آیتالله محمدرضا مهدویکنی میگوید: «مرحوم آيتالله بروجردي نقش فراواني در بازسازي حوزهي علميهي قم پس از رضاخان داشت. واقعاً ايشان مؤسس و مبدع حوزه بودند. بعد از اينكه مرحوم آيتالله حائري آمدند و حوزه را تأسيس كردند و بعد هم رضاخان حوزه را تقريباً متلاشي كرد، با اقدامات ايشان بود كه حوزه حيات مجددي پيدا كرد».
مرحوم مهدویکنی میگوید: «زمينههاي حركت سياسي در حوزه تا حد زيادي در درجهي اول مرهون مرحوم نواب و آيتاللهكاشاني بود. اين دو بر طلاب تاثير نهادند و طلاب متأثر، بعدها سطح وسيعتري را تحتتأثير خود قرار دادند. بر حسب ظاهر حركت مرحوم نواب بيشتر رنگ ديني داشت و حركت تبليغي ايشان بيشتر در راستاي شعائر مذهبي و جنبههاي ديني بود؛ ولي مرحوم كاشاني جنبهي سياسي بيشتر داشت».
آیتالله محمدرضا مهدوی کنی از مبارزان بیباکی بود که تهدیدهای ساواک و عمال رژیم پهلوی هیچ خللی در ثبات قدم وی وارد نمیساخت و این موضوعی بود که گزارشگران ساواک نیز به آن اذعان داشتند. در گزارشی از ساواک امده است: مشارالیه یکی از روحانیون ناراحت وافراطی است که از هر فرصتی که بدست میآورد برای تحریک مردم به اخلال در نظم عمومی و انجام اقدامات علیه مصالح مملکت استفاده میکند.
کد خبر: ۵۲۶۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۸/۰۷/۲۹
حافظه ما، هویت ما| برشی از خاطرات آیتالله مهدوی کنی
آیتالله مهدوی کنی میگوید: خلق مسلمانيها تا آنجا در تبريز نفوذ پيدا كرده بودند كه يك روز آيتالله مدني را در حين تظاهراتي در كيوسكي محاصره كردند و ميخواستند ايشان را شهيد كنند. در آن روز نسبت به ايشان خيلي توهين كرده بودند.
مشی و روش آیتالله مهدویکنی در سطح "فردی" حاکی از احترام متقابل و انتقاد از تندرویهای معمول در زمانهای متفاوت علیه افراد شاخص جریان لیبرال دموکرات مذهبی است٬ همواره از اشخاص مشهور جریان مزبور نظیر مهندس بازرگان و غیره محترمانه یاد میکردند و در سالهای قبل از پیروزی انقلاب اسلامی هم این تعامل دوستانه و اخلاقی با آنان برقرار بوده است اما در سطح "جریانی" آیتالله مهدوی کنی منتقد مشی حرکتی و نظرات سیاسی جریان لیبرال دموکرات مذهبی بوده و هیچگاه این نگرش و حرکت سیاسی را تأیید نکرده است. کمااینکه نامبرده در خصوص نظر مهندس بازرگان در اوان پیروزی انقلاب اسلامی دائر بر لزوم بازگشت روحانیت به مساجد و سپردن حکومت به لیبرال دموکراتهای مذهبی انتقادهای جدی ابراز کرده است و در خصوص سایر موارد نیز با تمسک عملی به مکتب سیاسی امام خمینی(ره) هیچگاه با جریان مزبور همراه نشده است.
آیت الله مهدوی کنی میگوید: فراموش نمیکنم مردم بومی بوکان که کرد و اهل سنت بودند نسبت به حقیر بیش از حد انتظار اظهار محبت میکردند. مردم آنجا با اینکه سنی بودند به من خیلی احترام میگذاشتند.
در خاطرات اسدالله تجریشی درباره شجاعت آیت الله مهدوی كنی در برابر شكنجه های ساواك آمده است: "پاهایش اندازه بالش و مثل بادمجان ورم كرده بود و سیاه شده بود،اما همچنان شهامت و شجاعت داشت."