قرارداد انحصار تنباکوی ایران در 27 رجب 1308ق به امضای سرهانری ولف سفير انگليس در ايران رسيد و سپس ناصرالدین شاه آن را امضا كرد. در اين قرارداد پنجاه ساله نه منافع دولت و نه منافع ملت و نه استقلال ايران، هيچكدام در نظر گرفته نشد. این قرارداد با مخالفت گسترده مردم و علما مواجه شد. تبعید برخی از علما به عراق و ارتباط مجتهدان ساکن ایران با میرزای شیرازی مرجع شیعیان موجب شد تا ایشان فتوای تاریخی تحریم توتون و تنباکو را صادر کند.