مرکز اسناد انقلاب اسلامی

خانم مریم بهروزی می‌گوید: «در اوایل انقلاب در مسجد قبا درباره‌ی حکومت اسلامی سخنرانی می‌کردم و عده‌ی زیادی در جلسات سخنرانی شرکت می‌کردند. روزی عده‌ای از خانم‌ها از نازی‌آبادی تهران برای شرکت در جلسه‌ی سخنرانی به مسجد قبا آمدند که در میان آنها عده‌ای از خانواده‌ی شهدا نیز بودند و به من گفتند: «ما از اینکه شهید نشده‌ایم ناراحتيم و تصمیم گرفته‌ایم طلا و جواهرات و وسایل زینتی خود را به حضرت امام تقدیم کنیم تا برای پیشبرد اهداف انقلاب هزینه شود.»

مک‌های مردمی در دوران دفاع مقدس یکی از عرصه‌های مشارکت عمومی در هشت سال جنگ تحمیلی بود. جامعه اصناف و بازار یکی از قشرهای دخیل در این زمینه بودند.

در شامگاه شنبه 10 شهریور سال 1341 خورشیدی زلزله‌ای با بزرگای 2/7 در مقياس ريشتر در پهنه باختری تهران و جنوب قزوین، موجب تلفات بسیاری با برآورد (رسمی 12225 نفر کشته) شد. منطقه مورد نظر، در گذر تاریخ بارها زلزله‌های شدیدی را تجربه كرده و تلفات بسیاری به جای گذاشته است. در این بین زلزله سال 1341 به جهت بزرگای آن و وجود زیرساخت‌های دولتی و اداری در کشور، حائز اهمیت است. نکته مهم اینکه در آن برهه، رژیم پهلوی با بی‌تدبیری، نتوانست بحران‌های اجتماعی ناشی از زلزله را مهار کند. در بیانیه‌ای که توسط اتحادیه فرهنگیان و دانشجویان ایران در آن زمان منتشر شد، آمده بود: «هیئت حاکمه، در جریان زلزله قزوین... مورد تنفر ملت ایران واقع گردید.»

همدلی مردم ایران در فراز و نشیب‌های حوادث مختلف برگ زرینی از انسجام و اتحاد ملی است که جلوه تام و تمام آن در دوران دفاع مقدس به منصه ظهور رسید. در شرایط امروز و با توجه به گسترش بیماری کرونا بار دیگر خاطرات ایثار و ازخودگذشتگی در دهه شصت را یادآور ساخت.