مبارزه دانشجویان سبزوار در سال 57 علیه رژیم پهلوی
پایگاه
مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ دانشجویان سبزواری که از همان سال‌های آغازین نهضت
اسلامی و از ماجرای بازداشت شبانه امام خمینی در سال 1342 فعالیت خود را آغاز
کردند، بعد از تبعید امام نیز، اجتماع اعتراض‌آمیزی در محکومیت این واقعه تشکیل
دادند. این قبیل مبارزات دانشجویان سبزوار با رژیم پهلوی در سال 1357 پررنگ‌تر شد.
در این سال دانشجویان با ارتباط عمیق‌تر با رهبران مذهبی و روحانیون، مبارزات خود را سامان‌دهی کردند. در این زمان مسجدآقابیگ به عنوان مأوای دانشجویان مذهبی و انقلابی محسوب میشد و اغلب جلسه‌های سیاسی دانشجویان در این مسجد برگزار می‌‌گردید.
اولین
نمایشگاه كتاب در پاساژ «توكل»، واقع در خیابان شریعتمداری توسط حسن ساده، سیدابوالفضل
حسینی، محمدفاضل و برخی از دانشجویان دیگر برپا شد. در این نمایشگاه رساله‌ی امام،
كتاب‌هایی از دكتر شریعتی و نوارهای سخنرانی وعاظ معروف با قیمت مناسب در اختیار
خوانندگان قرار می‌‌گرفت.
دومین
نمایشگاه را دانشجویان پس از گذشت دو هفته در حسینیه «قنادها»، واقع در جنوب مسجد
جامع برگزار كردند. برگزاری نمایشگاه‌های عكس و نوار در حسینیه «عطارها» و حسینیه
«ابوالفضلی» (در خیابان رضوی) و همچنین نمایشگاهی با موضوع «سیر جنبش اسلامی» در
دبیرستان «اسرار» هم ازجمله دیگر فعالیت‌های دانشجویان سبزواری بود.
این
عده از دانشجویان با نزدیك‌شدن به روزهای پیروزی انقلاب اسلامی كارهای اساسی‌تری
انجام دادند كه می‌‌توان از تهیه فیلم صامت از صحنه راه‌پیمایی‌های تهران و
صداگذاری و پخش آن برای مردم نام برد.
سیدابوالفضل
حسینی درخصوص فعالیت‌های دانشجویی خود و دوستانش در آن برهه تاریخی چنین میگوید:
«از فعالیت‌های ما تهیه فیلم هشت میلی‌متری از صحنه‌‌های راه‌پیمایی تهران و شهیدشدن
برخی افراد بود كه چون صامت بود با شعارها و صداهای راه‌پیمایی در یك نوار كاست جداگانه
متناسب با تصاویر فیلم تنظیم شد. قرار بر این شد كه صبح‌ها برای خانم‌ها و
بعدازظهر برای آقایان در حسینیه عطارها نمایش داده شود. استقبال زیاد از این فیلم
باعث شكستن شیشه‌های حسینیه شد، لذا مكان نمایش را عوض كردیم. با حاج آقای علوی
صحبت كردیم و چون سالن پیشاهنگی، واقع در ضلع غربی فلكه‌ی زند مناسب بود، مدتی فیلم
را در این سالن پخش كردیم. در لابه‌لای فیلم اعلامیه پخش میشد و یا قبل از فیلم
برای مدت كوتاهی سخنرانی میشد.» علاوه بر این، در برخی از اجتماعات دانشجویی،
روحانیون از سوی دانشجویان برای ایراد سخنرانی دعوت می‌شدند و همبستگی وثیقی بین
جامعه روحانیان و دانشجویان برقرار بود.
