مرکز اسناد انقلاب اسلامی

آیت‌الله تبریزی معتقد بود که ما باید به گونه‌ای قدرت پیدا کنیم که ابرقدرت‌ها به ما طمع نداشته باشند. ایشان در باب توانمندی موشکی، یکی از مشوقین جمهوری اسلامی ایران بود. آن زمان بحث بر سر خرید و ساخت صنایع موشکی بود. ایشان فرموده بودند: «اصلا قیمت مهم نیست. ممکن است شما بتوانید پول خرید را هم فراهم کنید. مهم این است که اگر شما موشک را از کشور دیگری بخرید، آن کشور برای شما تعیین می‌کند که کجا را بزنید یا نزنید. شما باید موشکی داشته باشید که خودتان تصمیم بگیرید کجا را بزنید و کجا را نزنید.»

شجاعت از این بالاتر نیست که شما موتور را برداری، سه کیلومتر از بین دشمن رد شوی و بعد کمین‌های دشمن را هم رد کنی، بروی برای شناسایی و یک شیء را هم از بالای سنگر دشمن بیاوری تا ثابت کنی این منطقه چنین توان و استعدادی دارد...

نماینده ولی فقیه در استان آذربایجان شرقی گفت: دشمن، شهید قاضی را خوب شناخته بود. واژه «خمینی آذربایجان» را ساواک برای ایشان انتخاب کرد. نقش کلیدی شهید بزرگوار آیت‌الله قاضی طباطبایی از یاد و خاطر هیچ کس نمی‌رود.

آیت الله مومن می گوید: نقطه اوج مبارزات مردم ما علیه طاغوت اعتراض به شهادت ایشان بود. پس از آنکه خبر شهادت ایشان به قم رسید، جامعه مدرسین حوزه علمیه قم در جلسه‌ای تصمیم گرفت به احترام ایشان، درس‌های حوزه تا چند روز تعطیل شود...

حاج‌آقا مصطفی ویژگی‌هایی داشت که در کمتر کسی دیدم.  به عنوان مثال کسانی که اهل معرفت و تهذیب نفس هستند، سالیان درازی گوشه گیری می‌کنند و انزوا برمی‌گزینند تا بتوانند خودشان را اصلاح و خودسازی کنند. اما کسی ندید که مرحوم حاج‌آقا مصطفی یک روز از جامعه، مردم و دوستانش خویش دوری گزیند. همیشه در حوزه بود، همیشه با دوستان بود. تفریحات خودش را هم داشت و بسیار خوش مشرب بود. با این همه، در عین حال بسیار خودسازی کرده بود. ایشان به هیچ نحو روحیه آقازادگی نداشت. خیلی ساده‌زیست بود. به مسائل مادی اعتنایی نداشت.

در جریان انقلاب هم هیئت‌ها پایگاه خوبی برای شکل‌گیری هسته اصلی مبارزات بودند. در هیئات پیام امام دریافت می‌شد، پیام و نوار امام خمینی تکثیر می‌شد، مرکز فعالیت ما همزمان با  انقلاب تغییر کرده بود و در مسجد شارعی فعالیت داشتیم. این مسجد بیش از صد شهید در دفاع مقدس تقدیم انقلاب اسلامی کرده است. در این مسجد از قائم‌مقام لشگر 27 محمد رسول‌الله(ص)  شهید علیرضا نوری تا یک رزمنده معمولی حضور داشت. ما حتی یک نفر هم نداشتیم که نسبت به انقلاب زاویه پیدا کرده باشد.

پدر عیال ما مرحوم آقای واعظی که از شاگردان مقرب درس مرحوم آیت‌الله حجت بود نقل می‌کردند؛ ما خدمت مرحوم آیت الله العظمی بروجردی رسیدیم. ایشان خیلی با هیبت بودند. یک وقت دیدیم که آقای بروجردی جلوی پای یک طلبه جوان که به همراه یک بازاری آمده بود بلند شد و او را تحویل گرفت و اکرامش کرد. معلوم شد که این طلبه آقای قدوسی است.

هر چه کشفیات داشتیم، باید مصادره و سپس به تهران منتقل می‌شد. آقای حسینیان فکر کردند که چه کنیم، چه نکنیم؟ قرار شد با آقای موسوی اردبیلی جلساتی را بگذاریم که چرا کشفیات استان را به تهران می‌برید؟ این استان که خودش استان محرومی است، چرا این‌ها در جهت محرومیت‌زدایی خود استان و رفع نیازمندی‌های اینجا صرف نشود ...؟

شیخ قدرت علیخانی: حسینیان در مرکز اسناد بدون خط، از هر طرفی که توانسته مصاحبه گرفته و چاپ کرده است. بدون اینکه در نظر بگیرد این فرد از جناح راست است و آن فرد از چپ. چون دنبال این بوده که چه کسی در انقلاب نقش داشته و چه کسی لطمه و صدمه دیده است. اینطوری نبوده که بگوید از این آدم خوشم می‌آید پس خاطراتش را بگیرم، از این یکی خوشم نمی‌آید نگیرم.