فروشگاه

محمدامین سازگارنژاد در سال 1331 در شهر شیراز متولد شد.  دوران تحصیل از ابتدایی تا دبیرستان و دانشسرا را در شیراز پشت سرگذاشت. سپس وارد دانشسرا شد و در رشته ی علوم به تحصیل پرداخت. پس از آن مدرک فوق لیسانس رشته ی مدیریت را از دانشگاه علامه طباطبایی در تهران دریافت کرد. وی در حین تحصیل مدتی دستگیر و زندانی شد. جرقه های مبارزه برای حق طلبی و عدالت جویی اش از همان دوران کودکی در محافل و مجالس مذهبی و در محیط مدرسه زده شد. در واقعه ی 15 خرداد 1342 در کلاس ششم ابتدایی مشغول تحصیل بود که خبر اعتصابات و دستگیری علما و روحانیون پخش شد و وقایع قم و شهرهای دیگر اتفاق افتاد. وی با حضور در مسجد جامع شیراز از نزدیک شاهد وقایع انقلابی بود و از این زمان به صورت جدی و رسمی وارد صحنه ی مبارزاتی شد. در سال 1352 به عنوان دبیر در آموزش و پرورش استخدام شد. در اواخر سال 52 به خاطر درگیری با مسئولین آموزش و پرورش به عنوان تنبیه به سربازی فرستاده شد، ابتدا چند ماه در پادگان گرگان دوره ی سربازی را طی کرد و برای گذراندن ادامه ی این دوره به اصفهان فرستاده شد. در این دوران تلاش کرد بر فضای پادگان و فضای مبارزاتی روستای کافشان که به عنوان سپاه دانش در آن جا مشغول به کار شده بود، تأثیر بگذارد. همچنین برای بررسی جریانات مبارزه در سراسر ایران به شهرهای مختلف سفر کرد و فضای مبارزاتی این مناطق را مورد بررسی قرار داد. در سال 54 بعد از وقایعی که در مسجد حسین آباد اصفهان اتفاق افتاد توسط ساواک دستگیر شد. در زندان مورد بازجوی و شکنجه قرار گرفت و چندین بار مکان زندان اش عوض شد. در این دوره با افراد دیگری که زندانی بودند راجع به مسائل مختلف داخلی و خارجی بحث و گفتگو می کردند. در سال 56 که دوران اوج گیری مبارزات انقلابی است از زندان آزاد شد و به بطن مبارزات برگشت. بعد از آزادی از زندان نیز دوباره به کار تدریس پرداخت. پس از پیروزی انقلاب اسلامی در دوره ی اول مجلس شوراي اسلامي در سال 1358 به عنوان نماینده ی مردم شیراز به مجلس راه یافت.

تقويم تاريخ دفاع مقدس(خارك، همچنان استوار و پابرجا)

در شهريور ماه 1364 صدام به اميد واهي شكست جمهوري اسلامي ايران در عرصه‌ي اقتصادي و جلوگيري از صدور نفت ايران، علاوه بر هدف قرار‌دادن كشتي‌هاي تجاري در خليج فارس، به‌وسيله‌ي هواپيماهاي اهدايي فرانسه چندين نوبت جزيره خارك را بمباران كرد و از اين عمل مذبوحانه، استفاده‌ي تبليغاتي بسيار زيادي نمود. او به‌منظور فريب اذهان جهانيان و روحيه‌دادن به سربازان و ارتش شكست‌خورده‌اش اعلام كرد که جزيره‌ي خارك را با خاك يكسان كرده و ايران قادر به صدور نفت از جزيره خارك نيست! اما به‌رغم اين تبليغات دروغين و ياوه‌سرايي‌هاي سردمداران بعثي عراقي، خارك، همچنان استوار و پابرجا بود و صدور نفت نيز ادامه پيدا كرد.

شهيد ابوالحسن كريمي در سال 1327 در خانواده‌اي مذهبي در لاهيجان به‌دنيا آمد و تحصيلاتش را تا مقطع ديپلم در آن شهرستان به پايان رسانيد. پس از آن وارد دانشگاه تهران شد و در رشته‌ي اقتصاد به ادامه‌ي تحصيل پرداخت. شهيد كريمي از همان دوران دبيرستان به مبارزه با رژيم مشغول گرديد و در كنار آيت‌الله قرباني و اميرارسلان انصاري در كانون بحث و انتقاد مذهبي جوانان لاهيجان فعاليت نمود.

بعد از پيروزي انقلاب ايشان به فرمانداري لاهيجان منصوب شد و مدتي بعد با حكم آيت‌الله قدوسي، دادستان كل انقلاب گيلان گرديد. پيروي از ولايت فقيه، مبارزه و سازش‌ناپذيري با ضدانقلاب و خدمت به مردم محروم و مستضعف از جمله شاخصه‌هاي مديريتي وي در مقام فرماندار و دادستان مي‌باشد. وي سرانجام در 13 فروردين 1365 توسط منافقين به شهادت رسید.

«... براي سخنراني به مسجد رفتيم. بعد از سخنراني درحالي‌که از شبستان‌ها بيرون مي‌آمديم، صداي گلوله تمام فضاي مسجد را پُر کرد. برادرها ما را به درون شبستان هدايت کردند و فرياد مي‌زدند: «نترسيد، تيرهاشون مشقيه!» اما يک نفر زخمي شده بود و زماني که ما بيرون آمديم، جلو بيمارستان امدادي ديديم که مردها آستين‌ها را بالا زده‌اند که خون بدهند. آن قدر همه دلسوز هم بودند. آن زمان‌ها برادرانمان ازجمله برادر شهيدم، احمد و شهيد عليرضا عمراني و ديگر برادران، به ما تکه‌اي مقوا مي‌دادند و مي‌گفتند، اگر گاز اشک‌آور زدند اينها را آتش بزنيد تا به شما آسيبي نرسد. ...»

"... we went to the mosque for a lecture. After the speech, while we were coming out of the chapels, the sound of gunshots filled the entire space of the mosque. The religious brothers led us into the chapel and shouted: "Don't be afraid, they are shooting blanks!" But one person was injured and when we came out, we saw in front of the emergency hospital that men had raised their sleeves to give blood. Everyone was so caring. At that time, our brothers, including my brother shaheed Ahmad and Shaheed Alireza Omrani and other brothers, would give us a piece of cardboard and say, if they fire tear gas, set them on fire so that you don't get hurt. ..."

اسداله تجريشي از جمله  مبارزاني است كه از همان ابتدا به نداي امام‌خميني(ره) در مبارزه عليه طاغوت لبيك گفت و در اين راه شكنجه‌هاي فراواني متحمل شد. همكاري وي با بسياري از مبارزان دهه‌ي چهل و پنجاه و همچنين همكاري با سازمان مجاهدين خلق ـ پيش از انحراف آن ـ و نيز آشنايي با برخي از روحانيون سرشناس مانند آقاي لاهوتي و جريانات سياسي و نظامي قبل از انقلاب اسلامي در تهران، به جذابيت خاطرات ايشان افزوده است و مي‌تواند براي خواننده حاوي نكات جالب و تازه‌اي باشد.

زمانه‌ی زندگی آیت‌الله حائری از دوران بسيار بغرنج و پرحادثه‌ی تاریخ ایران است، لذا بازتأسيس حوزه‌ي علميه‌ي قم و مديريت آن در شرايط دشوار آن روزگار يکي از پديده‌‌هاي قابل‌تأمل و تحسين‌برانگيز تاريخ معاصر ايران مي‌باشد. بررسي زندگي حاج شيخ عبدالکریم نيازمند توجه به اوضاع داخلي ايران، مسائل بين‌الملل و تجربيات شخصي وي است؛ تجربياتي از نابساماني داخلي و بين‌المللي که در شيوه‌ي اجتهاد او تأثيرگذار بود. بدین‌ترتیب عملکرد ایشان هم بازتاب بخشي از مسائل عصر اوست که با شرايط زمانه در دوران آيت‌الله بروجردي و امام متفاوت است. عظمت کارِ آيت‌الله حائري در اين است که او در عصري که سنت و مهم‌ترين مؤلفه‌ي آن يعني دين در چالش با مدرنيته‌ي غرب به رهبري روشنفکرانِ سکولارِ عصر مشروطه و اندکي بعد در پي انقلاب اکتبر روسيه در مواجهه با امواج سيل‌آساي جريان‌هاي فکري چپ و نمايندگان آن قرار گرفته بود، مرکزي براي ترويج دين و پرورش عالمان مذهبي و پاسداري از حريم دين داير کرد و سرانجام از اين کانون، آثار گرانبهايي در حوزه‌هاي مختلف ديني انتشار يافت و شخصيت‌هاي برجسته‌اي ظهور کردند که مهم‌ترين آنها امام خميني رهبر فقيد انقلاب اسلامي بود.

«اگر مرحوم حاج شیخ در حال حاضر بودند، کاری را انجام می‌دادند که من انجام دادم و تأسیس حوزه‌ی علمیه در آن زمان، کمتر از تأسیس جمهوری اسلامی نبود« (امام خمینی، ص 303 متن کتاب)