گفتگو- کل عناوین

وقتی تهاجمات ارتش عراق در فروردین سال ۱۳۶۷ آغاز شد و مناطق تصرف‌شده در شش سال، در فاصله‌ی چهار ماه بازپس گرفته شد، این جهان ذهنی در هم ریخت و مردم غافلگیر شدند. آگاهی جمعی و جهان ذهنی برای بازسازی نیاز به زمان داشت. جامعه وقتی در برابر یک وضعیتی غافلگیر می‌شود، بخشی از ذهنیتش به این سو می‌رود که چرا این طور شد. بخشی می‌رود به سمت اینکه ما پیروزیم و بخشی هم می‌رود به سمت خیانت و توطئه‌های پیچیده. وقتی که مسئله‌ی جنگ به عنوان مسئله‌ی استراتژیک در جامعه ادراک نشده باشد، پناه می‌برند به مباحث پیچیده و استفاده از موضوع خیانت.

قبل از انقلاب با دورانی طولانی مواجه هستیم که ادبیات کودک و نوجوان در آن مطرح نبوده ‌است. بعد از انقلاب مجله‌های من که خودم سردبیرش بودم به تیراژ یک میلیون و چهارصد هزار می‌رسید. زمان جنگ کنفرانسی در لندن داشتم. در زمان معرفی من گفتند که آقای رحماندوست مدیر ۶ مجله است. رفتم پشت تریبون گفتم من مدیر مجله‌های رشد هستم که ۳تای آن کودکانه است. اما در کشور ما ۳۲ مجله‌ برای کودکان و نوجوانان منتشر می‌شود. وقتی نشستم یک فرد ژاپنی کنار من نشست و گفت که شما در کشورتان کلی مشکل دارید، تازه انقلاب شده، جنگ و تورم هم دارید و برای کودکان و نوجوانان خود نیز ۳۲ تا مجله منتشر می‌کنید؟! ما در کشورمان ۱۵ سال بعد از جنگ توانستیم در حوزه‌ی کودک و نوجوان کار کنیم.

دیدگاه امام موسی صدر در کنار تمام تساهل و تسامح و همزیستی مسالمت‌آمیز، در مورد رابطه با اسرائیل بسیار اصولی است.جمله‌ای مشهور از او در این زمینه وجود دارد: «صهیونیسم کیان ما را هدف قرارداده است. فرهنگ، اقتصاد، جوانان و همه‌ی وجود ما را مورد هجمه قرارداده است، ما در مقابل اسرائیل فقط نباید به نظامی‌گری اکتفا کنیم. ما باید مجتمع مقاوم بسازیم.»

مقام معظم رهبری قائل به تفکیک دو گزاره‌ی جمهوریت و مشروعیت نیستند. رهبری وجه مستقلی برای دو گزاره را ‌نمی‌پذیرند بلکه قائل به یک گزاره‌ی منسجم‌اند. کاملاً حق با ایشان است. به این معنا که اساساً جمهوری اسلامی یک گزاره است. تعبیر ایشان کاملاً هوشمندانه است که این دو را لاینفک از هم می‌دانند.

همه متفق‌القول هستند که تبلیغ چهره‌به‌چهره خیلی مؤثرتر است. به نظر بنده این نامه خیلی چهره‌به‌چهره شده است نسبت به نامه‌های قبلی. از لحاظ محتوا، قبلی‌ها بحث اسلام‌هراسی بود، دروغ‌هایی که غرب در تاریخ مطرح کرد، نگاه غربی‌ها به امت اسلام. الان بحث دقیق‌تر شده است: اهل غزه، اهل فلسطین و مقاومت، فضای جنگ با اسرائیل و مسائل این‌چنینی.

مبنای نظری این نامه «اصل دعوت در اسلام» است. بر مبنای دیپلماسی دعوت که در اسلام و در قرآن کریم هم قابل‌ردیابی است، رهبر معظم انقلاب اسلامی مخاطب خودش را در یک دوران بسیار ویژه و خاص نظام جهانی مورد خطاب قرار داده است.

اصلاحات ارضی جنبۀ سیاسی داشت تا جنبۀ اقتصادی. شاه می‌خواست اثبات کند که من دیکتاتور محض هستم و می­‌خواهم انقلاب شاه و ملت را به‌وجود بیاورم. از جنبۀ دیکر تنها و تنها به نفع کشورهای سرمایه‌داری شد که محصولات مورد نیاز کشور را با مبالغی گزاف وارد ایران می‌کردند. و بدین ­ترتیب چرخۀ معیوب کشاورزی ایران بیش از پیش ناکارآمد شد.

سرلشگر محمدولی قرنی اولین رئیس ستاد مشترک ارتش پس از پیروزی انقلاب اسلامی در 3 اردیبهشت 1358 توسط گروهک فرقان ترور شد و به شهادت رسید. از جمله مهم‌ترین اقدامات قرنی مقابله با تجزیه‌طلبی گروه‌های ضدانقلاب در کردستان بود. مخالفت دولت موقت با مواضع و اقدامات سرلشگر قرنی و فضایی که علیه او شکل گرفت، اولین رئیس ستاد مشترک ارتش را ناچار به استعفا کرد.

میزان تورم در زمان دکتر مصدق نزدیک ۶ درصد بود. بعد از دکتر مصدق شاهد تورم دو برابری هستیم. در سال ۵۶، کار به تورم ۴۰۰ درصد می‌‌رسد. در تمام صنایع، تجارت و خدمات در دوران دکتر مصدق رشد داشتیم. موازنۀ تجارت خارجی، برای اولین بار وآخرین بار، بدون نفت در تاریخ ایران در زمان دکتر مصدق مثبت است. اگر الان می‌گویند که دولت در حال فروپاشی اقتصادی بود و مردم در حال فقر وبدبختی بودند، اگر این دروغ‌‌هایی که دوستان می‌‌گویند درست بود، دیگر چه احتیاحی به کودتا وجود داشت؟ چه احتیاجی بود امریکا و انگلیس این‌طور خود را با کودتا منفور کنند؟ صبر می‌‌کردند تا دولت مصدق سقوط کند. همین دولت تا زمان کودتا ۲۸ ماه روی کار بود.

مورخ اسلامی به دلیل اسلامیت نمی‌تواند دروغ بگوید؛ یعنی بنده به رضاخان نمی‌توانم دروغ ببندم. رضاخان تجسم ظلم، ستم و جنایت است؛ ولی آیا من حق دارم به او دروغ ببندم؟ حزب توده تجسم الحاد و خیانت و نفاق است؛ ولی بنده باید به آن مقدار که سند دارم و مستند است حرف بزنم. مورخ اسلامی وقتی که تاریخ می‌گوید گویی دارد درس اخلاق و دین می‌دهد. مورخ اسلامی نمی‌تواند و نباید دروغ بگوید که ان‌شاءالله نمی‌گوید و تاریخ ابزار تسویه‌حساب و سیاست نیست. ابزار درگیری نیست؛ بلکه وسیلة سعادت و رستگاری دنیوی و اخروی فرد و جامعه است. این برای تاریخ است.