مرکز اسناد انقلاب اسلامی

رجوع به بیانات و آثار امام خمینی از جمله «کشف‌اسرار»، «الرسائل»، «ولايت فقيه»، «البيع» و همچنین سیره عملی ایشان، قبل و بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، نشان از اعتقاد امام به نظريه‌ ولايت "مطلقه" فقيه دارد. امام، با استناد به حديث «مقبوله عمر بن حنظله» ولايت "مطلقه" فقيه را اثبات كرده است. به فرموده ايشان: «از آنچه بر حق قضاوت، بلكه مطلق حكومت برای فقيه دلالت می‌كند، مقبوله عمر بن حنظله است».

در ميان احزاب و شخصيت‌های سياسی مختلف، جريان‌ها و شخصيت‌های به اصطلاح ملی‌گرا، در برهه‌های مختلف، همواره مورد اعتماد دربار و محمدرضا پهلوی بوده‌اند. گرايش محمدرضا پهلوی به اعضای جبهه ملی، منحصر به روزهای منتهی به پيروزی انقلاب اسلامی نيست، بلکه وي در بحبوحه تحولات سياسی سال 1331ش، اللهيار صالح -رهبر جبهه ملی- را به عنوان ناجی سلطنت و دربار برای نخست‌وزيری در نظر مي‌گيرد. او در اين مورد می‌گويد: «من شخصا اللهيار صالح را که يکی از سران جبهه ملی و مردی منطقی و معتدل بود، براي تصدی نخست‌وزيری مناسب‌تر می‌دانستم اما اکثريت مجلس به احمد قوام ابراز تمايل کرد».

شهید محمود کاوه، از جمله فرماندهان دوران دفاع مقدس بود که ارزش‌های دهه 60 در رفتار و منش او بروز و تجلی یافته بود. براساس خاطرات، روایت‌ها و شواهد تاریخی، دقت در استفاده از بیت‌المال، ساده‌زیستی، عدم سوءاستفاده از مقام و جایگاه، سخت‌کوشی و ... از مهم‌ترین مبانی رفتاری شهید کاوه بود. اتاق کارش کوچک و ساده بود و اندکی نان و پنیر سفره غذایش را تشکیل می‌داد. او خستگی ناپذیر و سخت‌کوش بود و در راه خدمت به مردم هر ناملایمت و سختی را تحمل می‌کرد و خم به ابرو نمی‌آورد. همسر شهید کاوه بدر این باره می‌گوید: «یک بار نشنیدم که او بگوید خسته شدم. او بابت آن همه زحماتی که می‌کشید هیچ چشم داشتی نداشت.»

بعد از آنکه انقلاب اسلامی، با اولویت استقرار حاکمیت توحید و مبارزه با طاغوت به پیروزی رسید، در عین حال، مدعای اصلی نظام دینی، تامین سعادت مردم در دنیا و آخرت بود. از این رو ساخت جامعه اسلامی در تراز آرمان‌های بلند انقلاب اسلامی، لزوم ایجاد فضای اقتصادی سالم، تامین رفاه و معیشت حداقلی برای همگان، با دستیابی به فرصت‌های برابر اشتغال، تامین مسکن، بهداشت، تامین اجتماعی، مبارزه با مظاهر فقر، فساد و تبعیض در صدر اهداف اقتصادی نظام نوپای اسلامی قرار گرفت. لذا از نخستین روزهای پیروزی انقلاب اسلامی، نهادسازی متناظر با این اهداف در دستور کار قرار گرفت. در قانون اساسی و در اصول متعدد نیز این اهداف به قانون تبدیل شد و به عنوان تکالیف حاکمیتی در برنامه‌های دولت اسلامی گنجانده شد. از این رو، وظایف اقتصادی دولت در نظام جمهوری اسلامی کاملا مشخص و آشکار است و این وظایف که عمل به آنها همواره مورد تاکید امامین انقلاب نیز بوده است، می‌بایست از سوی دولت مورد توجه جدی قرار بگیرد.

شهید آیت‌الله سید محمدباقر حکیم، یکی از علمای مؤثر و انقلابی عراق در سده اخیر بود که فعالیت‌های بسیاری در حمایت از انقلاب اسلامی، مبارزه با رژیم بعث و همچنین مقابله با توطئه‌های استکبار جهانی داشت. او که حدود دو ماه و نيم قبل از آغاز تجاوز نظامي صدام علیه جمهوري اسلامي ايران به طور محرمانه از عراق خارج و خود را به سوريه رساند و مدت كوتاهي پس از شروع جنگ تحميلي به عنوان ميهمان امام خميني به تهران آمد، پس از حضور در ایران، به تأسيس "مجلس اعلاي انقلاب اسلامي عراق" همت گماشت. این قبیل اقدامات او، دشمنان اسلام به ویژه رژیم صهیونیستی را بیمناک کرد تا اینکه وی نهایتا در سال 1382 شمسی به شهادت رسید. بنا بر آنچه آخرين رئيس شاخه موساد در ايران در خاطرات خود روایت می‌کند، رژيم صهيونيستی بسیار نگران از قدرت‌گیری شیعیان انقلابی در پی سرنگونی صدام و حزب بعثش بود و حسب همین یادمانده‌ها از تولد "خمینی دیگری" بیمناک و مضطرب شد و لذا با هماهنگی بقایای حزب بعث و با همکاری سرویس‌های امنیتی برخی از کشورهای مرتجع منطقه و حامی تفکر سلفی، آیت‌الله سید محمدباقر حکیم را به شهادت رساند.

از نظر امام خمینی، مهم‌ترین وظیفه دولت، اصل خدمت به مردم است به طوری که ایشان اهمیت خدمت به مردم را نشانه "شرافت" دولت‌مردان می‌دانند. امام خمینی در تاریخ 11 مرداد 1360 در مراسم تنفیذ حکم ریاست جمهوری محمدعلی رجایی ضمن نصیحت به مسئولان و رئیس‌جمهور، به تبیین رسالت دولت در مقابل مردم پرداخته، خدمت به مردم را مهم‌ترین وظیفه دولت دانسته و فرمودند: «این ملت حق دارد؛ دست شما را گرفته آورده این بالا نشانده؛ شما باید خدمت کنید به این مردم؛ شما، ما، همه باید خدمت‌گزار این‌ها باشیم. و شرافت همه ما به این است که خدمت به خلق خدا بکنیم.» امام خدمت به مردم را تکلیف شرعی دولت‌مردان عنوان کرده و دولت را ملزم به ارائه گزارش به مردم می‌دانند. ایشان در 4 شهریور 1363 خطاب به اعضای دولت فرمودند: «از اوّل من مکرر این را گفته‌ام که شما کارهایی که می‌کنید به مردم بگویید... مردم باید بفهمند که دولت چه کرده است برای مردم. این قاعده‌اش بود از اوّلی که دولت تأسیس می‌شود هرکاری که انجام می‌دهند برای مردم ذکر کنند که مردم بفهمند که چه کرده است»

حزب‌الله لبنان به عنوان یکی از عناصر مهم محور مقاومت، همواره همچون سدی در برابر اجرای نقشه‌های امریکا در منطقه غرب آسیا، مسئله فلسطین و عرصه داخلی لبنان نقش‌آفرینی کرده است. شکست‌ها و ناکامی‌های امریکا در این منطقه گویای قدرت روزافزون و کنشگری فعال حزب‌الله لبنان است. مروری بر مواجهه حزب‌الله با توطئه‌های ایالات متحده نشان از شکست سیاست‌ها و دخالت‌های امریکا توسط این بازوی مهم محور مقاومت دارد. شکست ذلت‌بار آمریکا در لبنان در سال 1983 ، نقش بر آب شدن نقشه‌های امریکا در جنگ 33 روزه، ناکامی کاخ سفید و متحدانش در عرصه داخلی لبنان و خنثی‌سازی توطئه غربی ـ عبری ـ عربی توسط حزب‌الله در سوریه از مهم‌ترین مواجهه‌های حزب‌الله با ایالات متحده است. بدون شک حزب‌الله در دیروز و امروز و فردای منطقه مانع بزرگی برای تحقق اهداف مریکا محسوب می‌شود، بطوری که یکی از مهم‌ترین علل شکست‌های متعدد امریکایی‌ها، کنشگری و نقش‌آفرینی حزب‌الله لبنان در منطقه است.

درست زمانی که استبداد حاكم بر نظام قجری موجب عقب‌افتادگی كشور، بروز فساد اجتماعی، دخالت بيگانگان و ترک اجرای احكام اسلام شده بود، عالمان شيعه با طرح عدالت، آن را تنها راه برون رفت از این وضعیت يافتند. چندی نگذشت که قیام علمای شیعه به سرعت جایگاهش را در بین مردم یافت و مردم نیز با علمای شیعه همراه شدند و برای اجرای عدالت و تأسیس عدالت‌خانه قیام کردند. اما در این میان، با ورود و کارشکنی‌های روشنفکران غرب‌گرا، انقلاب مشروطه کم کم از اهداف اصلی خود فاصله گرفت. روشنفکران غرب‌گرا در ابتدای کار، مردم را برای دادخواهی به سفارت انگلیس راهنمایی کردند و در ادامه با تحمیل خسارت‌های دیگر، نهضت مشروطه را از مسیر خود منحرف کردند. تغییر اهداف انقلاب مشروطه، ایجاد اختلاف و تفرقه توسط غرب‌گرایان و حذف فیزیکی علما توسط روشنفکران غرب‌زده از جمله خسارت‌های غرب‌گرایان به انقلاب مشروطه بود که در نهایت به برآمدن دیکتاتوری رضاخان انجامید.

در تاریخ 12 مرداد 1332 ، محمد مصدق،‌ نخست‌وزیر وقت با برگزاری یك همه‌پرسی، انحلال مجلس هفدهم را اعلام كرد. این عمل وی علاوه بر این که ضربه سنگینی به ملت ایران وارد کرد، سقوط او در 28 مرداد 1332 را تسهیل بخشید.