مرکز اسناد انقلاب اسلامی

با توجّه به تمام منابع بسیار عظیمی که ایران در دست داشت نتوانست این‌ها را به‌صورت صحیح manage [اداره] کند و وضع کشور را به جایی رسانده بود که بخش خصوصی‌اش کاملاً کنترل از دستش رفته بود. بخش دولتیش هم سازمان برنامه، اصلاً مسئولیّتی وجود نداشت. صحبت می‌کردیم با بخش‌های مختلف مثلاً شهرسازی صحبت‌ از میلیارها دلار می‌شد بدون این که بدانند که برای چه می‌خواهند این منابع را خرج کنند. یک حسی بود که حقیقتاً هیچ کسی در کنترل نیست در ایران، درست یک سال قبل از انقلاب.

محمدرضا پهلوی و خاندان سلطنتی جزو نخستین كسانی بودند كه از درآمد سرشار نفت بهره می‌گرفتند. شركت ملی نفت ایران محرمانه و به طور منظم بخشی از درآمد نفت را به حساب شاه واریز می‌كرد كه بنابر گزارش‌ها این مبلغ در سال 55 دست‌كم یك میلیارد دلار بوده است. رژیم پهلوی در فساد، رشوه‌خواری و شره و آز مال اندوزی غرق بود. در راس این سلسله مراتب فساد، اشرف پهلوی و اسدالله علم بودند بعد نوبت امیران ارتش و نخبگان می‌رسید كه هر یك برای خود نیمچه درباری داشتند و اعوان و انصار را دور خود جمع می‌كردند و بخشی از همه مقاطعه‌كاری‌های پرسود را به خود اختصاص می‌دادند. بنابر خوش‌بینانه‌ترین برآوردها، در فاصله سال های 52 تا 55 مقام‌های دولتی حداقل یك میلیارد دلار كمیسیون گرفته‌اند.