مرکز اسناد انقلاب اسلامی

آیت‌الله خزعلی در مورد ملی‌گراها می‌گوید:ملى‌گراها برداشت درستى از مكتب اسلام نداشتند. اعتقادات و باورهاى مردم را ابزار رشد سياسى مى‌دانستند. مرحوم مدرس در دوره‌ چهارم مجلس در منازعه‌اى كه با مصدق داشت به او گفت: تو تا آخر عمر در كلاس اول سياست باقى خواهى ماند و كلاس اول سياست عوام‌فريبى است. يعنى تو تا آخر عمر با عوام‌فريبى سر و كار دارى و ما اين حقيقت را در نهايت فهميديم. اگر مصدق مى‌خواست براى ملت و اسلام كار كند، آيت‌الله كاشانى تا آخر پشتيبانش مى‌بود، ولى بعدآ معلوم شد، مصدق هدف ديگرى دارد.

روزی که وزیر امورخارجه اعلام کرد که دولت قصد دارد هواپیماهای اف ۱۴ را به امریکا پس بدهد، من بسیار نگران شدم و به دکتر بهشتی زنگ زدم و قرار ملاقات گذاشتم و در دیدار با ایشان درباره این ماجرا صحبت کردم و گفتم: اجرای این تصمیم بسیار خطرناک و مانند تقلیل دوره سربازی به یک سال، نوعی خیانت است.

شهید باهنر درباره خصوصیات و ویژگی‌های وزرای کابینه گفت: خصوصیات وزرای ما براساس ارزش‌های مکتبی و اسلامی و داشتن مواضع سیاسی در خط امام و داشتن تعهد انقلابی و داشتن کارایی و مدیریت کافی، حسن تدبیر و ارائه کار و حدالامکان تخصص در زمینه رشته‌ای که به عهده آنها سپرده می‌شود و بالاخره صداقت و منزلت اسلامی خواهد بود.

مريم آقازاده، از اعضای سازمان منافقين مي‌گويد: «.... واقعاً از آقاي لاجوردي يک وحشت به‌خصوصي داشتم؛ اما وقتي که در حسينيه ديدم آقاي لاجوردي چطور به حرف‌هايمان گوش مي‌دهد و با ما حرف مي‌زند و به‌عنوان يک مسئول مملکتي، براي من هوادار، مثل يک فرزند، ارزش قائل است، تأثير مثبت زيادي رويم گذاشت. خودم در حسينيه‌ آقاي لاجوردي را ديدم که جارو مي‌کرد و به ما گفت لطف کنيد برويد آن طرف تا من زير پايتان را جارو کنم...»

امام خمینی فرمودند: از اول باید یک دولتی که قاطع باشد و جوان باشد، قاطع باشد بتواند مملکت را اداره کند [قرار می‌دادیم‌]، نه یک دولتی که نتواند. منتها آن وقت ما نداشتیم فردی را که بتوانیم، آشنا نبودیم [تا] بتوانیم انتخاب کنیم. انتخاب شد و خطا شد. و حالا هم که دولت می‌خواهد در مجلس شورا ایجاد بشود، حالا ما باید این مطلب را به مجلس شورا اعلام کنیم که باید یک دولت متدینِ تمام، صددرصد اسلامی و قاطع [انتخاب شود]، یک نفر وزیر اگر مثل بعضی از این وزرا که الآن هستند باشد، اینها نپذیرند. تمام وزرا یکی یکی باید بررسی بشود. وزیر متدین صددرصد انقلابی، مکتبی و قاطع. اگر ما دولتمان باز مثل سابق باشد، و آنطور وضع و آنطور دید را داشته باشد، ما باید عزای این نهضت را بگیریم، و پیروزی ما امکان ندارد. و لهذا ما باید این اشتباهات سابق را جبران کنیم.

در جریان سازش آقای شریعتمداری با رژیم پهلوی، حذف شعار «شاه باید برود» از سوی آقای شریعتمداری به آقای مشکینی پیشنهاد می‌شود که وی به شدت با این موضوع مخالفت می‌کند.

من باز می‏‌گویم که قبول این مسئله برای من از زهر کشنده‏‌تر است؛ ولی راضی به رضای خدایم و برای رضایت او این جرعه را نوشیدم. و نکته‏‌ای که تذکر آن لازم است این است که در قبول این قطعنامه فقط مسئولین کشور ایران به اتکای خود تصمیم گرفته‏‌اند. و کسی و کشوری در این امر مداخله نداشته است.مردم عزیز و شریف ایران، من فرد فرد شما را چون فرزندان خویش می‏‌دانم. و شما می‌‏دانید که من به شما عشق می‏‌ورزم؛ و شما را می‏‌شناسم؛ شما هم مرا می‏‌شناسید. در شرایط کنونی آنچه موجب امر شد تکلیف الهی‏‌ام بود. شما می‏دانید که من با شما پیمان بسته بودم که تا آخرین قطرۀ خون و آخرین نفس بجنگم؛ اما تصمیم امروز فقط برای تشخیص مصلحت بود؛ و تنها به امید رحمت و رضای او از هر آنچه گفتم گذشتم؛ و اگر آبرویی داشته‏‌ام با خدا معامله کرده‏‌ام. عزیزانم، شما می‏‌دانید که تلاش کرده‏‌ام که راحتی خود را بر رضایت حق و راحتی شما مقدّم ندارم. خداوندا، تو می‏دانی که ما سر سازش با کفر را نداریم.

رهبر معظم انقلاب در خطبه‌های نماز جمعه در تاریخ 5 مهرماه 1370 در مورد حمایت غرب از عراق به سیاسی‌کاری‌های شورای امنیت اشاره کرده و می‌فرمایند: «همه‌ قراین از اول کار نشان می‌داد که استکبار پشت سر عراق است؛ او را کمک نظامی کردند؛ از لحاظ تبلیغاتی به او کمک کردند و شورای امنیت را در خدمت متجاوز قرار دادند. با این‌که جنگ به این اهمیت در این نقطه‌ حساس واقع شده بود، اما روزهایی گذشت که سازمان ملل در آن روزها، هیچ عکس‌العملی نشان نداد؛ این عادی نیست. در حمله‌ عراق به کویت، بعد از چند ساعت شورای امنیت موضع‌گیری کرد؛ اما در حمله عراق به ایران، تا وقتی که تانک‌های عراقی پیشروی می‌کردند، شورای امنیت ساکت و تماشاچی نشست؛ بعد از آن‌که هزاران کیلومتر را تصرف کرده بودند، شورای امنیت یک کلمه حرف زد، که آن هم تقبیح تجاوز نبود؛ عراق را ملامت نکرد که چرا تجاوز کرده و جنگ را شروع کرده است؛ به دو طرف گفت که حالا بیایید دست از جنگ بکشید و آتش‌بس کنید! یعنی درحقیقت، تثبیت عراق در اراضی اشغالی ما.»

یکی از نظامیان حاضر در جریان مسجد گوهرشاد درباره تعداد شهدای آن روز می گوید: آن شب حدود دو سه هزار نفر را کشتند و بردند بیرون دروازه پایین خیابان در قبرستان بالا خیابان که الان درخت کاشته‌اند، خندق کندند هر کسی که کشته می‌شد مثل جوال گندم همه را می‌ریختند توی ماشین می‌بردند می‌ریختند توی آن خندق و خاک روی آن‌ها می‌ریختند.

علی‌اکبر ناطق نوری درباره نقش لباس شخصی‌ها در حادثه کوی دانشگاه می‌گوید: من یقین دارم در ماجرای کوی دانشگاه، لباس شخصی‌هایی که می‌گویند سازمان‌یافته و از جناح راست هستند، اصلاً وجود خارجی نداشتند، کما این‌که دادگاه هم به همین جمع‌بندی رسید. تحلیلم این است که خود این‌ها ممکن است از جریانی باشند که خواستند بروند آنجا، شلوغ کنند، به هم بریزند و آشوب به وجود بیاورند که بعد بهره‌برداری کنند؛ ممکن است این‌طوری باشد.