پایگاه اطلاعرسانی مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ روز 20 آذر 1360، آیتالله سید عبدالحسین دستغیب از روحانیون مبارز و از یاران امام، توسط یک عضو سازمان منافقین ترور شد و به شهادت رسید. شهید دستغیب در دوران نهضت اسلامی، بسیار فعال بود و نقش ویژهای در مبارزات مردم شیراز با رژیم پهلوی بر عهده داشت. ایشان همچنین ارادت و علاقه بسیاری به امام خمینی داشت.
شهید دستغیب چنان عظمت وجودی امام را دریافته بود که اطاعت از ایشان را همان اطاعت از خداوند سبحان و سرپیچی از فرمان امام را نافرمانی از امر خدای تعالی میدانست. او عارفانه میگفت: «من اطاع الخمینی فقد اطاعالله» و بنا بر همین اعتقاد از همان آغاز نهضت اسلامی تا پایان عمر همواره پشت سر ایشان حرکت میکرد و از نظر خاص و عام سختترین مدافع ولایت فقیه بود.
آیتالله دستغیب معتقد بود: «مساله امام، مساله شخص سادهای نیست که انسان فکر کند حالا ایشان یک مرجعی هست که حرفی میزند و ما هم باید انجام دهیم. مساله خیلی بالاتر از اینهاست. در بسیاری از مسائلی که ما خدمت امام میرفتیم، اصلاً مسائلی که امام میگفت احساسمان این بود که شاید از خودش نیست که این حرفها را میگوید و چیزهایی بود که فوق تصور بود. در بسیاری از جزئیات که امام را در جریان نگذاشته بودیم حرفی میزد که با طرح نظامی که طرح کرده بودیم تطبیق داشت.»
ایشان همان قدر که نسبت به مقام امامت و رهبری تولی داشت، از هر عنصری که در جهت خلاف امام بود، به شدت تبری میورزید. چنان که خود میگفت: «هنگامی که در مجلس خبرگان قانون اساسی دیدم بنیصدر در مورد ولایت فقیه که اساس نظام الهی جمهوری اسلامی است، آن هتاکیها را نمود، بر خود واجب دانستم به دفاع از ولایت فقیه برخیزم و مطالبی را از تربیون مجلس بیان نمایم».
نمونه دیگری از تبری وی، تنفر شدید از گروهگرایی و گروهکها بود که همواره در سخنانش آنها را نصیحت میکرد و به تبعیت از حق فرا میخواند. همسر شهید در مورد علاقه و ارادت ایشان به حضرت امام میگوید: «هرگاه حاج آقا با امام امت دیدار داشتند، در بازگشت بیش از حد خوشحال و شاداب بودند. همیشه خودشان را موظف میدانستند که اخبار رادیو و تلویزیون و به خصوص صحبتهای امام امت را گوش کنند و یادداشت نمایند. ایشان در سخنرانیهای خود صحبتهای امام را محور قرار میدادند.»
منبع: مرکز بررسی اسناد تاریخی