به ایران و ایام نهضت ملی نفت نیز ملجاء مردم بود. در ایام انقلاب نیز این مکان مقدس، نقطه شروع اغلب تظاهرات، محل تحصن علما و مردم و مکانی برای روشنگری و افشای جنایت‌های رژیم پهلوی بود.
پوشش به مثابه هویت
بحث از حجاب در کشور ما، هم‌زمان با آشنایی ایران با عالم تجدد بوده و پیش از آن جز به صورت يک امر فقهی و تکلیف شرعی، اظهار تردیدی در آن باره نشده است. البته حدود حجاب و پوشش مورد بحث فقها بوده، اما اصل آن مقبول تمام طوایف مسلمان بوده است. بحث علمی از حجاب در ایران (و نیز ترکیه) بیش از هر کشور دیگری مطرح بوده، چرا که از آغاز، ترک حجاب به صورت یک دستور حکومتی درآمد و همین امر سبب شد تا این مسأله نه تنها از لحاظ دینی، بلکه از لحاظ سیاسی هم به صورت يک مسأله درآید. در جریان انقلاب اسلامی تحت عنوان بازگشت به اصل، مسأله حجاب، سخت مورد توجه قرار گرفت. به موازات آن، بخش عظیمی از جهان اسلام که تا این زمان، شیفته اندیشه‌های غربی بود، هم‌زمان با گرایش به اسلام، به سمت حجاب گرایش پیدا کرد.
4 آبان‌ماه 1346 محمدرضا پهلوی مراسم تاج‌گذاری ترتیب داد که میلیون‌ها دلار از دست‌رنج مردم را صرف آن کرد. این اسراف و تبذیر سرمایه‌هاى ملى در حالى صورت مى‌گرفت که مردم ایران در اکثر شهرها و روستاها و حتى در پایتخت از اولین و ساده‌ترین امکانات اولیه براى زندگى برخوردار نبودند و مشکلاتى از قبیل: نبود آب آشامیدنى، نبود برق، دارو، پزشک، امکانات درمانى، بیکارى، به‌طور جدى مطرح بود. برگزاری این جشن‌ها واکنش‌ها و مخالفت‌های زیادی را در جامعه برانگیخت، اما رژیم بی‌توجه به خواست عمومی جامعه، با جشن تاج‌گذاری مخارج سنگین و كمرشكن بر ملت ایران تحمیل كرد و بار مشكلات و گرفتاری‌های توده‌های مستضعف را افزون ساخت.
