مرکز اسناد انقلاب اسلامی

با اين همه اختلاف نظر به هر حال برخاسته و با زحمت بسيار از كوچه و خيابان‌هاى فرعى، با حال اضطراب و هراس و زير پرتاب گازاشك‌آور و گذر از كنار اجتماعات مردم و طلاب، خود را با همراهى برخى دوستان انقلابى به منزل آية‌الله گلپايگانى رساندم. لب ايوان ايستادم. صحن منزل و اطاق‌هاى روبه‌روى كوچه‌هاى اطراف پر از جمعيت بود. شروع كردم با ذكر يك نكته، عليه نظام و ظلم و ستم ساواك و حادثه روز قبل به تندى سخن گفتم. خداى بزرگ در اين كار مرا يارى كرد. شايد نوارى هم از آن مراسم در دست باشد. آن روزها به راحتى كسى نمى‌توانست نوار ضبط كند. مردم و طلاب گريه كردند. از آن گريه‌ها استفاده كردم و گفتم : " با گريه كار درست نمى‌شود. راه امام را بايد پيمود. امام همه اين جنايات را از شخص شاه مى‌دانند؛ بعضى‌ها به گردن ساواك و شهربانى مى‌گذارند."

طلاب و روحانیون حوزه علمیه قم درباره جنایات رژیم پهلوی در 19 دی نوشتند: «هیأت حاكمه جبار برای هدم اسلام و مسلمین و كوبیدن حوزه‌های علمیه هر روز به نقشی دست می‌زند و به ایجاد محیط وحشت و خفقان قناعت نكرده و مستقیماً دست به كشتار مردم و طلاب بی‌پناه حوزه علمیه قم زده است و نیمه شب مقدار زیادی از اجساد را به دریاچه قم ریخته است... دیشب [عوامل رژیم ] به انبوه مردمی كه برای دادن خون به زخمی ها مراجعه می كردند می گفتند خون قبول نمی كنیم؛ آری باید نیمه جان ها بمیرند.»

طلاب و روحانیون حوزه علمیه قم درباره جنایات رژیم پهلوی در 19 دی نوشتند: «هیأت حاكمه جبار برای هدم اسلام و مسلمین و كوبیدن حوزه‌های علمیه هر روز به نقشی دست می‌زند و به ایجاد محیط وحشت و خفقان قناعت نكرده و مستقیماً دست به كشتار مردم و طلاب بی‌پناه حوزه علمیه قم زده است و نیمه شب مقدار زیادی از اجساد را به دریاچه قم ریخته است... دیشب [عوامل رژیم ] به انبوه مردمی كه برای دادن خون به زخمی ها مراجعه می كردند می گفتند خون قبول نمی كنیم؛ آری باید نیمه جان ها بمیرند.»