مرکز اسناد انقلاب اسلامی

فضل الله زاهدی در جریان کودتای 28 مرداد 1332 و سقوط دولت مصدق، به عنوان نخست وزیر برگزیده شد و پس از بازگشت شاه در ۳۱ مرداد ۱۳۳۲، وزيران انتخابی خود را در كاخ سعدآباد به شاه معرفى كرد و در چهارم شهريور، به فرمان شاه، از درجه سرلشكرى به سپهبدى ارتقا يافت و تا 16 فروردین 1334 همچنان به کار خود به عنوان نخست وزیر ادامه داد. زاهدی به دستور شاه از قدرت کنار رفت و در 16 فروردین 1334، یعنی یک روز پس از استعفا، ایران را ترک و با سمت تشريفاتى «رياست نمايندگى دائم ايران در دفتر اروپايى سازمان ملل» رهسپار اروپا گردید و جز برای شرکت در مراسم ازدواج پسرش اردشیر و شهناز دختر محمدرضا پهلوی به ایران بازنگشت. وی 11 شهریور 1342 در ژنو درگذشت و طبق وصیت وی، جنازه اش به تهران بازگشت و در امامزاده عبدالله شهرری به خاک سپرده شد.

مدرس نیز در این رستاخیز مخوف و چنین ورطه هولناکی گرفتار شد و در عناد محبوسین سیاسی قرار گرفت و ابتدا در محل قزاقخانه قدیم در همان اطاقی که فرمانفرما حبس بود برای مدت چند روزی زندانی گردید ولی بعداً او را به اتفاق شیخ حسین یزدی به وسیله گاری پست به قزوین تبعید و حبس کردند.

یک محبوس فراری و یک پاسبان در مرکز شهربانی کشته شدند. دو پاسبان هم در کلانتری‌ها به قتل رسیدند و هفت تن مجروح شدند که آن‌ها هم به تدریج مردند. احمد شهریور می‌گوید: این هنگامه و شلیک توپ، مردم را بیمناک ساخت و زنان سقط جنین کردند و به قول خود آن‌ها، روی خون افتادند.... اینچنین بود طرح یک دسیسه سیاسی بزرگ و پایتخت با قوایی که در او بود این‌طور به تصرف جماعتی که خود را فروخته بودند درآمد.»