پایگاه مرکز اسناد انقلاب اسلامی؛ آیت‌الله میرزا علی‌اکبر فیض معروف به مشکینی در سال 1300 هجری شمسی در یکی از روستاهای مشکین‌شهر وافع در استان اردبیل دیده به جهان گشود و در 8 مرداد 1386 مصادف با نیمه رجب 1428 دارفانی را وداع گفت. آموزش‌های اولیه را در نجف اشرف به هنگام حضور پدر برای تحصیل علوم دینی در آن حوزه مقدس، آغاز کرد و پس از بازگشت به وطن نیز فراگیری علوم دینی را در نزد پدر، ادامه داد. وی پس از فوت پدر، برای ادامه تحصیل راهی حوزه علمیه اردبیل شد و سپس برای ادامه تحصیل به قم مهاجرت کرد و در درس حضرات آیات: حجت، محقق داماد، بروجردی و امام خمینی شرکت جست. در این دوره از زندگی، ایشان مهاجرت کوتاهی به نجف داشت و حدود هفت ماه در این شهر زندگی کرد و از محضر اساتید آن دیار بهره بُرد و پس از مدتی به ایران مراجعت کرد.
در ایام نهضت اسلامی، نام ایشان همیشه به عنوان یکی از برجسته‌ترین یاران امام مطرح بود. برخی از موارد برجسته‌ی این فعالیت‌ها عبارت‌اند از:
امضای نامه مشهور اعلان مرجعیت امام خمینی،
مهاجرت اجباری به مشهد،
تبعید به کرمان،
تبعید به گلپایگان،
تبعید به کاشمر.
آیت الله مشکینی در ایام نهضت اسلامی توجه فراوانی به امر «تبلیغ» داشتند. ایشان با اینکه از علما و فضلای سطح بالای حوزه بودند ولی به‌خاطر اهمیت و ارزش مسئله تبلیغ، در اکثر ایام ماه محرم و ماه مبارک رمضان به دورترین نقاط کشور می‌رفتند و بدون چشم‌داشتی کار تبلیغ می‌کردند.
حجت‌الاسلام والمسلمین سیدحسین موسوی تبریزی یکی از شاگردان ایشان که سال‌هایی را در این امور در کنار آقای مشکینی بود در این باره می‌گوید: «[آیت‌الله مشکینی] با آن معروفیت و بزرگی که داشتند، آماده بودند برای تبلیغ ماه محرم و رمضان به هرجا که لازم باشد بروند و برای فرستادن طلبه‌ها هم آمادگی و علاقه داشتند. در این جهت، یکی از کسانی که به ایشان کمک می‌کرد، من بودم. این جریان از سال 48 شروع شده بود که چند نفر از طلبه‌ها برای تبلیغ به شهرهای نزدیک قم می‌رفتند و هزینه و بودجه این سفرها را ایشان می‌پرداختند. این حرکت تازه و نوینی بود که شروع شد و ایشان ادامه دادند و دیگران نیز الگوبرداری کردند. روستاهایی که آن وقت شاید، در ماه محرم هم نمی‌توانستند روحانی داشته باشند، با این حرکت ایشان، تحت پوشش قرار گرفتند».
منبع: زندگی و مبارزات آیت الله مشکینی؛ مرکز اسناد انقلاب اسلامی
