انقلاب اسلامی در شیراز
آیت الله بهاءالدین محلاتی که سابقه مبارزه با رژیم پهلوی را در کارنامه داشت، در دهه 40 مبارزات خود را در راستای اقدامات و موضعگیریهای امام خمینی متمركز كرد و تا پایان نیز بر این شیوه باقی ماند. وی همزمان با اعلام اصول انقلاب سفید توسط شاه و موضعگیری شفاف امام علیه آن، به مخالفت با رفراندوم پرداخت. پس از حمله رژیم پهلوی به فیضیه در فروردین 1342، مبارزات خود را علیه دستگاه سلطنت بیش از پیش علنی نمود و در برپایی تظاهرات 15 خرداد 1342 در شیراز نقش بسیار چشمگیری ایفا کرد. طی سال های تبعید امام، وی مخاطب ایشان در ارسال بسیاری از پیامها به استان فارس بود و تا پیروزی انقلاب رهبری مردم شیراز را برعهده داشت.
کد خبر: ۷۰۷۰ تاریخ انتشار : ۱۴۰۰/۰۵/۲۷
برشی از خاطرات شهید آیتالله محلاتی
شهید محلاتی میگوید: مردم میآمدند در خیابانها و کوچههای اطراف و سر و صدای شعار و صلواتشان بلند بود، ولی مأموران نمیگذاشتند مردم با امام ملاقات کنند. یک روز یادم است که عصر بود، ایشان در بالکن نشسته بود. وقتی ایشان میایستاد، پانصد متر آن طرفتر در کوچهها مردم پیدا بودند. آقای لواسانی و مرحوم حاج آقا مصطفی با من سه نفری کنار امام نشسته بودیم، امام خیلی ناراحت بودند. مردم مرتب صلوات ختم میکردند. به امام عرض کردم که شما بایستید تا این مردم لااقل چهره شما را ببینند. امام بلند شد و ایستاد. مردم امام را که دیدند با شعارهایشان غوغا کردند. ناگهان امام نشستند و شروع کردند بشدت گریه کردن، آقای لواسانی گفتند: چرا گریه می کنید؟ چرا این قدر ناراحتید؟ باید تحمل کنید. امام فرمود: من ناراحتم که بچههای من سالمند، خود من هم سالم هستم ولی جوانهای مردم، شهید شدند؛ این برای من تحملش خیلی مشکل است. من که گریه امام را دیدم، گریه ام گرفت و نتوانستم خودم را کنترل کنم و بلند شدم رفتم اتاق دیگر و تا مدتی هق هق گریه می کردم. یادم هست مرحوم حاج آقا مصطفی و آقای خلخالی آمدند و بعد از مدتی که گذشت من حالم بهتر شد. این منظره برای من خیلی عجیب بود.
کد خبر: ۲۲۶۵ تاریخ انتشار : ۱۳۹۶/۱۱/۳۰