مرکز اسناد انقلاب اسلامی

اعتصابات گسترده مردمی در پاییز 57 تنها متوجه بخش‌های اقتصادی و سیاسی نبود و برخی نهادها و گروه‌های اجتماعی از جمله مراکز آموزشی، مطبوعات، رادیو و تلویزیون با اعتصابشان، مخالفت خود را به وضع موجود نشان دادند. معلمین، دانشجویان و دانش‌آموزان اولین گروهی بودند که ابتدا با عنوان نمودن درخواست‌های صنفی و سپس با افزودن اعتراض‌های اجتماعی- سیاسی، اعتصاب‌ راه انداختند. علاوه بر آن در اواسط مهرماه نویسندگان روزنامه‌ها با انگیزه کسب آزادی قلم و نشر اخبار بدون سانسور دست به اعتصاب زدند. کم‌کم دایره اعتصابات به بخش راديو وتلويزيون‌ نیز رسید. این اعتصابات اختناقی که سالیان متمادی از سوی رژیم بر روی مراکز فرهنگی حکم‌فرما بود را آشکار ساخت.

نیمه دوم سال 57، اعتصابات سراسری در مخالفت با رژیم پهلوی شدت گرفت، به طوری‌که از اوایل مهرماه، به تدریج کارگران راه‌آهن، کارکنان ذوب‌آهن، کارکنان پتروشیمی و مس سرچشمه به اعتصابیون پیوستند. نهم مهرماه کارگران، کارکنان و متخصصین فنی شرکت ملی نفت ایران، بعضی از مؤسسات صنعتی و شرکت‌های بیمه دست به اعتصاب کامل یا محدود زدند. اعتصابات گسترده شرکت نفت، در صحنه بین‌المللی موجب نومیدی حامیان شاه گردید و افکار عمومی جهان متوجه شد که انحصار قدرت شاه از هم پاشیده است. چراکه با قطع کامل صادرات نفت، شاه از اصلی‌ترین منبع قدرت خود محروم شد و مراتب سقوط او تشدید و تسریع گردید.