مرکز اسناد ادعاها علیه نواب صفوی را تکذیب کرد،
روز 26 دی‌ماه 1334 یعنی ساعاتی قبل از تیرباران شهید نواب صفوی و یارانش، نامه‌ای تایپ شده در برابر نواب قرار می‌گیرد تا او با امضای آن، از شاه طلب عفو کند. اما شهید نواب صفوی حاضر به امضای نامه مذکور نمی‌شود. رژیم بر آن بود تا با تهیه متنی سرشار از عجز و امضای آن توسط نواب، یک سناریوی ساختگی علیه نهضت راه بیندازد؛ از این رو در متن، اسامی افرادی چون کاشانی، مصدق، حائری‌زاده، شایگان، فاطمی و ... درج می‌شود تا بلکه با امضای نواب در پای آن نامه، برای دیگر رهبران نهضت پرونده‌سازی شود. اما نواب از امضای آن نامه خودداری می‌کند. با وجود این پرونده‌سازی‌ها نه آن روز دست‌خطی از نواب صفوی در روزنامه‌ها و مطبوعات منتشر شد و نه در آرشیو مرکز اسناد انقلاب اسلامی چنین مدرکی موجود است.
استاد محمد تقی شریعتی در سال 1336 به دلیل فعالیت در زمینه‌ی نهضت ملی شدن صنعت نفت دستگیر و پس از چند ماه آزاد شد. در فاصله‌ی سال‌های 1337 تا 1340 به تدریس و تفسیر قرآن و نهج‌البلاغه در دانشکده الهيات و معارف اسلامی مشهد و نیز مؤسسه‌ی وعظ و تبلیغ پرداخت. در سال 1341 از آموزش و پرورش بازنشسته شد و در سال 1345 پس از بسته شدن کانون به دستور ساواک، پیرو درخواست هیئت مدیره‌ی حسینیه‌ی ارشاد به تهران مهاجرت نمود و به سخنرانی‌های خود در حسینیه‌ی ارشاد و مسجد هدایت و ... ادامه داد.
به اعتراف آیت محققی ـ از عوامل اصلی کودتای نوژه ـ سران «نقاب» آیت‌الله شریعتمداری را به عنوان جایگزین امام خمینی بعد از اجرای عملیات برگزیده بودند؛ «... آقای شریعتمداری را می‌خواستند بیاورند در تهران و در یک خانه امنی ایشان را قایم کنند، به طوری که روزی که این جریان عملیات آغاز می‌شود، بلافاصله آقای شریعتمداری از رادیو صحبت کنند.»
دکتر صادق کوشکی
مفهوم دموکراسی در بیانات امام به دو شکل به کار گرفته شده است: نخست دموکراسی مطلوب و مثبت و دیگر، دموکراسی نامطلوب و به تعبیر امام، غیر حقیقی و جعلی که در مغرب زمین بنا نهاده شده و طبق نظر ایشان اساسا دموکراسی نیست.حضرت امام خمینی، با طرح و تبیین دموکراسی مطلوب، اشاره‌هایی نیز به دموکراسی رایج در جهان معاصر کرده، نکاتی در نقد آن بیان داشته‌اند. دقت در این نکات روشن می‌سازد که ایشان در مقام نقد دموکراسی رایج نبوده و صرفا در برخی مواقع به مناسبت، اشاره‌هایی به نقاط ضعف دموکراسی رایج کرده‌اند.
اهمیت محوری ماه مبارک رمضان در نهضت امام خمینی و گسترش مبارزات در این ماه، رژیم پهلوی را بر آن داشت تا از همان ابتدای نهضت به دنبال کنترل فعالیت‌های انقلابیون در این ماه باشد. در گزارشی از ستاد بزرگ ارتشتاران در سال 42 آمده از وعاظ التزام گرفته شد که «مطالب تحریک‌آمیز نگویند»، «به دولت حمله نکنند» همچنین «در سیاست وارد نشوند.» اسناد نشان از این دارد که انقلابیون و وعاظ با نادیده گرفتن این شروط به مبارزات خود ادامه دادند، بنابر اسناد، تلاش رژیم برای کنترل مبارزات در این ماه تا رمضان سال 57 ادامه داشت به طوری که در رمضان این سال ساواک پیش‌بینی‌های لازم را نمود و طرح‌هایی را برای مهار بحران تدوین کرد و شورای هماهنگی استان‌ها مرکب از استاندار، رؤسای سازمان‌های انتظامی و امنیتی، رئیس دادگستری و مدیرکل اوقاف را مأمور بررسی و اجرای آن نمود.
با آزادی امام خمینی از بند رژیم پهلوی، حسنعلی منصور تلاش کرد وانمود نماید دولت با روحانیت هیچ مشکلی ندارد، از این‌رو نماینده‌ای برای ملاقات با مراجع و علما به قم فرستاد، به دنبال آن روزنامه اطلاعات در سر مقاله‌ای تحت عنوان اتحاد مقدس سعی کرد علما را موافق برنامه‌های رژیم معرفی نماید. بلافاصله امام‌‌خمینی برای تکذیب این موضوع ده‌ها نامه به علمای شهرستان‌ها نوشتند و ضمن تکذیب این خبر از علما خواستند تا کذب این موضوع را برای مردم بیان کنند. در قم نیز چندین سخنران را در جاهای مختلف به منبر فرستادند. افزون بر این اقدامات نماینده قم را احضار کردند و به وزیر کشور پیغام دادند در صورتی که روزنامه اطلاعات مطالب را اصلاح نکند، افشاگری خواهند کرد. در نتیجه نقشه دولت برای جلب رضایت روحانیت به سرعت افشا شد و درگیری بین رهبری نهضت و دولت به شدت اوج گرفت.
بازنشر
بیان قرآن هم در ادبيات هنرمندانه است هم در تأثير؛ به‌همين‌جهت داستانش را "احسن‌القصص"، زيباترين قصه‌ها می‌نامد، زيرا داستان‌های قرآن وحی خداوند از ماوراءطبيعت است كه بشر را از خاک به افلاک، از طبيعت به غيب و شهود فرامی‌خواند. داستان‌های قرآن نه برای سرگرمی، نه برای هنر كه هرچه تراژديک هنرمندانه‌تر؛ بلكه برای اميدآفرينی، براي شكيبايی، براي استقامت در مقابل مشكلات و عبرت خوانندگان آمده است. می‌توان گفت در زمانی كه هنر براي هنر و سرگرمی، شعر برای خيال‌انگيزی، داستان و داستان‌سرايی برای سرگرمی مرسوم شده و ماده هنر، غيرواقعی، تخيلی، افسانه‌ای و نتيجه آن پوچ و باطل بوده است، قرآن با طرح هنری متعهد، واقع‌گرا، هدفمند، خردانگيز، احياكننده فطرت، مبارزساز، اخلاق‌گرا، استقامت‌زا، آرام‌بخش و حق‌گرا را پايه‌گذاری كرد.
نهضت شیخ محمد خیابانی، در مدت عمرِ کوتاه شش‌ماهه‌اش توانست سنت دیرین مبارزه با استعمار و ستم اجتماعی و راه و رسم سلحشوری را از نو احیا کند و پایه‌های قرارداد 1919 را تکانی سخت بدهد، تا جایی که انگلستان را مجبور به عقب‌نشینی کند. علاوه بر این نهضت خیابانی بر حکومت استبدادی در آذربایجان نقطه پایان گذاشت و برای آسایش مردم اقدامات مهمی انجام شد، در این نهضت برای تربیت و باسواد کردن کودکان و نوجوانان و سالمندان تلاش و اقدامات مهمی انجام شد. همچنین به منظور خدمت به فقرای شهری و مردم کم‌درآمد، و برای مبارزه با رفتار ستمگرانه و نامردمی انبارداران و محتکران، سازمان‌های عام‌المنفعه راه اندازی شد. علاوه بر این در راه تأمینِ منافعِ اکثریت مردم یعنی دهقانان، کارگران، تجار کوچک، روشنفکران، صنعتگران و افراد کم‌درآمد شهری قدم‌های مهمی برداشته شد.
از نیمه دوم سال 1357، ضرورت وجود گروه‌ها و سازمان‌هاى منسجم جهت هدايت و سازمان‌دهى انقلاب و تشكيل نظام اسلامى بيش از پيش احساس گرديد. براى همين استاد شهيد مرتضى مطهرى، شهيد حاج مهدى عراقى و جلال‌الدين فارسى نظر امام خمینی را درباره ضرورت ائتلاف و وحدت به اطلاع گروه‌هاى مبارز مسلمان در داخل کشور رساندند. در اين ميان، هفت گروه مبارز كه بعدها در كميته استقبال از حضرت امام با هم همكارى داشتند، گرد هم آمدند تا تشكيلاتى را براى دفاع از نظام نوپاى جمهورى اسلامى فراهم آورند. سازمانى كه به نام «مجاهدين انقلاب اسلامى» نام نهاده شد.
دکتر مصطفی ملکوتیان
انقلاب با کسب پیروزی پایان نمی‌یابد و در ادامه پیروزی، تلاش برای نظام‌سازی نوین و ایجاد سامان سیاسی، فرهنگی، اجتماعی، اقتصادی جدید صورت می پذیرد. عدم حضور پررنگ مردم در ساختن نظام جدید که می‌تواند ناشی از نوع انقلاب و یا برونزا بودن یا غیراصیل بودن نظام آرمانی انقلاب یا هر دو باشد، خود بر تحولات بعدی تاثیر می‌نهد و ممکن است نظام سیاسی جدید را در معرض بی‌ثباتی‌های پیاپی قرار دهد. بر خلاف سایر نظام‌ها، انقلاب اسلامی ایران در زمینه حضور مردمی، یک نمونه منحصربفرد و بی‌نظیر است و این حضور گسترده، یک ویژگی بارز در مراحل مختلف آن به شمار می‌آید.
